Vooraf: waarom is het zo belangrijk om te weten hoe Schadegarant zijn schadenetwerk inricht?
Er zijn feitelijk twee spelers die het reilen en zeilen in de b2b-autoschademarkt bepalen: Achmea Schadeservice en Schadegarant, een stichting die namens dertien verzekeraars een netwerk van schadeherstelbedrijven onderhoudt. De aan Schadegarant gelieerde verzekeraars hebben op basis van de casco-omzet een marktaandeel van 37,2 procent in de gestuurde schadestroom, Achmea volgt met 23,5 procent. Als je eruit ligt bij één van deze twee, kost dat dus al snel veel omzet.

1. De accountantsverklaring wordt geschrapt
De accountantsverklaring was ooit in het leven geroepen om te borgen dat Schadegarant altijd een lager tarief zou betalen dan een andere opdrachtgever die minder schades binnen brengt, maar volgens interim-directeur Joop Jansen had dit niet het gewenste effect. “Ondanks die verklaring kwamen we tarieven tegen die niet aan onze eisen voldeden. Soms om begrijpelijke redenen. Het kan gebeuren dat er een kleine klant komt, met een paar auto’s die in de daluren kunnen worden hersteld. Wij begrijpen dat de hersteller uiteindelijk zijn dekkingsgraad op peil wil houden, dus waarom moeten wij hem dan verbieden om tegen een lager uurtarief te werken dan dat hij ons rekent? Dus met die accountantsverklaring zaten we niet op het goede spoor. We willen geen politieagent meer zijn, maar een partner.”

`We willen geen politie-agent meer zijn, maar partner.`

2. Het netwerk is geselecteerd op basis van een jaarlijkse offerteronde
De inrichting van het netwerk komt eenvoudig tot stand: herstellers kunnen een offerte indienen en worden beoordeeld op onder andere uurtarief, onderdelenkorting, audits, maatschappelijk verantwoord ondernemen, klanttevredenheid en Experate-score (het beoordelingssysteem van Schadegarant waar de ‘sturingsranking’ op is gebaseerd, red). De beste 425 komen in het netwerk; dit is aangevuld tot 450 bedrijven voor landelijke dekking.

3. Het netwerk is verkleind
Het netwerk beslaat in de nieuwe situatie 450 bedrijven; er zijn er 139 afgevallen. Goed nieuws voor de blijvers, want de 130 duizend schades die de verzekerden van bij Schadegarant aangesloten verzekeraars jaarlijks claimen, worden nu onder minder bedrijven verdeeld.

4. De schadelast moet omlaag
Schadegarant wil met de nieuwe selectie wel een lagere schadelast realiseren. Bij een minimaal gelijkblijvende klanttevredenheid. Interim-directeur Joop Jansen wil geen cijfers geven, anders dan dat de reductie “niet in de dubbele cijfers zit anders hadden we in de voorgaande jaren ons werk niet goed gedaan”. Onze inschatting is dat die reductie tussen de vijf en negen procent ligt. Hoe die lagere schadelast wordt gerealiseerd? Door de nieuwe aanpak wordt er beter gebruik gemaakt van de concurrentie in de markt. Met minder netwerkpartners is de taartpunt per hersteller groter, en dat maakt hongerig genoeg om het uurtarief iets omlaag te schroeven. Maar let op: het uurtarief is niet zaligmakend, het gaat om het uiteindelijke schadebedrag, zegt Jansen. “Maar bedrijven die in de offerteronde een hoger uurtarief offreerden dan dat we voorheen betaalden, hebben het natuurlijk niet begrepen.”

`Iemand die nu een hoger tarief offreerde, heeft het niet begrepen.`

5. Er komt geen sturing op complexe en cosmetische schades
Veel schadeherstelbedrijven en –ketens splitsen cosmetische en complexe schades in speciale vestigingen of units. Ook wordt vanuit de Focwa de roep om een gedifferentieerd uurtarief, waarbij er voor de complexe schades meer wordt betaald, luider. Door de grootste sturingspartij wordt dit alles vooralsnog ter kennisgeving aangenomen. “Over het gedifferentieerd uurtarief kan ik wel zeggen dat de discussie dan wel zuiver moet worden gevoerd. Want dat betekent namelijk ook dat het uurtarief voor cosmetische schades en spotrepair behoorlijk omlaag kan, maar de schadebranche gebruikt de discussie alleen om de prijzen te verhogen. En dat klopt niet.”

6. De dealers blijven
Verzekerden kunnen ook volgend jaar bij Schadegarant hun auto naar hun eigen dealer brengen, die de auto vervolgens doorstuurde naar een bij Schadegarant aangesloten hersteller. “Een deel van onze klanten vindt dat nog altijd prettig. De dealers kiezen vervolgens een hersteladres uit ons netwerk. Ze krijgen natuurlijk marge op de onderdelen, daar verdienen ze op. Deze tussenschakel mag ons geen geld gaan kosten.”

7. De stichting houdt zicht op de keuken van de hersteller
Schadegarant houdt een oogje in het zeil bij de hersteller. Die moet van tevoren opgeven hoeveel van zijn onderdelenkorting hij bijvoorbeeld doorgeeft aan zijn opdrachtgever. “Wij zijn een grote klant, dan is het logisch dat je op de hoogte bent waar de producten worden ingekocht. Als de ene leverancier je een hogere korting kan geven dan de ander, moet je willen weten hoe dat komt. Wellicht blijkt dat er te duur wordt ingekocht. Deze werkwijze is dus heel transparant, want iedereen weet van elkaar hoeveel inkoopkorting hij krijgt.”

`Dat wij weten hoeveel korting iemand krijgt is juist heel transparant.`

8. De nieuwe directeur start op 17 augustus
Jansen wordt op 17 augustus opgevolgd door Frank van Donk (43), manager expertise service center van Delta Lloyd, één van de verzekeraars achter Schadegarant. Jansen: “Op 31 december 2015 is mijn laatste dag als voorzitter van Schadegarant. De nieuwe directeur kan fris beginnen en ik kan hem nog een aantal maanden informatie geven over het verleden.”

 + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

Wie is Joop Jansen?
Joop Jansen, 64 jaar, was tot 1 juli 2011 directeur Schadeverzekeringen bij Reaal. Hij was al sinds 2001 bestuurslid bij Schadegarant, om er in 2009 bestuursvoorzitter te worden. “Toen ik veertig was zei ik al: ik stop op mijn zestigste. Dat heb ik altijd voor ogen gehouden, dus in 2011 stopte ik er mee. Aan de andere kant: je kunt van een renpaard geen stalpaard maken. Dus helemaal stoppen was er niet bij.” Jansen bleef voorzitter van Schadegarant. “De statuten boden die mogelijkheid en iedereen was het er over eens dat een zogenaamde toegevoegd voorzitter, die geen functie heeft bij een van de aangesloten bedrijven, geen dubbel belang heeft. Ik heb ook geen stemrecht, mijn taak is vooral om de vergaderingen in goede banen te leiden en de bestuursleden te prikkelen hun ideeën goed te toetsen. Ik speel wel eens advocaat van de duivel.”

Vooraf: waarom is het zo belangrijk om te weten hoe Schadegarant zijn schadenetwerk inricht?
Er zijn feitelijk twee spelers die het reilen en zeilen in de b2b-autoschademarkt bepalen: Achmea Schadeservice en Schadegarant, een stichting die namens dertien verzekeraars een netwerk van schadeherstelbedrijven onderhoudt. De aan Schadegarant gelieerde verzekeraars hebben op basis van de casco-omzet een marktaandeel van 37,2 procent in de gestuurde schadestroom, Achmea volgt met 23,5 procent. Als je eruit ligt bij één van deze twee, kost dat dus al snel veel omzet.

1. De accountantsverklaring wordt geschrapt
De accountantsverklaring was ooit in het leven geroepen om te borgen dat Schadegarant altijd een lager tarief zou betalen dan een andere opdrachtgever die minder schades binnen brengt, maar volgens interim-directeur Joop Jansen had dit niet het gewenste effect. “Ondanks die verklaring kwamen we tarieven tegen die niet aan onze eisen voldeden. Soms om begrijpelijke redenen. Het kan gebeuren dat er een kleine klant komt, met een paar auto’s die in de daluren kunnen worden hersteld. Wij begrijpen dat de hersteller uiteindelijk zijn dekkingsgraad op peil wil houden, dus waarom moeten wij hem dan verbieden om tegen een lager uurtarief te werken dan dat hij ons rekent? Dus met die accountantsverklaring zaten we niet op het goede spoor. We willen geen politieagent meer zijn, maar een partner.”

`We willen geen politie-agent meer zijn, maar partner.`

2. Het netwerk is geselecteerd op basis van een jaarlijkse offerteronde
De inrichting van het netwerk komt eenvoudig tot stand: herstellers kunnen een offerte indienen en worden beoordeeld op onder andere uurtarief, onderdelenkorting, audits, maatschappelijk verantwoord ondernemen, klanttevredenheid en Experate-score (het beoordelingssysteem van Schadegarant waar de ‘sturingsranking’ op is gebaseerd, red). De beste 425 komen in het netwerk; dit is aangevuld tot 450 bedrijven voor landelijke dekking.

3. Het netwerk is verkleind
Het netwerk beslaat in de nieuwe situatie 450 bedrijven; er zijn er 139 afgevallen. Goed nieuws voor de blijvers, want de 130 duizend schades die de verzekerden van bij Schadegarant aangesloten verzekeraars jaarlijks claimen, worden nu onder minder bedrijven verdeeld.

4. De schadelast moet omlaag
Schadegarant wil met de nieuwe selectie wel een lagere schadelast realiseren. Bij een minimaal gelijkblijvende klanttevredenheid. Interim-directeur Joop Jansen wil geen cijfers geven, anders dan dat de reductie “niet in de dubbele cijfers zit anders hadden we in de voorgaande jaren ons werk niet goed gedaan”. Onze inschatting is dat die reductie tussen de vijf en negen procent ligt. Hoe die lagere schadelast wordt gerealiseerd? Door de nieuwe aanpak wordt er beter gebruik gemaakt van de concurrentie in de markt. Met minder netwerkpartners is de taartpunt per hersteller groter, en dat maakt hongerig genoeg om het uurtarief iets omlaag te schroeven. Maar let op: het uurtarief is niet zaligmakend, het gaat om het uiteindelijke schadebedrag, zegt Jansen. “Maar bedrijven die in de offerteronde een hoger uurtarief offreerden dan dat we voorheen betaalden, hebben het natuurlijk niet begrepen.”

`Iemand die nu een hoger tarief offreerde, heeft het niet begrepen.`

5. Er komt geen sturing op complexe en cosmetische schades
Veel schadeherstelbedrijven en –ketens splitsen cosmetische en complexe schades in speciale vestigingen of units. Ook wordt vanuit de Focwa de roep om een gedifferentieerd uurtarief, waarbij er voor de complexe schades meer wordt betaald, luider. Door de grootste sturingspartij wordt dit alles vooralsnog ter kennisgeving aangenomen. “Over het gedifferentieerd uurtarief kan ik wel zeggen dat de discussie dan wel zuiver moet worden gevoerd. Want dat betekent namelijk ook dat het uurtarief voor cosmetische schades en spotrepair behoorlijk omlaag kan, maar de schadebranche gebruikt de discussie alleen om de prijzen te verhogen. En dat klopt niet.”

6. De dealers blijven
Verzekerden kunnen ook volgend jaar bij Schadegarant hun auto naar hun eigen dealer brengen, die de auto vervolgens doorstuurde naar een bij Schadegarant aangesloten hersteller. “Een deel van onze klanten vindt dat nog altijd prettig. De dealers kiezen vervolgens een hersteladres uit ons netwerk. Ze krijgen natuurlijk marge op de onderdelen, daar verdienen ze op. Deze tussenschakel mag ons geen geld gaan kosten.”

7. De stichting houdt zicht op de keuken van de hersteller
Schadegarant houdt een oogje in het zeil bij de hersteller. Die moet van tevoren opgeven hoeveel van zijn onderdelenkorting hij bijvoorbeeld doorgeeft aan zijn opdrachtgever. “Wij zijn een grote klant, dan is het logisch dat je op de hoogte bent waar de producten worden ingekocht. Als de ene leverancier je een hogere korting kan geven dan de ander, moet je willen weten hoe dat komt. Wellicht blijkt dat er te duur wordt ingekocht. Deze werkwijze is dus heel transparant, want iedereen weet van elkaar hoeveel inkoopkorting hij krijgt.”

`Dat wij weten hoeveel korting iemand krijgt is juist heel transparant.`

8. De nieuwe directeur start op 17 augustus
Jansen wordt op 17 augustus opgevolgd door Frank van Donk (43), manager expertise service center van Delta Lloyd, één van de verzekeraars achter Schadegarant. Jansen: “Op 31 december 2015 is mijn laatste dag als voorzitter van Schadegarant. De nieuwe directeur kan fris beginnen en ik kan hem nog een aantal maanden informatie geven over het verleden.”

 + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

Wie is Joop Jansen?
Joop Jansen, 64 jaar, was tot 1 juli 2011 directeur Schadeverzekeringen bij Reaal. Hij was al sinds 2001 bestuurslid bij Schadegarant, om er in 2009 bestuursvoorzitter te worden. “Toen ik veertig was zei ik al: ik stop op mijn zestigste. Dat heb ik altijd voor ogen gehouden, dus in 2011 stopte ik er mee. Aan de andere kant: je kunt van een renpaard geen stalpaard maken. Dus helemaal stoppen was er niet bij.” Jansen bleef voorzitter van Schadegarant. “De statuten boden die mogelijkheid en iedereen was het er over eens dat een zogenaamde toegevoegd voorzitter, die geen functie heeft bij een van de aangesloten bedrijven, geen dubbel belang heeft. Ik heb ook geen stemrecht, mijn taak is vooral om de vergaderingen in goede banen te leiden en de bestuursleden te prikkelen hun ideeën goed te toetsen. Ik speel wel eens advocaat van de duivel.”