Analyse: waarom kan Fiat-Chrysler wél naar VW

Steven Don Steven Don

Wilt u dit artikel lezen?

Word nu Automotive Premium abonnee en krijg toegang tot vakinformatie over de automotive sector.

Abonneren

Bent u al abonnee?

Inloggen

Heeft u een abonnement en u kunt niet inloggen? Of heeft u een abonnement en kunt u wel inloggen maar niet dit artikel lezen? Neem dan contact met ons op via klantenservice@promedia.nl of telefonisch via 010 280 1000. Vermeld hierbij uw abonneenummer.

 
 

Reacties

  • Gok

    Het is duidelijk dat een eventuele overname van FCA en/of Paccar VAG enorme kansen zou opleveren. Op enkele gebieden is het bedrijf nu al toonaangevend en met de overnames ligt totale marktdominantie binnen bereik. Een overname is echter niet zonder risico en het is onzeker hoe lang het enorme succes van VAG nog aanhoudt.
    Enkele dagen eerder waren er geruchten dat het aantal merken en modellen binnen VAG langzamerhand te groot wordt om goed te kunnen managen. Dat de integratie van Porsche en Scania minder voorspoedig verloopt dan gepland. En dat de eenheid vooral door Ferdinand Piëch wordt afgedwongen, die zeer kundig en voor zijn leeftijd bijzonder vitaal is, maar ook niet eeuwig het concern kan blijven bijsturen. Dat de aandeelhoudende families ervoor zouden kunnen kiezen het bedrijf te splitsen.
    Wellicht zijn deze geruchten overdreven, maar er lijkt een kern van waarheid in te zijn. Enige tijd geleden zijn er bij VAG-producten al aanzienlijke aantallen storingen/defecten opgetreden, die niet altijd gepaard gingen met een bijbehorende klantgerichte benadering door importeurs en dealers. Op lange termijn kan dit imagoschade veroorzaken. De verkopen aan particulieren blijven achter bij de verkoop aan leasebedrijven, wat een indicatie geeft over merkentrouw en klanttevredenheid.
    VAG heeft zeer vele automerken en het verschil in merkidentiteit wordt steeds kleiner. Dit geeft op lange termijn het risico dat de VAG-merken vooral elkaar beconcurreren, terwijl een bedrijf als Toyota met een klein aantal merken meer verkoopt. De marge per verkochte auto valt tegen, zoals ook VAG zelf constateert. Het bedrijf wil dit onder meer oplossen door te besparen op inkoop van onderdelen en componenten, met het risico op nieuwe kwaliteitsproblemen en minder klanttevredenheid. Al deze uitdagingen zouden toenemen door een overname van FCA en/of Paccar.
    Intussen zijn de communicatie en marketing bijzonder effectief. Een groot deel van de autopers schrijft voortdurend lovend over VAG-producten, ook wanneer daar minder aanleiding toe is. Het valt niet uit te sluiten dat het overnamegerucht ‘spin’ van VAG is, om de aandacht af te leiden van het bericht van enkele dagen eerder. Waarschijnlijk valt de oorsprong van de geruchten niet te achterhalen.

Analyse: waarom kan Fiat-Chrysler wél naar VW | Automotive Online

Analyse: waarom kan Fiat-Chrysler wél naar VW

Steven Don Steven Don

Wilt u dit artikel lezen?

Word nu Automotive Premium abonnee en krijg toegang tot vakinformatie over de automotive sector.

Abonneren

Bent u al abonnee?

Inloggen

Heeft u een abonnement en u kunt niet inloggen? Of heeft u een abonnement en kunt u wel inloggen maar niet dit artikel lezen? Neem dan contact met ons op via klantenservice@promedia.nl of telefonisch via 010 280 1000. Vermeld hierbij uw abonneenummer.

 
 

Reacties

  • Gok

    Het is duidelijk dat een eventuele overname van FCA en/of Paccar VAG enorme kansen zou opleveren. Op enkele gebieden is het bedrijf nu al toonaangevend en met de overnames ligt totale marktdominantie binnen bereik. Een overname is echter niet zonder risico en het is onzeker hoe lang het enorme succes van VAG nog aanhoudt.
    Enkele dagen eerder waren er geruchten dat het aantal merken en modellen binnen VAG langzamerhand te groot wordt om goed te kunnen managen. Dat de integratie van Porsche en Scania minder voorspoedig verloopt dan gepland. En dat de eenheid vooral door Ferdinand Piëch wordt afgedwongen, die zeer kundig en voor zijn leeftijd bijzonder vitaal is, maar ook niet eeuwig het concern kan blijven bijsturen. Dat de aandeelhoudende families ervoor zouden kunnen kiezen het bedrijf te splitsen.
    Wellicht zijn deze geruchten overdreven, maar er lijkt een kern van waarheid in te zijn. Enige tijd geleden zijn er bij VAG-producten al aanzienlijke aantallen storingen/defecten opgetreden, die niet altijd gepaard gingen met een bijbehorende klantgerichte benadering door importeurs en dealers. Op lange termijn kan dit imagoschade veroorzaken. De verkopen aan particulieren blijven achter bij de verkoop aan leasebedrijven, wat een indicatie geeft over merkentrouw en klanttevredenheid.
    VAG heeft zeer vele automerken en het verschil in merkidentiteit wordt steeds kleiner. Dit geeft op lange termijn het risico dat de VAG-merken vooral elkaar beconcurreren, terwijl een bedrijf als Toyota met een klein aantal merken meer verkoopt. De marge per verkochte auto valt tegen, zoals ook VAG zelf constateert. Het bedrijf wil dit onder meer oplossen door te besparen op inkoop van onderdelen en componenten, met het risico op nieuwe kwaliteitsproblemen en minder klanttevredenheid. Al deze uitdagingen zouden toenemen door een overname van FCA en/of Paccar.
    Intussen zijn de communicatie en marketing bijzonder effectief. Een groot deel van de autopers schrijft voortdurend lovend over VAG-producten, ook wanneer daar minder aanleiding toe is. Het valt niet uit te sluiten dat het overnamegerucht ‘spin’ van VAG is, om de aandacht af te leiden van het bericht van enkele dagen eerder. Waarschijnlijk valt de oorsprong van de geruchten niet te achterhalen.