Verzekeraars beschikken inderdaad over Big Data en kunnen dit gebruiken voor premiestellingen van o.a. autoverzekeringen. Waar vroeger het gewicht van de auto, de te rijden kilometers en de postcode van verzekerde bepalend waren voor de premie, hebben verzekeraars heden ten dage een enorme hoeveelheid data ter beschikking waarmee de schadeactuarissen een op maat gesneden premie zouden kunnen berekenen.

Naast socio-demografische data is er een enorme hoeveelheid relationele data met betrekking tot merk/model/type, kleur, vermogen, schadefrequentie en -omvang en met behulp van een RDW-bevraging weet de verzekeraar snel wat voor vlees hij in de kuip heeft.

`Verzekeraars wilden de Model S eerst graag in de boeken hebben, maar nu er meer data beschikbaar zijn, `gunnen` ze hem aan collega`s.`

Met de juiste toepassing van de data kan de verzekeraar zelf bepalen welke plek op de premievergelijkingssites wordt ingenomen. Een minder aantrekkelijk risico wordt wat hoger geprijsd waardoor de potentiële klant zijn heil hopelijk elders zoekt.

De Tesla model S is een mooi voorbeeld. Toen deze net op de markt kwam, wilden verzekeraars de Tesla graag in de boeken hebben, maar nu er meer data beschikbaar is en de schadelast fors hoger blijkt dan die van andere auto’s in de klasse, wordt de Tesla klant ‘gegund’ aan collega-verzekeraars. 

De Solidariteitsmonitor lijkt een fraai initiatief, maar verzekeraars zijn en blijven commerciële instellingen en zullen logischerwijs de slechte risico’s buiten de deur willen houden. De komst van rijgedragverzekeringen geeft dat een heel nieuwe dimensie. Consumenten die een rijgedrag-verzekering aanschaffen, zijn vaak consumenten die hun eigen rijgedrag als goed tot zeer goed beschouwen en geen moeite hebben met het delen van data. Typjes ’19 jaar-GTI-petje achterstevoren-linkerhand op het stuur en rechtervoet naar beneden’ zullen minder snel geneigd zijn een rijgedragverzekering te sluiten, al zijn zij zelf vaak wel overtuigd van hun eigen rijkunsten. 

`Niet ondenkbaar is een collectieve rijgedragverzekering van consumenten.`

Maar de selectie van goede en slechte risico’s is natuurlijk niet enkel voorbehouden aan verzekeraars. Niet ondenkbaar is een initiatief waarbij een collectief van consumenten met een risicomijdend rijgedrag de koppen bij elkaar steekt en collectief gaat verzekeren. De data waaruit het rijgedrag en dus het risico op schade deels afgeleid kan worden, wordt via de OBD-plug-in gemonitord en opgeslagen en is eigendom van de individuele consument. De consument geeft wanneer hij/zij dat wil toestemming aan een centraal orgaan om de individuele data toe te voegen aan het collectief met een vergelijkbaar risicoprofiel en om met de collectieve data wat verzekeraars langs te gaan voor een premievoorstel.

Het zijn dan de consumenten zelf die het solidariteitsbeginsel loslaten en niet de verzekeraars. Geen gedoe over data-eigenaarschap en een scherpe premie als beloning voor jouw goede rijgedrag, een soort United Consumers 2.0. 

Voor autoverzekerden met een hoog risicoprofiel is er altijd nog Rialto, het vroegere Terminus, waar je altijd terecht kunt voor een autoverzekering maar waar de premie ook een afspiegeling is van het risico voor de verzekeraar.   

Johan Schoonhoven is voormalig directeur van Schadegarant en tegenwoordig dga van Zilverstad Consultancy. Johan@zilverstadconsultancy.nl

Verzekeraars beschikken inderdaad over Big Data en kunnen dit gebruiken voor premiestellingen van o.a. autoverzekeringen. Waar vroeger het gewicht van de auto, de te rijden kilometers en de postcode van verzekerde bepalend waren voor de premie, hebben verzekeraars heden ten dage een enorme hoeveelheid data ter beschikking waarmee de schadeactuarissen een op maat gesneden premie zouden kunnen berekenen.

Naast socio-demografische data is er een enorme hoeveelheid relationele data met betrekking tot merk/model/type, kleur, vermogen, schadefrequentie en -omvang en met behulp van een RDW-bevraging weet de verzekeraar snel wat voor vlees hij in de kuip heeft.

`Verzekeraars wilden de Model S eerst graag in de boeken hebben, maar nu er meer data beschikbaar zijn, `gunnen` ze hem aan collega`s.`

Met de juiste toepassing van de data kan de verzekeraar zelf bepalen welke plek op de premievergelijkingssites wordt ingenomen. Een minder aantrekkelijk risico wordt wat hoger geprijsd waardoor de potentiële klant zijn heil hopelijk elders zoekt.

De Tesla model S is een mooi voorbeeld. Toen deze net op de markt kwam, wilden verzekeraars de Tesla graag in de boeken hebben, maar nu er meer data beschikbaar is en de schadelast fors hoger blijkt dan die van andere auto’s in de klasse, wordt de Tesla klant ‘gegund’ aan collega-verzekeraars. 

De Solidariteitsmonitor lijkt een fraai initiatief, maar verzekeraars zijn en blijven commerciële instellingen en zullen logischerwijs de slechte risico’s buiten de deur willen houden. De komst van rijgedragverzekeringen geeft dat een heel nieuwe dimensie. Consumenten die een rijgedrag-verzekering aanschaffen, zijn vaak consumenten die hun eigen rijgedrag als goed tot zeer goed beschouwen en geen moeite hebben met het delen van data. Typjes ’19 jaar-GTI-petje achterstevoren-linkerhand op het stuur en rechtervoet naar beneden’ zullen minder snel geneigd zijn een rijgedragverzekering te sluiten, al zijn zij zelf vaak wel overtuigd van hun eigen rijkunsten. 

`Niet ondenkbaar is een collectieve rijgedragverzekering van consumenten.`

Maar de selectie van goede en slechte risico’s is natuurlijk niet enkel voorbehouden aan verzekeraars. Niet ondenkbaar is een initiatief waarbij een collectief van consumenten met een risicomijdend rijgedrag de koppen bij elkaar steekt en collectief gaat verzekeren. De data waaruit het rijgedrag en dus het risico op schade deels afgeleid kan worden, wordt via de OBD-plug-in gemonitord en opgeslagen en is eigendom van de individuele consument. De consument geeft wanneer hij/zij dat wil toestemming aan een centraal orgaan om de individuele data toe te voegen aan het collectief met een vergelijkbaar risicoprofiel en om met de collectieve data wat verzekeraars langs te gaan voor een premievoorstel.

Het zijn dan de consumenten zelf die het solidariteitsbeginsel loslaten en niet de verzekeraars. Geen gedoe over data-eigenaarschap en een scherpe premie als beloning voor jouw goede rijgedrag, een soort United Consumers 2.0. 

Voor autoverzekerden met een hoog risicoprofiel is er altijd nog Rialto, het vroegere Terminus, waar je altijd terecht kunt voor een autoverzekering maar waar de premie ook een afspiegeling is van het risico voor de verzekeraar.   

Johan Schoonhoven is voormalig directeur van Schadegarant en tegenwoordig dga van Zilverstad Consultancy. Johan@zilverstadconsultancy.nl