Nadat m’n lijst klaar is en ik de volgorde van prioriteiten heb aangebracht, ben ik zo vrij als een vogel. Dan begin ik niet met het leukste, maar gewoon met wat op nummer 1 staat. Ik begrijp niet dat er mensen zijn die zeggen dat ze zonder zo’n lijstje kunnen. En klagen over werkdruk. 

Ik ben ook nogal van de procedures. Vooral in de sales. Op een occasionshow bijvoorbeeld, het passerende publiek checken. Kopers of kijkers? Hoe dan ook, je benadert ze liefst niet zoals de Volvo-verkoper op de stand tegenover ons. Pontificaal geposteerd voor de stand, dreigend met zijn armen op zijn rug alvast elke voorbijganger bestraffend aankijkend, alsof hij zegt: ‘U dient zich bij mij te melden!’. Op onze eigen stand loopt een man door die een kwartier met een van onze verkopers heeft gepraat. “En? Was het wat?”, vraag ik gretig. “Ik kwam er net achter dat hij twee maanden een nieuwe Ford heeft.” Ontploffingsgevaar in mijn hoofd. Gefaald in mijn instructie. Die luidt: gesprek aanknopen en vragen stellen. Niet zoals de Volvoman aan de overkant, met zijn: “Heer! Wat kan ik voor u betekenen?” Maar liever iets als: “Kunt u er een beetje wijs uit worden?” terwijl je quasi een auto staat op te poetsen. In de juiste volgorde. “Wat voor auto rijdt u zelf? Ah, een Ford. Bevalt ie?” “Ja, ik heb hem net twee maanden.” Afvoeren, veel plezier verder. Kost vier minuten. 

Ik begrijp niet dat ­mensen ­zonder ­to-dolijstje kunnen.

Een discussie deze week met een nieuwe Amerikaanse klant. Kleine airline in Florida. In hun online-boekingsproces voor de vliegtickets zit een stukje heiligschennis: er staat op elke pagina een aantal links waarop je kunt klikken om informatie te krijgen over van alles en nog wat. Wij vinden dat je in het boekingsproces de klant niet mag afleiden van de aankoop van een ticket. De discussie is lastig: “Wij hebben een prima conversie, dus wij willen het zo laten”. Ja, maar hoeveel boekingen had je gehad als de links er niet hadden gestaan? Hoeveel koppijn had je gehad als je geen paracetamol had genomen? 

Ik had plotseling vreselijke kiespijn. Ik nam een pil en de pijn ging weg. Dat bewijs was simpel.

Hans Adriani, Dealer BD. hans@dsolution.eu

Nadat m’n lijst klaar is en ik de volgorde van prioriteiten heb aangebracht, ben ik zo vrij als een vogel. Dan begin ik niet met het leukste, maar gewoon met wat op nummer 1 staat. Ik begrijp niet dat er mensen zijn die zeggen dat ze zonder zo’n lijstje kunnen. En klagen over werkdruk. 

Ik ben ook nogal van de procedures. Vooral in de sales. Op een occasionshow bijvoorbeeld, het passerende publiek checken. Kopers of kijkers? Hoe dan ook, je benadert ze liefst niet zoals de Volvo-verkoper op de stand tegenover ons. Pontificaal geposteerd voor de stand, dreigend met zijn armen op zijn rug alvast elke voorbijganger bestraffend aankijkend, alsof hij zegt: ‘U dient zich bij mij te melden!’. Op onze eigen stand loopt een man door die een kwartier met een van onze verkopers heeft gepraat. “En? Was het wat?”, vraag ik gretig. “Ik kwam er net achter dat hij twee maanden een nieuwe Ford heeft.” Ontploffingsgevaar in mijn hoofd. Gefaald in mijn instructie. Die luidt: gesprek aanknopen en vragen stellen. Niet zoals de Volvoman aan de overkant, met zijn: “Heer! Wat kan ik voor u betekenen?” Maar liever iets als: “Kunt u er een beetje wijs uit worden?” terwijl je quasi een auto staat op te poetsen. In de juiste volgorde. “Wat voor auto rijdt u zelf? Ah, een Ford. Bevalt ie?” “Ja, ik heb hem net twee maanden.” Afvoeren, veel plezier verder. Kost vier minuten. 

Ik begrijp niet dat ­mensen ­zonder ­to-dolijstje kunnen.

Een discussie deze week met een nieuwe Amerikaanse klant. Kleine airline in Florida. In hun online-boekingsproces voor de vliegtickets zit een stukje heiligschennis: er staat op elke pagina een aantal links waarop je kunt klikken om informatie te krijgen over van alles en nog wat. Wij vinden dat je in het boekingsproces de klant niet mag afleiden van de aankoop van een ticket. De discussie is lastig: “Wij hebben een prima conversie, dus wij willen het zo laten”. Ja, maar hoeveel boekingen had je gehad als de links er niet hadden gestaan? Hoeveel koppijn had je gehad als je geen paracetamol had genomen? 

Ik had plotseling vreselijke kiespijn. Ik nam een pil en de pijn ging weg. Dat bewijs was simpel.

Hans Adriani, Dealer BD. hans@dsolution.eu