Schoonhovens blik | De bijzondere SLA van de SLA-groep

Opinie • De sturingskoek werd niet groter, maar de taartpunten voor de resterende sturende partijen wel. Die conclusie trekt columnist Johan Schoonhoven als hij een oude info-map van de SLA-groep, een bijzonder samenwerkingsverbond uit de jaren ’90 met daarin niet alleen verzekeraars maar ook leasemaatschappijen zoals Leaseplan en Van Kalmthout, nog eens doorbladert en besluit om die toch nog even te bewaren. 
Johan Schoonhoven Johan Schoonhoven
Johan Schoonhoven. (Foto: Johan Schoonhoven)

Tijdens de najaarsopruiming kwam ik een info-map van de SLA-groep tegen en om te beoordelen of ik deze zou moeten bewaren/versnipperen, heb ik hem maar even doorgebladerd. Voor degenen die de SLA-groep (SLA stond inderdaad voor Service Level Agreement) niet gekend hebben: het was een bijzondere groep schadestuurders die halverwege de jaren ’90 ging samenwerken. Bijzonder omdat verzekeraars AMEVInterlloyd, De Amersfoortse, Turien en Winterthur hun sturingskrachten hadden gebundeld met leasemaatschappijen Arma, Leaseplan en Van Kalmthout.

Zij introduceerden schadesturing/-stimulering nadat grotere partijen als Achmea Schadeservice, Schadegarant en Topherstel hen voor waren gegaan. Dit was, volgens de toenmalig secretaris van de SLA, de reden voor hun succes. Desgevraagd antwoordde hij namelijk dat herstellers met lagere netto tarieven genoegen namen, omdat de SLA-groep voor de laatste procenten vullingsgraad zorgde bij de schadeherstelbedrijven.

De vaste kosten waren immers al betaald door de andere opdrachtgevers – onder meer dus door Schadegarant waar ik toen werkzaam was. SLA kreeg dus een soort last minute korting, maar hun werkwijze week echt niet af van andere stuurders, dus was het slim gevonden en kon het verbond, dat een beperkt schade-aandeel had, toch scherp inkopen.

Flink in de bus blazen 

De omvang van SLA weerhield hen er niet van om flink in de bus te blazen en initiatieven te nemen op het vlak van kostprijsberekeningen, dossieruitwisseling, ruitprijzen, inzet vervangend vervoer en onderdelen. SLA was voorstander van systemen waarvan in de schadesector de afkortingen bekende kost zijn. Denk aan: KPS, CBI en FON. Afkortingen die staat voor Kost Prijs Systeem, Bedrijfsinformatiesysteem en Focwa Onderdelen Netwerk. Ook maakte SLA zich hard voor het full service vervangend vervoerplan, waarmee Leaseplan en toegetreden verhuurmaatschappij Budget Rent a Car hun vloot konden uitbreiden en SLA introduceerde de Poolbox voor dossieruitwisseling en Audatex calculaties.

De Poolbox was ter vervanging van de individuele Audaboxen van de deelnemers en dat scheelde de herstellers weer tijd. FON, maar ook DON (Dealer Onderdelen Netwerk)en LEON (Logistiek Elektronisch Onderdelen Netwerk) was de opmaat voor collectieve onderdeleninkoop en digitale bestellingen.

Eskimo’s kennen meerdere woorden voor ‘sneeuw’, zo waren er meerdere woorden voor ‘korting’

De verzekerde/leasende klant kon zich melden bij één van de SLA-bedrijven en de schademelding moest dan telefonisch doorgegeven/geverifieerd worden bij de individuele deelnemers. Die kregen voor hun inspanningen een ‘promotionele vergoeding’ van 7,5 tot 15 procent van het bruto schadebedrag. Zoals Eskimo’s meerdere woorden kennen voor ‘sneeuw’, zo waren er destijds meerdere woorden voor ‘korting’ en ‘promotionele vergoeding’ was er daar één van.

Einde

Het einde van SLA staat mij eigenlijk niet eens zo goed bij en in de infomap vind ik er niets over, maar begin deze eeuw waren er veel wijzigingen. AMEVInterlloyd werd ingelijfd door moeder AMEV, De Amersfoorste ging mee in de combi AMEV/Stad Rotterdam, Winterthur ging via Topherstel uiteindelijk naar Schadegarant door de overname door Reaal. Turien belandde, via de link met Zurich Verzekering, ook bij Schadegarant.  Aan de leasekant kocht Arval ARMA, Van Kalmthout werd opgeslokt door Stern en Leaseplan was inmiddels zo groot dat zij zelf hun sturingsbroek konden ophouden en nu al jarenlang hun eigen schadeherstelnetwerk hebben.

De sturingskoek werd niet groter, de taartpunten wel

Met het heengaan van SLA werd de sturingskoek niet groter, maar de taartpunten voor de resterende partijen wel. Waar er twee decennia geleden nog zo’n 50 verzekeraars actief waren zijn er nu nog maar 12 in auto actieve verzekeringsconcerns, plus Bovemij. Er hoeft niet veel te gesneden te worden om 13 punten te krijgen. WA-direct kan qua aantallen gestuurde schaden wel helpen, maar ook deze verzekerden komen bij één van de 13 partijen vandaan. Bij lease een soortgelijk beeld, al zie je daar wat lichte verschuivingen en leasemaatschappijen die zaken (gaan) doen met schadeherstellers die voorheen niet tot het leaseherstelkeurkorps behoorden. De SLA-infomap, die bevat teveel historische informatie en voorlopig bewaar ik hem nog wel even.

Ik wens u veel schade toe.

Johan Schoonhoven, Zilverstad Consultancy

Geplaatst in rubriek:
Johan Schoonhoven
Johan Schoonhoven

Schoonhoven is oud-directeur van Schadegarant, een stichting die namens meerdere  verzekeraars een netwerk van schadeherstelbedrijven onderhoudt. Tegenwoordig is Schoonhoven zelfstandig adviseur en columnist bij Automotive.

Schoonhovens blik | De bijzondere SLA van de SLA-groep | Automotive Online

Schoonhovens blik | De bijzondere SLA van de SLA-groep

Opinie • De sturingskoek werd niet groter, maar de taartpunten voor de resterende sturende partijen wel. Die conclusie trekt columnist Johan Schoonhoven als hij een oude info-map van de SLA-groep, een bijzonder samenwerkingsverbond uit de jaren ’90 met daarin niet alleen verzekeraars maar ook leasemaatschappijen zoals Leaseplan en Van Kalmthout, nog eens doorbladert en besluit om die toch nog even te bewaren. 
Johan Schoonhoven Johan Schoonhoven
Johan Schoonhoven. (Foto: Johan Schoonhoven)

Tijdens de najaarsopruiming kwam ik een info-map van de SLA-groep tegen en om te beoordelen of ik deze zou moeten bewaren/versnipperen, heb ik hem maar even doorgebladerd. Voor degenen die de SLA-groep (SLA stond inderdaad voor Service Level Agreement) niet gekend hebben: het was een bijzondere groep schadestuurders die halverwege de jaren ’90 ging samenwerken. Bijzonder omdat verzekeraars AMEVInterlloyd, De Amersfoortse, Turien en Winterthur hun sturingskrachten hadden gebundeld met leasemaatschappijen Arma, Leaseplan en Van Kalmthout.

Zij introduceerden schadesturing/-stimulering nadat grotere partijen als Achmea Schadeservice, Schadegarant en Topherstel hen voor waren gegaan. Dit was, volgens de toenmalig secretaris van de SLA, de reden voor hun succes. Desgevraagd antwoordde hij namelijk dat herstellers met lagere netto tarieven genoegen namen, omdat de SLA-groep voor de laatste procenten vullingsgraad zorgde bij de schadeherstelbedrijven.

De vaste kosten waren immers al betaald door de andere opdrachtgevers – onder meer dus door Schadegarant waar ik toen werkzaam was. SLA kreeg dus een soort last minute korting, maar hun werkwijze week echt niet af van andere stuurders, dus was het slim gevonden en kon het verbond, dat een beperkt schade-aandeel had, toch scherp inkopen.

Flink in de bus blazen 

De omvang van SLA weerhield hen er niet van om flink in de bus te blazen en initiatieven te nemen op het vlak van kostprijsberekeningen, dossieruitwisseling, ruitprijzen, inzet vervangend vervoer en onderdelen. SLA was voorstander van systemen waarvan in de schadesector de afkortingen bekende kost zijn. Denk aan: KPS, CBI en FON. Afkortingen die staat voor Kost Prijs Systeem, Bedrijfsinformatiesysteem en Focwa Onderdelen Netwerk. Ook maakte SLA zich hard voor het full service vervangend vervoerplan, waarmee Leaseplan en toegetreden verhuurmaatschappij Budget Rent a Car hun vloot konden uitbreiden en SLA introduceerde de Poolbox voor dossieruitwisseling en Audatex calculaties.

De Poolbox was ter vervanging van de individuele Audaboxen van de deelnemers en dat scheelde de herstellers weer tijd. FON, maar ook DON (Dealer Onderdelen Netwerk)en LEON (Logistiek Elektronisch Onderdelen Netwerk) was de opmaat voor collectieve onderdeleninkoop en digitale bestellingen.

Eskimo’s kennen meerdere woorden voor ‘sneeuw’, zo waren er meerdere woorden voor ‘korting’

De verzekerde/leasende klant kon zich melden bij één van de SLA-bedrijven en de schademelding moest dan telefonisch doorgegeven/geverifieerd worden bij de individuele deelnemers. Die kregen voor hun inspanningen een ‘promotionele vergoeding’ van 7,5 tot 15 procent van het bruto schadebedrag. Zoals Eskimo’s meerdere woorden kennen voor ‘sneeuw’, zo waren er destijds meerdere woorden voor ‘korting’ en ‘promotionele vergoeding’ was er daar één van.

Einde

Het einde van SLA staat mij eigenlijk niet eens zo goed bij en in de infomap vind ik er niets over, maar begin deze eeuw waren er veel wijzigingen. AMEVInterlloyd werd ingelijfd door moeder AMEV, De Amersfoorste ging mee in de combi AMEV/Stad Rotterdam, Winterthur ging via Topherstel uiteindelijk naar Schadegarant door de overname door Reaal. Turien belandde, via de link met Zurich Verzekering, ook bij Schadegarant.  Aan de leasekant kocht Arval ARMA, Van Kalmthout werd opgeslokt door Stern en Leaseplan was inmiddels zo groot dat zij zelf hun sturingsbroek konden ophouden en nu al jarenlang hun eigen schadeherstelnetwerk hebben.

De sturingskoek werd niet groter, de taartpunten wel

Met het heengaan van SLA werd de sturingskoek niet groter, maar de taartpunten voor de resterende partijen wel. Waar er twee decennia geleden nog zo’n 50 verzekeraars actief waren zijn er nu nog maar 12 in auto actieve verzekeringsconcerns, plus Bovemij. Er hoeft niet veel te gesneden te worden om 13 punten te krijgen. WA-direct kan qua aantallen gestuurde schaden wel helpen, maar ook deze verzekerden komen bij één van de 13 partijen vandaan. Bij lease een soortgelijk beeld, al zie je daar wat lichte verschuivingen en leasemaatschappijen die zaken (gaan) doen met schadeherstellers die voorheen niet tot het leaseherstelkeurkorps behoorden. De SLA-infomap, die bevat teveel historische informatie en voorlopig bewaar ik hem nog wel even.

Ik wens u veel schade toe.

Johan Schoonhoven, Zilverstad Consultancy

Geplaatst in rubriek:
Johan Schoonhoven
Johan Schoonhoven

Schoonhoven is oud-directeur van Schadegarant, een stichting die namens meerdere  verzekeraars een netwerk van schadeherstelbedrijven onderhoudt. Tegenwoordig is Schoonhoven zelfstandig adviseur en columnist bij Automotive.