Kees-Jan Wildeboer groeide op in het autoschadebedrijf van zijn vader in Maasland. Dat hij na zijn middelbare school naar de IVA ging, lag voor de hand. Na een paar jaren in het bedrijf van pa begon hij in 1997 de vestiging in Schipluiden. En toen zijn vader vanwege gezondheidsproblemen in 2001 naar de achtergrond trad, nam Kees-Jan het roer van beide vestigingen over, samen met zijn zus Desirée, die de administratie doet en het gezicht is van de vestiging Maasland. Eind 2014 kreeg Wildeboer de kans om het naastgelegen pand over te nemen. Eindelijk, want twintig jaar eerder was het aan hun neus voorbij gegaan. Nu kwam de kans alsnog. “Nieuwbouw zat er niet in; dat haal je er niet snel meer uit”, aldus Wildeboer. Wat volgde was een hectische tijd van renovatie en herinrichten. “We begonnen op 17 november en begin februari waren we operationeel.”

Urenfabriek

Hij stak veel denkwerk in het inrichten van de 1.200 vierkante meter grote werkplaats. “Alles moest zo efficiënt mogelijk, vanwege de lage marges. Ik heb heel wat avonden zitten tekenen en schetsen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een indeling met ruime werkplekken in de breedte van de hal met diverse soorten bruggen én drie schaarbruggen in lengterichting. Dat laatste raadden verschillende mensen af, vanwege het oprijden. Maar ik heb het toch gedaan. Ze verzinken volledig in de vloer, dat werkt prima.” Efficiency is de sleutel om nog een beetje gezond te kunnen draaien in schadeherstel, weet Wildeboer. “Het is een urenfabriekje hè. De tarieven staan enorm onder druk. De interne logistiek is heel belangrijk, zodat iedereen zo efficiënt mogelijk kan doorwerken zonder dat je steeds hoeft te verplaatsen. En gecombineerd spuiten: er gaat hier geen spatbord door de spuiterij zonder dat we ook even een bumpertje meenemen.” Nu, ruim drie maanden verder, is Wildeboer blij met de nieuwe situatie. “We merken het verschil. Ja, ook in de resultaten. Ik heb wel eens meer verdiend, maar ben tevreden. Het is hartstikke mooi werk toch?” Wakker heeft hij er niet van gelegen. En ook niet over de toekomst. “Vroeger wel. Maar als ik dat dan tegen mijn vader zei, zei hij ‘En, heb je ’t opgelost? Nee? Dan had je beter kunnen slapen!’. En zo is het natuurlijk.”

Kees-Jan Wildeboer groeide op in het autoschadebedrijf van zijn vader in Maasland. Dat hij na zijn middelbare school naar de IVA ging, lag voor de hand. Na een paar jaren in het bedrijf van pa begon hij in 1997 de vestiging in Schipluiden. En toen zijn vader vanwege gezondheidsproblemen in 2001 naar de achtergrond trad, nam Kees-Jan het roer van beide vestigingen over, samen met zijn zus Desirée, die de administratie doet en het gezicht is van de vestiging Maasland. Eind 2014 kreeg Wildeboer de kans om het naastgelegen pand over te nemen. Eindelijk, want twintig jaar eerder was het aan hun neus voorbij gegaan. Nu kwam de kans alsnog. “Nieuwbouw zat er niet in; dat haal je er niet snel meer uit”, aldus Wildeboer. Wat volgde was een hectische tijd van renovatie en herinrichten. “We begonnen op 17 november en begin februari waren we operationeel.”

Urenfabriek

Hij stak veel denkwerk in het inrichten van de 1.200 vierkante meter grote werkplaats. “Alles moest zo efficiënt mogelijk, vanwege de lage marges. Ik heb heel wat avonden zitten tekenen en schetsen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een indeling met ruime werkplekken in de breedte van de hal met diverse soorten bruggen én drie schaarbruggen in lengterichting. Dat laatste raadden verschillende mensen af, vanwege het oprijden. Maar ik heb het toch gedaan. Ze verzinken volledig in de vloer, dat werkt prima.” Efficiency is de sleutel om nog een beetje gezond te kunnen draaien in schadeherstel, weet Wildeboer. “Het is een urenfabriekje hè. De tarieven staan enorm onder druk. De interne logistiek is heel belangrijk, zodat iedereen zo efficiënt mogelijk kan doorwerken zonder dat je steeds hoeft te verplaatsen. En gecombineerd spuiten: er gaat hier geen spatbord door de spuiterij zonder dat we ook even een bumpertje meenemen.” Nu, ruim drie maanden verder, is Wildeboer blij met de nieuwe situatie. “We merken het verschil. Ja, ook in de resultaten. Ik heb wel eens meer verdiend, maar ben tevreden. Het is hartstikke mooi werk toch?” Wakker heeft hij er niet van gelegen. En ook niet over de toekomst. “Vroeger wel. Maar als ik dat dan tegen mijn vader zei, zei hij ‘En, heb je ’t opgelost? Nee? Dan had je beter kunnen slapen!’. En zo is het natuurlijk.”