Belastingdienst zet grof geschut in: strafbank voor Joost Verhoeven (Netcar)
De Belastingdienst heeft Netcar-eigenaar Joost Verhoeven voor drie maanden geschorst als gemachtigde bij de Belastingdienst. Dat blijkt uit een brief van de Belastingdienst die Automotive in handen heeft. Verhoeven bevestigt de schorsing en is inmiddels naar de rechter gestapt om de schorsing aan te vechten. Netcar is juridisch dienstverlener op het gebied van de import van auto’s.
Volgens de brief van de Belastingdienst, die tegen Automotive bevestigt noch ontkent dat er een procedure tegen Verhoeven loopt, wordt Verhoeven geschorst omdat er ‘ernstige bezwaren zijn gerezen’. De Belastingdienst laat in een reactie aan Automotive weten dat het slechts in uitzonderingsgevallen gebruik maakt van deze mogelijkheid. “Te denken valt aan gevallen van evidente en ernstige ondeskundigheid. Ook kan het gaan om gemachtigden die herhaaldelijk de normale gang van zaken verstoren, eventueel door met geweld te dreigen of tegen wie vermoedens bestaan van het begaan van strafbare feiten”, stelt woordvoerder Petra Huijser. “Vanwege onze geheimhoudingsplicht kunnen wij verder geen uitlatingen over de zaak doen. Overigens geldt de weigering niet voor de beroepsprocedures bij de rechtbank, die zijn het domein van de rechterlijke macht.”
Schade
Alle klanten van Verhoeven hebben begin deze week een brief ontvangen van de Belastingdienst met de mededeling dat Verhoeven is geschorst als gemachtigde. Volgens Verhoeven probeert de Belastingdienst hem op deze manier ten gronde te richten. “Ik heb misschien wel duizend zaken lopen tegen de Belastingdienst en die win ik bijna allemaal. Ook de afgelopen maand zijn alle bezwaren die wij hebben ingediend door de rechtbank gegrond verklaard. Zij proberen mij nu op deze manier aan te pakken.” Verhoeven weet nog niet welke stappen hij gaat ondernemen. “Dat overleg ik momenteel met mijn advocaat.” Hij is bijzonder benieuwd naar welke bezwaren gerezen zijn. “Dat ze dat niet zeggen, is toch te gek voor woorden. Zeker omdat ze wel onze klanten benaderen. Mensen die minder vaak met ons samenwerken, schrikken daarvan. De schade die ons bedrijf wordt aangedaan is groot.”
Twijfel zaaien
Verhoeven stoort zich eraan dat de Belastingdienst in de brief stelt dat de betrokkenen zich door een andere gemachtigde kunnen laten bijstaan. “Hiermee zaaien ze nog meer twijfel. Wij hebben zeer capabele mensen in dienst en die zullen mij voorlopig vervangen. Onze klanten hoeven helemaal geen andere gemachtigde te zoeken.” Op het moment dat de Belastingdienst gebruik maakt van deze bevoegdheid is het noodzakelijk om klanten waarvan op dit moment een bezwaar loopt bij de Belastingdienst, hierover te informeren in verband met de waarborging van hun rechtspositie, aldus Huijser. “Zij kunnen het geschil dan zelf oppakken of een andere gemachtigde inschakelen voor hun lopende bezwaren, overleg of eventuele andere verzoeken.” Volgens Huijser krijgt een gemachtigde die wordt geweigerd, een beschikking waarin duidelijk wordt gemotiveerd waarom hij of zij wordt geweigerd.
In 2016 schrapte de Belastingdienst voor miljoenen aan naheffingen, die waren opgelegd aan vijftien importeurs van occasions.
Proceskostenvergoeding
Netcar is een van de dienstverleners die een doorn in het oog is bij het Ministerie van Financiën. Volgens het Ministerie maken deze bedrijven bezwaar tegen elke bpm-aanslag en naheffing om uiteindelijk een proceskostenvergoeding op te strijken, waarbij ze werken op basis van no cure no pay. Al jaren broeden verschillende staatssecretarissen op plannen om deze bpm-industrie te laten verdwijnen. Staatssecretaris van Financiën Menno Snel meldde in juli dat hij de mogelijkheden bekijkt en wil dit jaar nog met regelgeving komen. “Wat mij stoort, is dat een groeiend aantal taxateurs en belastingadviseurs de regels doelbewust manipuleert om minder belasting te betalen. Dat proberen we aan te pakken, al is dit door Europese regelgeving geen simpele opgave.” Snel wil om de negatieve effecten (lees: te lage bpm-inkomsten) van parallelimport een halt toe te roepen, onder meer het gebruik van een taxatierapport ‘reguleren’. “Het vaststellen van de verschuldigde bpm in grensoverschrijdende situaties – met name bij import van een gebruikte auto – is complex en kent mede daardoor hoge uitvoeringskosten ten opzichte van een relatief beperkte belastingopbrengst”, schrijft Snel. Met de parallelimport houden zich nu al ongeveer zeven keer zoveel medewerkers bezig als met de reguliere nieuwverkopen, vooral vanwege de complexiteit en het gebrek aan harmonisatie in de Europese belastingwetgeving.”
“Soms gaat het inderdaad maar om enkele tientallen euro’s”, zegt Verhoeven. “Maar de kern is dat de Belastingdienst structureel een te hoge waarde voor importauto’s rekent. Dat blijkt uit alle gewonnen zaken. Maar ze gunnen mij geen kwartje meer en daarom proberen ze nu op deze manier mijn business aan te vallen”, besluit Verhoeven.
