Schoonhovens blik | De prijs van veiligheid
In reactie op het position paper van Schadegarant pleitte het Verbond van Verzekeraars voor een kwaliteitsslag om veiligheid ook in de toekomst te waarborgen. Bij monde van de directeur Schade stelt het Verbond dat onvakkundig herstelde auto’s een gevaar op de weg vormen, zeker de nieuwste generatie auto’s die vaak zijn uitgerust met de meest geavanceerde systemen en dat het schadeherstel van complexe auto’s juist nu de volle aandacht moet krijgen. De verzekeringsbranche wil graag blijvend garanderen dat de consument na een herstelde schade altijd weer veilig de weg op kan. Prima betoog van het Verbond, want niet alleen verzekeraars willen dat de klant weer veilig op weg kan, maar ook de dealers en schadeherstellers willen dit. Vanuit die hoek dus ook alleen maar steunbetuigingen.
Moeite met marge
Als ik echter dealers en herstellers spreek over de concrete invulling hiervan, dan zijn de geluiden minder positief; het deel van de herstelmarkt dat al op enigerlei wijze heeft geïnvesteerd in het herstel van moderne auto’s en deze inderdaad weer gegarandeerd veilig de weg op wil sturen, heeft grote moeite met het genereren van marge op deze werkzaamheden. Die marge kan op twee manieren worden gerealiseerd: door een vergoeding die recht doet aan de gedane investeringen in tijd/geld, en/of een forse structurele werkstroom van auto’s waarvoor alle investeringen gedaan zijn.
Actieve sturing op voertuigspecificaties is geen gemeengoed.
Het Verbond van Verzekeraars gaat niet over marge en prijs, en verwijst logischerwijs naar de individuele leden. Daar is actieve sturing op voertuigspecificaties en/of schadekarakteristieken echter geen gemeengoed. Ja, bij Tesla, maar dat is omdat dit merk simpelweg geen delen levert voor structurele reparatie aan herstellers die géén Tesla-approval hebben. Voor de resterende 97,5% van de markt sturen verzekeraars op postcode en dat is geen criterium in de Euro NCAP tests.
Ander sturingsmodel
Verzekeraars moeten dus ook zelf investeren, in een ander sturingsmodel. Schadegarant meldde twee jaar geleden de cosmetische schades te kunnen filteren, Aegon doet dat met de complexe schades. Het systeem Malin, waarvoor ik bij de herintroductie betrokken was, biedt de mogelijkheid om op VIN-nummer, uitvoeringsspecificaties en een omschrijving van de schadelocatie een aanbeveling te doen of de schade door een generalist of specialist moet worden hersteld.
Het model, dat door de branche gezamenlijk ingericht kan worden, geeft geen aanbeveling naar specifieke bedrijven, waardoor de verzekeraar of leasemaatschappij desgewenst binnen zijn eigen netwerk kan blijven sturen. Mits het in kaart heeft gebracht welke bedrijven waarin gespecialiseerd zijn. Mogelijk moet de auto voor reparatie dan getransporteerd worden naar een bedrijf dat wat verder van verzekerde/berijder is verwijderd, maar dat lijkt mij omwille van veiligheid geen probleem en ik denk ook niet dat de klant daar een probleem mee heeft.
Kwaliteitsborging
Wat rest is de vergoeding voor de diensten en ook daar zou je met de voertuig-/schadekarakteristieken en generalistisch/(merk)specialistisch herstel wat kunnen doen. Voor generalistisch herstel met een groot aanbod aan herstelcapaciteit kun je de gangbare vergoedingen geven en voor (merk)specialistisch, met een klein(er) aanbod aan herstelcapaciteit, kun je werken met een opslag die recht doet aan de investeringen in tijd/geld. Dat lijkt mij omwille van veiligheid van verzekerde en medeweggebruikers geen probleem voor de verzekeraars. Zij wensen immers zelf – en terecht – een goede kwaliteitsborging.
Ik wens u veel schade toe.
Johan Schoonhoven, Zilverstad Consultancy
