Interview Theo Verheggen | Professor maakt nieuwe start als monteur
Theo Verheggen besloot eind 2017 de collegezaal vaarwel te zeggen en automonteur te worden. Hij ging in de leer bij een in luchtgekoelde Volkswagens gespecialiseerd restauratiebedrijf. “Ik liep al jaren rond met het idee om iets anders te gaan doen”, vertelt hij. “De universiteit en ik bleken na 20 jaar niet meer zo goed bij elkaar te passen. De cultuur van lijstjes invullen en je evaluaties op orde hebben, in plaats van daadwerkelijk resultaat boeken met onderzoek, ging me steeds meer tegenstaan. Ik voelde me als een ambtenaar in een kantoortuin en wilde iets anders. Sleutelen aan auto’s en techniek vond ik als kind al leuk, maar veel kennis of een autotechnische opleiding had ik niet. Met een gezin en een hypotheek leek de optie om alsnog monteur te worden me niet realistisch.”
Een jaar of vijftien geleden maakte Verheggen een wereldreis in een T2-Volkswagenbus. Afgelopen zomer liep hij bij toeval de man tegen het lijf die destijds zijn VW-bus had gerestaureerd, Tim van Viersen van VWvakrestauratie. Al snel besloten de twee tot een deal: de prof kon op vrijwillige basis in het bedrijf komen assisteren om te zien of hij het in zich had om Volkswagenrestaurateur te worden. “Ik heb hem eerst een berg met versleten motorblokken laten demonteren. Zo leer je het snelst hoe alles in elkaar steekt”, zegt Van Viersen. “En bovendien ruimt het lekker op. Dit had ik veel eerder moeten doen!”
‘Het moet luchtgekoeld en Volkswagen zijn, daar ligt mijn hart’.
Daarna werd Verheggen aan het lassen van kachelhuizen gezet. Omdat dit onderdeel geen ‘zichtwerk’ is, is het ideaal om op te leren lassen. De voormalig professor wijst op
een stapel gerepareerde, kachelpotten. “Je kunt mijn leercurve zien van de onderste tot de bovenste op de stapel, die ziet er een heel stuk beter uit dan de eerste. Na een stuk of twintig van deze kachelpotten te hebben gelast, begint het gevoel te komen.” Maar het duurt nog wel even voordat er aan de auto’s van klanten mag worden gelast.
Na zeven maanden in zijn nieuwe rol is Verheggen er zeker van dat dit werk zijn roeping is. “Het is helemaal zoals ik het me had voorgesteld: ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik weet dat ik nog veel moet leren, want ik wil straks alle facetten van een restauratie zelfstandig kunnen uitvoeren. Van het demonteren van een restauratieproject tot het ophangen van de gordijntjes.” Werken aan moderne auto’s ziet Verheggen niet zitten. Te veel elektronica, te complex en te weinig voldoening en bezieling omdat het gewone reparaties zijn in plaats van een restauratie of het rijdend houden van cultureel erfgoed. “Het moet luchtgekoeld en Volkswagen zijn, daar ligt mijn hart. Vooral bij de bussen en dan het liefst de T2B uit de jaren 70. Met zo’n bus is het ooit begonnen, met die wereldreis en die eerste restauratie. Ik heb die bus tot mijn grote spijt jaren terug verkocht, maar inmiddels heb ik er weer een. Het is een project dus het zal nog wel even duren voordat hij aan de beurt is.”
Geen gok
Ook Tim van Viersen is tevreden met Verheggens vooruitgang. Hij vindt het geen groot risico om een ongeschoolde monteur in huis te halen. “Je ziet snel genoeg wat voor vlees je in de kuip hebt. Theo is bereid om te luisteren en te leren. Hij leert snel, is zelfstandig en ik denk dat hij hier heel goed in kan worden. Daarnaast zitten deze auto’s niet zo heel ingewikkeld in elkaar. Ik stel wel enorm hoge eisen aan het werk dat hier gedaan wordt, want ik houd niet van half werk of gerommel, dat wordt er al genoeg gedaan aan dit soort auto’s. En bij VWvakrestauratie is niet de klant maar de auto koning, vindt Van Viersen. “De auto is degene die gered moet worden, de eigenaar niet.” Juist dat aspect aan zijn nieuwe beroep spreekt Verheggen zo aan. “Op de universiteit evalueerden we ons een slag in de rondte. Ik had vaak zoiets van: wanneer gaan we weer aan het werk? Dat je hebt doorgeleerd voor je vak lijkt er niet toe te doen: je moet constant rechtvaardigen wat je doet, vooral voor de boekhouding. Hier ben je echt de expert en de evaluatie is of de auto het wel of niet goed doet. Wat ik zo mooi vind aan dit werk, is dat je iets herstelt in de staat zoals het ooit was. En als een defect onderdeel niet meer te vinden is, kun je het meestal maken.”
Het uitgebreide interview met Theo Verheggen verscheen eerder op Automotive-werkplaats.nl
