Ja, ik weet het: het spreekwoord voegt er nog het woordje niet aan toe, maar voor deze column geldt dat we alles willen weten. Ik heb het over de aanschaf van een occasion.

Ruim een miljoen consumenten per jaar doen dat, bij een autobedrijf. En consumenten kopen er ook 700 duizend per jaar van elkaar. Het gaat dus ergens over. En het vormt een deel van de autobusiness, waarbij ik een bescheiden glimlach zie bij de ondernemer, als je er met hem over praat. Dan weet u genoeg.

Consumenten waren hongerig en weinig kritisch.

Occasionverkoop heeft van origine een duister imago. Dat begint al in de opbouwjaren na de Tweede Wereldoorlog. De welvaart nam sterk toe, de consumenten waren hongerig en weinig kritisch. Ergens in die tijd zal het zijn misgegaan. De handel verkocht maar al te graag, het aanbod was schaars en de vraag groot. Tel uit je winst.

In het archief vond ik een fraaie ANWB uitgave Occasions uit 1965. Daarin hilarische tips voor de aspirantkoper. Zoals deze: koop nooit een auto in het donker, want dan kun je de gebreken niet zien! Auto`s gingen nog niet lang mee, toen. Er waren in dat jaar 400 duizend kentekenmutaties op een totaal wagenpark van 1,2 miljoen eenheden. Om aan te geven dat occasionverkoop ook toen al van grote betekenis was voor de branche.

De advertenties waren kort en bondig, want duur. 

Hoe ging die occasionaanschaf in vroeger jaren? Wellicht las u toen nog een dikke zaterdagkrant, met achterin de rubrieksadvertenties. Pagina`s vol met autoannonces. De advertenties waren kort en bondig, want duur. Je betaalde per regel. Dus: geen woord te veel. De consument maar vooral de autobranche vloog erop af, zodra de krant van de persen was gerold. Daarna verdiepte men zich in wat voor auto het was, wie hem verkocht en waar die stond. Snel bellen was het devies.

Zo`n 15 jaar geleden kwamen de eerste occasionwebsites in de lucht. De eerste waren een soort digitale kopie van de papieren variant. Dus: weinig informatie en zeker geen plaatjes. Razendsnel ging de techniek vooruit en de kosten naar beneden. Papier verdween en de mooie plaatjes op internet overspoelden de sites. 
Ook uitgevers van kranten storten zich op de ontwikkeling van de occasionsites. Iedereen deed mee: importeurs, regionale partijen, ondernemers, brancheorganisaties. Kortom: wildgroei. En allemaal: copy pasted.  

Het is niet verwonderlijk dat het leek op de papieren uitgave. Men was gewend een tekst te plaatsen en als de adverteerders maar betaalden, who cares wat er dan staat? Dus: tot en met vermiste auto`s aan toe, alles werd geplaatst. Maar ook: valse gegevens. Gerommel met data, zand in de ogen van de koper strooien. Mist en duisternis. Zolang niemand iets kon verifiëren, schrijf je maar gewoon wat op. Of je laat de informatie weg. Hoezo informatieplicht?

Door vele initiatieven, ook vanuit de uitgevers, werd gewerkt aan verbetering. Met resultaat. Big data was nog een onbekend begrip, maar het woord naspeurbaarheid van informatie begreep men goed. En vooral de plaatjes werden zo mooi. Koppelen van bestanden, samenwerken: het werd mooier en beter. 

Totdat. 

Totdat het ging over moeilijke onderwerpen. Zoals onderhoudsverleden. En vooral schadeverleden. Voor zover we weten heeft deze auto geen schade gehad, luidde het veelgehoorde antwoord van de verkoper. Want, als hij het al wist, wat wist `ie dan? Over de kwaliteit van het herstel bijvoorbeeld? Branchepartijen ruziën daarover wat af, binnens- en buitenskamers. Lekker klantgericht. 

De onvolledigheid van informatie is de Nacht und Nebel die vandaag nog om de handel in gebruikte auto`s heen hangt. En die moet weg. Vijftien jaar na de start van de occasionsites hangt er helaas weer zware mist. Over de afleveringskosten, de garantie, noem maar op. Iedere vergelijking gaat mank, omdat in de advertenties veel kleine lettertjes zitten. De lettertjes noem je nu voorbehoud. Dus: wát wordt er nou eigenlijk aangeboden? En tegen wélke prijs? 

Tomtom weet alles toch?

Als consument schiet je hier dus geen zak mee op. Zijn we weer terug in de tijd van de rubrieksadvertenties? De occasionsites worden zo weer de advertentiepagina`s waar je snel doorheen bladert. Of overslaat. Zonde van het geld dat de adverteerders betaalden.

Iedere ontwikkeling, ook deze, brengt initiatieven op gang. Ze zijn er al. Nu iedereen nog. Laat de onderhoudsfacturen, laat de historie zien vanaf het begin van het autoleven. En liefst ook van het rijverleden. Wie, wat, waar. Kom op, waar hebben we die big data nou voor? Tomtom weet alles toch? Wie in deze ontwikkeling meeloopt, ontmoet de kritische consument die overtuigd wil worden met kwalitatieve argumenten en dan koopt. Als ANWB nu de consument hierin ondersteunt met goede voorlichting, kan de autobranche fantastisch scoren.

Ja, ik weet het: het spreekwoord voegt er nog het woordje niet aan toe, maar voor deze column geldt dat we alles willen weten. Ik heb het over de aanschaf van een occasion.

Ruim een miljoen consumenten per jaar doen dat, bij een autobedrijf. En consumenten kopen er ook 700 duizend per jaar van elkaar. Het gaat dus ergens over. En het vormt een deel van de autobusiness, waarbij ik een bescheiden glimlach zie bij de ondernemer, als je er met hem over praat. Dan weet u genoeg.

Consumenten waren hongerig en weinig kritisch.

Occasionverkoop heeft van origine een duister imago. Dat begint al in de opbouwjaren na de Tweede Wereldoorlog. De welvaart nam sterk toe, de consumenten waren hongerig en weinig kritisch. Ergens in die tijd zal het zijn misgegaan. De handel verkocht maar al te graag, het aanbod was schaars en de vraag groot. Tel uit je winst.

In het archief vond ik een fraaie ANWB uitgave Occasions uit 1965. Daarin hilarische tips voor de aspirantkoper. Zoals deze: koop nooit een auto in het donker, want dan kun je de gebreken niet zien! Auto`s gingen nog niet lang mee, toen. Er waren in dat jaar 400 duizend kentekenmutaties op een totaal wagenpark van 1,2 miljoen eenheden. Om aan te geven dat occasionverkoop ook toen al van grote betekenis was voor de branche.

De advertenties waren kort en bondig, want duur. 

Hoe ging die occasionaanschaf in vroeger jaren? Wellicht las u toen nog een dikke zaterdagkrant, met achterin de rubrieksadvertenties. Pagina`s vol met autoannonces. De advertenties waren kort en bondig, want duur. Je betaalde per regel. Dus: geen woord te veel. De consument maar vooral de autobranche vloog erop af, zodra de krant van de persen was gerold. Daarna verdiepte men zich in wat voor auto het was, wie hem verkocht en waar die stond. Snel bellen was het devies.

Zo`n 15 jaar geleden kwamen de eerste occasionwebsites in de lucht. De eerste waren een soort digitale kopie van de papieren variant. Dus: weinig informatie en zeker geen plaatjes. Razendsnel ging de techniek vooruit en de kosten naar beneden. Papier verdween en de mooie plaatjes op internet overspoelden de sites. 
Ook uitgevers van kranten storten zich op de ontwikkeling van de occasionsites. Iedereen deed mee: importeurs, regionale partijen, ondernemers, brancheorganisaties. Kortom: wildgroei. En allemaal: copy pasted.  

Het is niet verwonderlijk dat het leek op de papieren uitgave. Men was gewend een tekst te plaatsen en als de adverteerders maar betaalden, who cares wat er dan staat? Dus: tot en met vermiste auto`s aan toe, alles werd geplaatst. Maar ook: valse gegevens. Gerommel met data, zand in de ogen van de koper strooien. Mist en duisternis. Zolang niemand iets kon verifiëren, schrijf je maar gewoon wat op. Of je laat de informatie weg. Hoezo informatieplicht?

Door vele initiatieven, ook vanuit de uitgevers, werd gewerkt aan verbetering. Met resultaat. Big data was nog een onbekend begrip, maar het woord naspeurbaarheid van informatie begreep men goed. En vooral de plaatjes werden zo mooi. Koppelen van bestanden, samenwerken: het werd mooier en beter. 

Totdat. 

Totdat het ging over moeilijke onderwerpen. Zoals onderhoudsverleden. En vooral schadeverleden. Voor zover we weten heeft deze auto geen schade gehad, luidde het veelgehoorde antwoord van de verkoper. Want, als hij het al wist, wat wist `ie dan? Over de kwaliteit van het herstel bijvoorbeeld? Branchepartijen ruziën daarover wat af, binnens- en buitenskamers. Lekker klantgericht. 

De onvolledigheid van informatie is de Nacht und Nebel die vandaag nog om de handel in gebruikte auto`s heen hangt. En die moet weg. Vijftien jaar na de start van de occasionsites hangt er helaas weer zware mist. Over de afleveringskosten, de garantie, noem maar op. Iedere vergelijking gaat mank, omdat in de advertenties veel kleine lettertjes zitten. De lettertjes noem je nu voorbehoud. Dus: wát wordt er nou eigenlijk aangeboden? En tegen wélke prijs? 

Tomtom weet alles toch?

Als consument schiet je hier dus geen zak mee op. Zijn we weer terug in de tijd van de rubrieksadvertenties? De occasionsites worden zo weer de advertentiepagina`s waar je snel doorheen bladert. Of overslaat. Zonde van het geld dat de adverteerders betaalden.

Iedere ontwikkeling, ook deze, brengt initiatieven op gang. Ze zijn er al. Nu iedereen nog. Laat de onderhoudsfacturen, laat de historie zien vanaf het begin van het autoleven. En liefst ook van het rijverleden. Wie, wat, waar. Kom op, waar hebben we die big data nou voor? Tomtom weet alles toch? Wie in deze ontwikkeling meeloopt, ontmoet de kritische consument die overtuigd wil worden met kwalitatieve argumenten en dan koopt. Als ANWB nu de consument hierin ondersteunt met goede voorlichting, kan de autobranche fantastisch scoren.