Column Adriani | Verjaardag
Zou het aan mijn hersenupdate liggen van twee weken geleden? Er was me verzekerd dat er geen bijwerkingen zouden zijn. De stamcelkweek had precies zeven weken geduurd en de implantatie van mijn nieuwe linkerhersenhelft was eigenlijk inmiddels standaardprocedure. Zoals rond mijn negentigste tegen een staaroperatie aangekeken werd. Het enige bijzondere was dat ik gekozen had voor een taal-update. Toegevoegd waren nu Mandarijn Chinees, Oeral Russisch en de oude Posso taal uit Midden Celebes.
Die laatste wordt weliswaar niet meer gesproken, maar het zou me in staat stellen om wat geschriften te lezen van mijn overover- grootvader die destijds zendeling was in Indonesië. Gelukkig stond het geloof niet bovenaan zijn lijstje, maar taal wel. Vandaar.
`Waarom zou je je beperken tot slechts een carrière in de autobranche? Terwijl de wereld nog voor je open ligt?`
We zijn nog steeds blij met onze keuze. Laat ons maar leven. En in ons lijf steeds nieuwe stukken zetten. En nieuwe wegen inslaan. Ik zal je de lijst van gewrichten, ogen, vingers en organen besparen. Ja, het kan nu. Of het kan niet. Mij ook best. Mensen kunnen er ook voor kiezen om ouderwets gewoon dood te gaan. Werken tot je pensioen als je 110 bent en “er dan van gaan genieten”. Ons niet gezien. Waarom zou je je beperken tot slechts een carrière in de autobranche? Terwijl de wereld nog voor je open ligt?
Ook nu, met alle technologische vooruitgang sinds 2013 en een levensverwachting van 214 jaar, zijn er nog mensen die accepteren dat ze maar één baan hebben gehad en daarna schluss. Maar die zijn langzamerhand wel in de minderheid. Mijn buurman begon als hulp in de bouw. Werd toen voorman en begon na 20 jaar voor zichzelf. Na 30 jaar kreeg hij een lintje, zwaaide af en ging opnieuw naar school. Econometrie. Heeft daarna 25 jaar bij een consultancybedrijf gewerkt. En nu is hij sportleraar. Daarnaast volgt hij een masterclass op het IVA.
Ik ben er nog niet uit, maar wat een geluk dat een carrière niet meer begrensd wordt door leeftijd of vooroordeel.
De autobranche lijkt hem wel wat en het IVA staat nog steeds, na zeker 115 jaar, aan de top. Kijk, dat lijkt er op. Ik sta voor een keuze. En twijfel hou je altijd. Ik ging ook naar het IVA. Daar begonnen mijn hersens te werken. Maar na werken bij Volkswagen, dealer zijn van Toyota, mediator bij de Conflictlijn, een softwarebedrijf in de luchtvaart, meedenker bij quantum mechanica, schilder, loodgieter, wil ik nu weer echt iets anders. Al kan ik ook nog een jaar of 15 doorgaan met het softwarebedrijf.
Ik ben er nog niet uit, maar wat een geluk dat een carrière niet meer begrensd wordt door leeftijd of vooroordeel. Je hebt gvd sinds 2013 je carrière in eigen hand. En we gaan langer mee waardoor vastroesten steeds meer eeuwig zonde zal blijken te zijn…
Hans Adriani, Dealer b.d.
Deze column verscheen eerder in Automotive 2-2013.
