18 jaar getrouwd. 3 kinderen van 15 tot 11. “We gaan als vrienden uit elkaar en alles is goed geregeld met de kinderen.” Ja, je kan mij nog meer vertellen. Sprak ook met Patrick. 48 jaar. Salesmanager bij Mastercard. Airlines, dus werkterrein de hele wereld. Erg veel op reis. Interessante en goeie job. “We zijn uit elkaar gegroeid Hans. Het werkt niet meer. Als het niet voor de kinderen was waren we allang uit elkaar gegaan. We gaan het scheidingstraject in. Wie wil er vanaf? Helen of jij? Ikzelf Hans. Ben er helemaal klaar mee.” Je hoort het zo vaak. Veel te vaak. Ik heb altijd de neiging om te zien of er nog wat te redden valt. Een nieuwe is niet altijd beter. Je gooit je verleden weg. En kinderen zijn de dupe. Hoe leuk je het ook aan jezelf probeert te verkopen. “He Patrick. Je vaart mee op de Titanic. Of eigenlijk je voer mee. Hij is aan het zinken.

Komt er iemand bij dan ga je samen de diepte in.

Doe even je ogen dicht. Het is stikdonker en je drijft op een stuk deur in de koude oceaan en ziet op een honderd meter afstand het achterschip recht omhoog komen vlak voordat het schip in de diepte verdwijnt. Je deur is ­precies groot genoeg dat je boven water blijft. Komt er iemand bij dan ga je samen de diepte in. Om je heen gegil en gekrijs. Er komt iemand naar je toe zwemmen. Een vreemde. Het is jij of hij. Wat zou je doen Patrick?” “Ik schop hem weg en laat hem verdrinken. Het was toch hij of ik?”  “Klopt, klinkt redelijk. Daar komt weer iemand. Shit, het is je dochter. Wat zou je doen Patrick?” “Hoef ik niet bij na te denken Hans. Ik ga eraf en verdrink om haar te redden.” “Heerlijk he Patrick, zo’n eenvoudige keuze voor een van je ­kinderen?” Patrick staart voor zich uit. “Het scenario is anders Patrick. Het scenario is dat Helen er aan komt zwemmen. Wat ga je doen?” Een fractie van een aarzeling. “Kunnen we niet samen…?” “Nee, Patrick. Het is zij of jij. Wat doe je?” “Ik ga eraf Hans. Ik kan haar niet laten verdrinken.” “He Patrick, als je er zo over denkt, is het dan niet heel erg de moeite waard om het te blijven proberen? Ik hoor wel eens dat het na een flinke dip mooier kan worden dan ooit!”

Hans Adriani, dealer bd.

18 jaar getrouwd. 3 kinderen van 15 tot 11. “We gaan als vrienden uit elkaar en alles is goed geregeld met de kinderen.” Ja, je kan mij nog meer vertellen. Sprak ook met Patrick. 48 jaar. Salesmanager bij Mastercard. Airlines, dus werkterrein de hele wereld. Erg veel op reis. Interessante en goeie job. “We zijn uit elkaar gegroeid Hans. Het werkt niet meer. Als het niet voor de kinderen was waren we allang uit elkaar gegaan. We gaan het scheidingstraject in. Wie wil er vanaf? Helen of jij? Ikzelf Hans. Ben er helemaal klaar mee.” Je hoort het zo vaak. Veel te vaak. Ik heb altijd de neiging om te zien of er nog wat te redden valt. Een nieuwe is niet altijd beter. Je gooit je verleden weg. En kinderen zijn de dupe. Hoe leuk je het ook aan jezelf probeert te verkopen. “He Patrick. Je vaart mee op de Titanic. Of eigenlijk je voer mee. Hij is aan het zinken.

Komt er iemand bij dan ga je samen de diepte in.

Doe even je ogen dicht. Het is stikdonker en je drijft op een stuk deur in de koude oceaan en ziet op een honderd meter afstand het achterschip recht omhoog komen vlak voordat het schip in de diepte verdwijnt. Je deur is ­precies groot genoeg dat je boven water blijft. Komt er iemand bij dan ga je samen de diepte in. Om je heen gegil en gekrijs. Er komt iemand naar je toe zwemmen. Een vreemde. Het is jij of hij. Wat zou je doen Patrick?” “Ik schop hem weg en laat hem verdrinken. Het was toch hij of ik?”  “Klopt, klinkt redelijk. Daar komt weer iemand. Shit, het is je dochter. Wat zou je doen Patrick?” “Hoef ik niet bij na te denken Hans. Ik ga eraf en verdrink om haar te redden.” “Heerlijk he Patrick, zo’n eenvoudige keuze voor een van je ­kinderen?” Patrick staart voor zich uit. “Het scenario is anders Patrick. Het scenario is dat Helen er aan komt zwemmen. Wat ga je doen?” Een fractie van een aarzeling. “Kunnen we niet samen…?” “Nee, Patrick. Het is zij of jij. Wat doe je?” “Ik ga eraf Hans. Ik kan haar niet laten verdrinken.” “He Patrick, als je er zo over denkt, is het dan niet heel erg de moeite waard om het te blijven proberen? Ik hoor wel eens dat het na een flinke dip mooier kan worden dan ooit!”

Hans Adriani, dealer bd.