Afgelopen week kwam de aanpak van tellerfraude wéér in het nieuws. Ik dacht dat het probleem onderhand wel zou zijn opgelost. Er is immers een wetgeving in het leven geroepen. Is dat dan geen garantie? O, ik vergis mij vast in de effectiviteit van de overheid. Ik blijf met veel vragen achter, want waarom hebben we dan besloten het dossier over te dragen aan de overheid?

Twee jaar na het invoeren van de wet is er nog steeds niemand betrapt op een overtreding, kopten de berichten. Dat kan betekenen dat er niets fouts meer wordt gedaan, toch? Nee, zo zat het niet. Want de statistieken gaven aan dat er toch nog heel veel auto’s rondrijden en erger, verhandeld worden met een teruggedraaide teller. Blijkbaar rijden die auto’s best wel lekker, want ik zag geen tribunes vol boze consumenten bij Radars Antoinette Hertsenberg. En u weet, als de Jeanne d’Arc van het consumentenbelang ontgaat haar zelden wat.

Alleen naar de computercijfers kijken is erg makkelijk. Papier is geduldig, heette dat vroeger.

Hoewel de tribunes leeg blijven, lees ik hoeveel geïmporteerde gebruikte auto’s vermoedelijk zijn teruggedraaid. Het gaat alleen al in het afgelopen jaar om meer dan 100 duizend auto’s waarvan de teller zou zijn teruggedraaid. Waar zijn die boze consumenten dan? Of hebben zij geen idee dat het hen betreft? Het blijft allemaal vaag en het ontbreekt ook aan harde cijfers en feiten. Alleen naar de computercijfers kijken is erg makkelijk. Papier is geduldig, heette dat vroeger.

Inzoomen op het proces levert meer duidelijkheid op. En dan stuit ik op de Nederlandse wet- en regelgeving. De importoccasion wordt voor het verkrijgen van een NL-kenteken ‘opgenomen’ door de RDW. De rijksdienst leest de tellerstand af en zet deze in haar register. Over de historie vóór dat moment is niks bekend. Alles wat eerder gebeurde, ook het ontbreken van gegevens, verdwijnt in de schijnbare zekerheid van een overheidsregister. In 2018 zou er bestandsuitwisseling komen met andere landen, naast België. Maar die andere landen komen van ver, dus 2018, neuh. En Europa? Say no more.

De toekomst is wat mij betreft aan de connected car, die real-time zijn positie, datum en tijd communiceert naar fabrikant, dealer of wie dan ook.

Wat je ver haalt, is lekker. Die uitspraak schiet door mijn hoofd, als je het enthousiasme merkt van de markt voor de buitenlandse occasion. Ja, roept de handel, het Nederlandse aanbod is te eenzijdig en daar redden we het niet mee. Import is een logisch gevolg. Maar wát haal je binnen? Rijp en groen natuurlijk. Ik hoop dat iedereen weet dat er geen gelijk Europees speelveld bestaat als het gaat om wet- en regelgeving. Zeker niet in de naleving daarvan. Is daar wellicht een herinnering aan het bericht over de import van wrakken die via Litouwen, waar ze een EU-paspoort krijgen, voor nodig?

De NL-wetgeving is te laat. Het heeft veel te lang geduurd en de uitvoering is omslachtig en foutgevoelig. Hebben consumenten, maar ook handelaren niet veel te veel vertrouwen in die bijeen geharkte berg data uit vele bronnen met al hun verschillende verwerkingsslagen? ‘Rubbish in is rubbish out’, die uitdrukking kent u vast nog wel.

Wellicht is het einde van de papieren werkelijkheid nabij. De toekomst is wat mij betreft aan de connected car, die real-time zijn positie, datum en tijd communiceert naar fabrikant, dealer of wie dan ook. Er zijn dan meer belanghebbende partijen, en dus meer belang bij zorgvuldige data-tracking. Die connected car zal vast te hacken zijn, criminele genen zijn nou eenmaal niet uit te roeien. Maar het is zeker een slimmere manier om te weten wat je aan te schaffen occasion echt heeft gereden.

Zelfstandig adviseur Ernst Uildriks plaatst voor Automotive Management regelmatig de belangrijkste brancheontwikkelingen in retrospectief.

Afgelopen week kwam de aanpak van tellerfraude wéér in het nieuws. Ik dacht dat het probleem onderhand wel zou zijn opgelost. Er is immers een wetgeving in het leven geroepen. Is dat dan geen garantie? O, ik vergis mij vast in de effectiviteit van de overheid. Ik blijf met veel vragen achter, want waarom hebben we dan besloten het dossier over te dragen aan de overheid?

Twee jaar na het invoeren van de wet is er nog steeds niemand betrapt op een overtreding, kopten de berichten. Dat kan betekenen dat er niets fouts meer wordt gedaan, toch? Nee, zo zat het niet. Want de statistieken gaven aan dat er toch nog heel veel auto’s rondrijden en erger, verhandeld worden met een teruggedraaide teller. Blijkbaar rijden die auto’s best wel lekker, want ik zag geen tribunes vol boze consumenten bij Radars Antoinette Hertsenberg. En u weet, als de Jeanne d’Arc van het consumentenbelang ontgaat haar zelden wat.

Alleen naar de computercijfers kijken is erg makkelijk. Papier is geduldig, heette dat vroeger.

Hoewel de tribunes leeg blijven, lees ik hoeveel geïmporteerde gebruikte auto’s vermoedelijk zijn teruggedraaid. Het gaat alleen al in het afgelopen jaar om meer dan 100 duizend auto’s waarvan de teller zou zijn teruggedraaid. Waar zijn die boze consumenten dan? Of hebben zij geen idee dat het hen betreft? Het blijft allemaal vaag en het ontbreekt ook aan harde cijfers en feiten. Alleen naar de computercijfers kijken is erg makkelijk. Papier is geduldig, heette dat vroeger.

Inzoomen op het proces levert meer duidelijkheid op. En dan stuit ik op de Nederlandse wet- en regelgeving. De importoccasion wordt voor het verkrijgen van een NL-kenteken ‘opgenomen’ door de RDW. De rijksdienst leest de tellerstand af en zet deze in haar register. Over de historie vóór dat moment is niks bekend. Alles wat eerder gebeurde, ook het ontbreken van gegevens, verdwijnt in de schijnbare zekerheid van een overheidsregister. In 2018 zou er bestandsuitwisseling komen met andere landen, naast België. Maar die andere landen komen van ver, dus 2018, neuh. En Europa? Say no more.

De toekomst is wat mij betreft aan de connected car, die real-time zijn positie, datum en tijd communiceert naar fabrikant, dealer of wie dan ook.

Wat je ver haalt, is lekker. Die uitspraak schiet door mijn hoofd, als je het enthousiasme merkt van de markt voor de buitenlandse occasion. Ja, roept de handel, het Nederlandse aanbod is te eenzijdig en daar redden we het niet mee. Import is een logisch gevolg. Maar wát haal je binnen? Rijp en groen natuurlijk. Ik hoop dat iedereen weet dat er geen gelijk Europees speelveld bestaat als het gaat om wet- en regelgeving. Zeker niet in de naleving daarvan. Is daar wellicht een herinnering aan het bericht over de import van wrakken die via Litouwen, waar ze een EU-paspoort krijgen, voor nodig?

De NL-wetgeving is te laat. Het heeft veel te lang geduurd en de uitvoering is omslachtig en foutgevoelig. Hebben consumenten, maar ook handelaren niet veel te veel vertrouwen in die bijeen geharkte berg data uit vele bronnen met al hun verschillende verwerkingsslagen? ‘Rubbish in is rubbish out’, die uitdrukking kent u vast nog wel.

Wellicht is het einde van de papieren werkelijkheid nabij. De toekomst is wat mij betreft aan de connected car, die real-time zijn positie, datum en tijd communiceert naar fabrikant, dealer of wie dan ook. Er zijn dan meer belanghebbende partijen, en dus meer belang bij zorgvuldige data-tracking. Die connected car zal vast te hacken zijn, criminele genen zijn nou eenmaal niet uit te roeien. Maar het is zeker een slimmere manier om te weten wat je aan te schaffen occasion echt heeft gereden.

Zelfstandig adviseur Ernst Uildriks plaatst voor Automotive Management regelmatig de belangrijkste brancheontwikkelingen in retrospectief.