Column Adriani | Woestijn
“Mijn kinderen mogen niet op internet. Die kinderen doen niets anders meer dan op zo’n schermpje staren.”
“Je moet de burgers geen referendum geven. De problematiek is veel te ingewikkeld om die te laten beoordelen door Jan, Janneke en alleman.”
Deze stellingen hebben meer met elkaar gemeen dan op het eerste gezicht lijkt. De brommerouders kunnen in plaats van verbieden, ook hun zoontje opvoeden. Leren hoe je met iets om moet gaan. Dan blijven brommers leuk. Hetzelfde geldt voor de smartphones: leer ze hoe ermee om te gaan. Iets meer werk voor de oudertjes dan helemaal verbieden, maar op de lange duur werkt het.
En referenda? Ik was er jaren tegen. Inmiddels niet meer. Prima aanvulling op representatieve democratie en voldoende mogelijkheden via (social) media om een eigen oordeel te vormen. Misschien nog wel
liever raadgevend dan bindend.
Het is 2017. In Dubai aan het ‘werk’. Dochter komt ook een weekje en wil graag met een Land Cruiser de woestijn in. Altijd leuk. Maar in mijn agenda staat wel een conference call om 19 uur. “Internet in de woestijn?” vraag ik Varun, de chauffeur. “Ik zet u af bij een heuvel”, zegt hij. “Als u die beklimt, hebt u bereik.”
Raggen door het zand met een Land Cruiser. Dubbel genieten voor een ex-Toyota-dealer. Varun kan er wat van. Korte broek en flipflops baggeren door het zand. Op de top van een berg bel ik in. “Hi Hans. This is Bennet, Atlanta. How are you today?” “I am fine, Bennet.”
Durf niet te zeggen waar ik zit. Nemen ze m’n werk dan nog wel serieus? Londen belt in. São Paulo belt in. Japan belt in. De avond valt. De call gaat prima. Had me goed voorbereid op de open items. In het halfdonker slof ik weer naar beneden. Laat niemand tegen mij zeuren over de druk van het internet, social media of nepnieuws. Dit was een van de mooiste momenten van mijn leven. Ik noem het vrijheid!
Hans Adriani, Dealer bd. hans@dsolution.eu
