Meneer Wijntjes, een gerenommeerd ondernemer met een bloeiende zaak. Zijn zoon trouwde later mijn zus. Ik heb dus van vrij dichtbij meegemaakt hoe het Meneer Wijntjes’ handel verging toen de kolen “uit” raakten. Het werd eerst Wijntjes oliehandel. Het olievat, slang door de gang, ook weer in de tuin achter de schuur, vullen. Ik zie de peilstok nog voor me.

Elektromotortjes ruiken niet lekker, ze zijn wel veel simpeler.

Onze kolenkachel – als je ervoor zat werd je van voren heet, bleef je koud op je rug en in het midden scheurde je – werd vervangen door een oliehaard. Toen het gas kwam was het afgelopen met Wijntjes kolen of olie. Hebben ze nachten van wakker gelegen….De ouwe Wijntjes wilde eigenlijk niet in de kolen maar hij moest van zijn vader. De opa dus van mijn zwager. De gemeente saneerde hem uit een kolenfonds en de 60-jarige Wijntjes vertrok naar Drenthe om tuinman te worden. Zijn droom. Spatte uiteen door Magere Hein, slechts een jaar later. Beter verging het een andere kolenboer uit Leiden: van Haasteren. Na de olie koos hij voor het dealerschap van Lada en Honda. Zijn zonen runnen nu ons favoriete Toyota dealerbedrijf in Leiderdorp.

De nieuwe kolenboeren zijn de bedrijven die zich bezighouden met verbrandingsmotoren. Kleppen slijpen, cilinders honen en koppen vlakken wordt werk voor “classics only”. Ik vind het ook moeilijk om er afstand van te nemen. Maar op internetfora zullen de vragen als “wat voor kwalen heeft de VW 1.4 TSI motor?” verdwijnen. Het antwoord: “o.a. een overmatig olieverbruik en een distributieketting die uitrekt”.

Elektromotortjes ruiken niet lekker, klinken niet lekker, maar zijn wel honderd keer simpeler. Er dienen zich inmiddels ook alweer nieuwe kolenboeren aan. De leveranciers van laadpalen kunnen zich ook alvast laten omscholen als drogist of sportschoolhouder. Batterijauto’s zijn binnenkort uit. Het wordt waterstof. En voordat die de nieuwe kolenboeren zijn, ben ik alweer heel lang historie.

Meneer Wijntjes, een gerenommeerd ondernemer met een bloeiende zaak. Zijn zoon trouwde later mijn zus. Ik heb dus van vrij dichtbij meegemaakt hoe het Meneer Wijntjes’ handel verging toen de kolen “uit” raakten. Het werd eerst Wijntjes oliehandel. Het olievat, slang door de gang, ook weer in de tuin achter de schuur, vullen. Ik zie de peilstok nog voor me.

Elektromotortjes ruiken niet lekker, ze zijn wel veel simpeler.

Onze kolenkachel – als je ervoor zat werd je van voren heet, bleef je koud op je rug en in het midden scheurde je – werd vervangen door een oliehaard. Toen het gas kwam was het afgelopen met Wijntjes kolen of olie. Hebben ze nachten van wakker gelegen….De ouwe Wijntjes wilde eigenlijk niet in de kolen maar hij moest van zijn vader. De opa dus van mijn zwager. De gemeente saneerde hem uit een kolenfonds en de 60-jarige Wijntjes vertrok naar Drenthe om tuinman te worden. Zijn droom. Spatte uiteen door Magere Hein, slechts een jaar later. Beter verging het een andere kolenboer uit Leiden: van Haasteren. Na de olie koos hij voor het dealerschap van Lada en Honda. Zijn zonen runnen nu ons favoriete Toyota dealerbedrijf in Leiderdorp.

De nieuwe kolenboeren zijn de bedrijven die zich bezighouden met verbrandingsmotoren. Kleppen slijpen, cilinders honen en koppen vlakken wordt werk voor “classics only”. Ik vind het ook moeilijk om er afstand van te nemen. Maar op internetfora zullen de vragen als “wat voor kwalen heeft de VW 1.4 TSI motor?” verdwijnen. Het antwoord: “o.a. een overmatig olieverbruik en een distributieketting die uitrekt”.

Elektromotortjes ruiken niet lekker, klinken niet lekker, maar zijn wel honderd keer simpeler. Er dienen zich inmiddels ook alweer nieuwe kolenboeren aan. De leveranciers van laadpalen kunnen zich ook alvast laten omscholen als drogist of sportschoolhouder. Batterijauto’s zijn binnenkort uit. Het wordt waterstof. En voordat die de nieuwe kolenboeren zijn, ben ik alweer heel lang historie.