Column Oude Weernink | FCA in de aanbieding, Renault aan zet

Wim Oude Weernink Wim Oude Weernink
Wim Oude Weernink.

Fiat-Chrysler Automobiles, dat vorig jaar zijn charismatische topman Sergio Marchionne verloor, en Renault wiens gevierde leider Carlos Ghosn uit zijn functie werd ontheven op grond van vermeende malversaties bij partner Nissan. Ik moest even aan het idee van een fusie tussen de Italo-Amerikanen en de Fransen wennen. Want waar zitten de synergievoordelen, behalve schaalvergroting tot 8,7 miljoen auto’s per jaar, en meer dan 14 miljoen wanneer het verkoopvolume van Nissan erbij wordt geteld?

Een oneerbaar voorstel of een ‘offer Renault can’t refuse’?

Mijn eerste conclusie is dat een eventuele fusie tussen beide een wel zeer onoverzichtelijk en nauwelijks bestuurbaar conglomeraat ontstaat. Want: Renault is immers ook de bovenliggende partij binnen de alliantie met Nissan-Mitsubishi waarbinnen het op grond van Japans wantrouwen jegens Renault overigens rommelt. Ik noem u even de merken die na zo’n eventuele fusie onder een dak komen: Renault, Dacia, Alpine, Lada, Samsung, Nissan, Infiniti, Mitsubishi, Jeep, Dodge/Ram, Fiat, Alfa Romeo en Maserati. Misschien dat ik daarbij enkele gelieerde Chinese merken ben vergeten. Volkswagen heeft er maar 8, plus 3 voor bedrijfswagens, voor jaarlijks ruim 10 miljoen auto’s.

Verouderd

Maar nu de feiten: FCA N.V. (inderdaad, gevestigd in Amsterdam) verkocht vorig jaar wereldwijd 4,9 miljoen auto’s, genereerde daarmee een omzet van 115 miljard euro en schreef 7,3 miljard winst. Renault deed het met 3,9 miljoen auto’s niet veel minder maar vanwege de lager geprijsde modellen kwam de omzet uit op 57,4 miljard, met een winst van 3,45 miljard. FCA is dus de grootste, heeft het zeer lucratieve wereldmerk Jeep in huis maar kampt wel met een probleem: de Fiat-component doet het slecht. De modellen zijn verouderd en missen de aansluiting bij elektrificatie, Alfa Romeo en Maserati blijven ver achter bij de door wijlen Sergio Marchionne gestelde doelen.

Technische synergieën liggen er natuurlijk wel. Jeep zou gebruik kunnen maken van Mitsubishi’s 4×4 kennis – of omgekeerd. Fiat kan ook direct voortborduren op Renault-Nissan’s mondiale voorsprong met elektrische auto’s en de alliantie-platforms voor kleine auto’s. Zakelijk is het wat anders gesteld. Het nog vrij nieuwe platform voor Alfa Romeo en toekomstige Maserati’s kan hooguit met Nissan’s exclusieve Infiniti kunnen worden gedeeld wat geen numerieke voordelen schept. Het meest aantrekkelijke Italiaanse erfgoed, Ferrari, is overigens een paar jaar geleden van FCA losgemaakt en is alle zakelijke betekenis bij FCA kwijt. Qua verkoop zullen de geringe aantallen Jeeps in Europa door samengaan met Renault niet veel nieuwe kansen creëren want de grote Amerikanen zijn hier vanwege hoge CO2-uitstoot niet interessant.

Alternatief scenario

Renault draait als merk (met Alpine en Dacia) intussen best goed maar is kleiner van omvang dan FCA en moet binnen de alliantie met de Japanners de sinds vorig jaar oplopende verliezen van Nissan verwerken. Om van het toekomstscenario van de alliantie tussen de Fransen en Japanners maar te zwijgen. Want al is Renault met een aandeel van 43,5 procent al meer dan 15 jaar de baas de baas bij Nissan, de Japanners willen sinds de affaire Ghosn minder afhankelijkheid van het Franse bestuur. Op bedrijfscultureel niveau hebben de Fransen overigens veel en succesvol ervaring met vreemde – lees Japanse – gewoonten dus Detroit en Turijn kunnen daarbij worden ingepast.

Een megafusie met wereldwijde strekking was altijd Sergio Marchionne’s visioen. Zijn opvolger Mike Manley zet die strategie nu voort door Renault een voorstel te doen voor een fusie op grond van financiële gelijkwaardigheid – een ‘merger of equals’ – dus 50/50. Een oneerbaar voorstel of een ‘offer Renault can’t refuse’? Misschien dat Renault aan een alternatief scenario denkt en een samengaan met FCA alleen ziet zitten voor het geval de alliantie met Nissan helemaal stukloopt. Dan gaan alle mogelijke synergieplaatjes en potentiële verkoopvolumes er anders uitzien.

Parijs buigt zich erover, luidt het voorlopige commentaar.

Geplaatst in rubriek:
Wim Oude Weernink
Wim Oude Weernink

Wim Oude Weernink is als freelance journalist verbonden aan Automotive en geldt als een van de nestors van de Nederlandse autojournalistiek. Voor Automotive analyseert hij de ontwikkelingen in de internationale autobranche.

Column Oude Weernink | FCA in de aanbieding, Renault aan zet | Automotive Online

Column Oude Weernink | FCA in de aanbieding, Renault aan zet

Wim Oude Weernink Wim Oude Weernink
Wim Oude Weernink.

Fiat-Chrysler Automobiles, dat vorig jaar zijn charismatische topman Sergio Marchionne verloor, en Renault wiens gevierde leider Carlos Ghosn uit zijn functie werd ontheven op grond van vermeende malversaties bij partner Nissan. Ik moest even aan het idee van een fusie tussen de Italo-Amerikanen en de Fransen wennen. Want waar zitten de synergievoordelen, behalve schaalvergroting tot 8,7 miljoen auto’s per jaar, en meer dan 14 miljoen wanneer het verkoopvolume van Nissan erbij wordt geteld?

Een oneerbaar voorstel of een ‘offer Renault can’t refuse’?

Mijn eerste conclusie is dat een eventuele fusie tussen beide een wel zeer onoverzichtelijk en nauwelijks bestuurbaar conglomeraat ontstaat. Want: Renault is immers ook de bovenliggende partij binnen de alliantie met Nissan-Mitsubishi waarbinnen het op grond van Japans wantrouwen jegens Renault overigens rommelt. Ik noem u even de merken die na zo’n eventuele fusie onder een dak komen: Renault, Dacia, Alpine, Lada, Samsung, Nissan, Infiniti, Mitsubishi, Jeep, Dodge/Ram, Fiat, Alfa Romeo en Maserati. Misschien dat ik daarbij enkele gelieerde Chinese merken ben vergeten. Volkswagen heeft er maar 8, plus 3 voor bedrijfswagens, voor jaarlijks ruim 10 miljoen auto’s.

Verouderd

Maar nu de feiten: FCA N.V. (inderdaad, gevestigd in Amsterdam) verkocht vorig jaar wereldwijd 4,9 miljoen auto’s, genereerde daarmee een omzet van 115 miljard euro en schreef 7,3 miljard winst. Renault deed het met 3,9 miljoen auto’s niet veel minder maar vanwege de lager geprijsde modellen kwam de omzet uit op 57,4 miljard, met een winst van 3,45 miljard. FCA is dus de grootste, heeft het zeer lucratieve wereldmerk Jeep in huis maar kampt wel met een probleem: de Fiat-component doet het slecht. De modellen zijn verouderd en missen de aansluiting bij elektrificatie, Alfa Romeo en Maserati blijven ver achter bij de door wijlen Sergio Marchionne gestelde doelen.

Technische synergieën liggen er natuurlijk wel. Jeep zou gebruik kunnen maken van Mitsubishi’s 4×4 kennis – of omgekeerd. Fiat kan ook direct voortborduren op Renault-Nissan’s mondiale voorsprong met elektrische auto’s en de alliantie-platforms voor kleine auto’s. Zakelijk is het wat anders gesteld. Het nog vrij nieuwe platform voor Alfa Romeo en toekomstige Maserati’s kan hooguit met Nissan’s exclusieve Infiniti kunnen worden gedeeld wat geen numerieke voordelen schept. Het meest aantrekkelijke Italiaanse erfgoed, Ferrari, is overigens een paar jaar geleden van FCA losgemaakt en is alle zakelijke betekenis bij FCA kwijt. Qua verkoop zullen de geringe aantallen Jeeps in Europa door samengaan met Renault niet veel nieuwe kansen creëren want de grote Amerikanen zijn hier vanwege hoge CO2-uitstoot niet interessant.

Alternatief scenario

Renault draait als merk (met Alpine en Dacia) intussen best goed maar is kleiner van omvang dan FCA en moet binnen de alliantie met de Japanners de sinds vorig jaar oplopende verliezen van Nissan verwerken. Om van het toekomstscenario van de alliantie tussen de Fransen en Japanners maar te zwijgen. Want al is Renault met een aandeel van 43,5 procent al meer dan 15 jaar de baas de baas bij Nissan, de Japanners willen sinds de affaire Ghosn minder afhankelijkheid van het Franse bestuur. Op bedrijfscultureel niveau hebben de Fransen overigens veel en succesvol ervaring met vreemde – lees Japanse – gewoonten dus Detroit en Turijn kunnen daarbij worden ingepast.

Een megafusie met wereldwijde strekking was altijd Sergio Marchionne’s visioen. Zijn opvolger Mike Manley zet die strategie nu voort door Renault een voorstel te doen voor een fusie op grond van financiële gelijkwaardigheid – een ‘merger of equals’ – dus 50/50. Een oneerbaar voorstel of een ‘offer Renault can’t refuse’? Misschien dat Renault aan een alternatief scenario denkt en een samengaan met FCA alleen ziet zitten voor het geval de alliantie met Nissan helemaal stukloopt. Dan gaan alle mogelijke synergieplaatjes en potentiële verkoopvolumes er anders uitzien.

Parijs buigt zich erover, luidt het voorlopige commentaar.

Geplaatst in rubriek:
Wim Oude Weernink
Wim Oude Weernink

Wim Oude Weernink is als freelance journalist verbonden aan Automotive en geldt als een van de nestors van de Nederlandse autojournalistiek. Voor Automotive analyseert hij de ontwikkelingen in de internationale autobranche.