`onder druk leer je jezelf goed kennen`
Uw vader had een heel andere carrière voor u in gedachten, hè?
“Klopt. Hij was accountant. Maar mijn moeder riep vroeger altijd al: ‘Léan gaat echt jouw zaak niet overnemen, die heeft wat meer handel en actie nodig.’ En dat is ook zo. Mijn vader besmette me wel met het autovirus. Ik las alle autobladen en leende alle autoboeken in de bibliotheek. Mijn vader reed altijd Frans, dus niet zo toevallig dat ik daar terecht kwam.”
Had u een ingang bij Peugeot?
“Nee. Daarom aanvaardde ik na de HEAO een traineeschap bij de Rabobank. Tot ik een advertentie ontdekte waarin PSA iemand zocht voor de afdeling consumptieve kredieten. Tijdens het sollicitatiegesprek vertelde ik een leuke Peugeot-ervaring. Toen ik in 1984 eindexamen vwo had gedaan, had ik namelijk een brief geschreven aan Peugeot met de vraag of ik tijdens een vakantie in Frankrijk met drie vrienden hun fabriek mocht komen bezoeken. Tot mijn stomme verbazing werd ik gebeld dat we welkom waren. We werden uitgebreid rondgeleid door een van de ingenieurs en hadden een leuke middag. Dat vonden ze een leuk verhaal. Ik kreeg ook een uitnodiging voor een tweede gesprek, maar wel voor een andere functie. Men wilde Peugeot Lease van de grond tillen en had daar een HEAO ’er voor nodig. Ik heb de bank meteen vaarwel gezegd.”
‘Ik doe mee om te winnen.’
U maakte carrière bij Peugeot, maar ging er toch weg. Hoe dat zo?
“Ik had ambities en iemand anders werd commercieel directeur. Samen met Ton Juffermans van DFM en Kie van Groningen van Alcredis had ik de Stichting Captive Finance Development opzet. Dat bleek naast de functionele kant van het uitwisselen van gegevens tussen de verschillende captives een prima platform om mijn netwerk uit te breiden. In 2001 kreeg ik het aanbod om bij RCI Financial Services commercieel directeur te worden. Eigenlijk mag je niet zomaar overstappen van Peugeot naar Renault, die industrie is aan de top heel klein en dan weet je veel. Toch is er in mijn geval toestemming gegeven omdat men mijn positie wel begreep. Ik heb er uiteindelijk een lastige, doch zeer leerzame tijd gehad. Ik moest bijvoorbeeld zorgen dat twee totaal verschillende entiteiten, Renault en Nissan, bij elkaar werden gevoegd.”
Was het wel een bevredigende periode?
“Zeker. Onder druk leer je jezelf wel goed kennen. Waar liggen je zwakke punten? Ik ben bijvoorbeeld erg oplossingsgericht. Mijn gedachten staan nooit stil. Is er een probleem, dan heb ik heel snel bedacht hoe dat kan worden opgelost. Uiteraard moet ik mijn team ook de tijd gunnen om met ideeën te komen. Ik heb inmiddels geleerd dat er dan vaak een nog betere oplossing naar voren komt.”
In hoeverre liep u tegen uw grenzen aan?
“In principe ben ik een ongeduldig mannetje. Ik sta altijd om zes uur op. En ik weet dat ik fit blijf als ik regelmatig hardloop en op tijd naar bed ga. Daar werd tijdens de verkiezing van Automotive Manager van het Jaar lacherig over gedaan. Er werd geroepen: ‘Wat een saaie vent!’ (lacht). Ik word over een paar weken vijftig en in deze branche is het toch stressen. Dat kun je veel beter aan als je gezond leeft. Dan kun je op z’n tijd ook beter genieten van een wijntje en een feestje. Want daar houd ik ook van.”
Volgens ex-collega’s bent u ook loyaal. Hoe verklaart u uw overstap van Renault naar Kia?
“Ik heb een sterke drive en directieve neigingen. Wil iemand mij in een andere rol duwen, dan kijk ik toch om me heen. Bij Renault was ik klaar voor het algemeen directeurschap, maar dat ging niet in eigen land. Je hebt dan volgens hen ‘niet het juiste paspoort’. Het Franse dus. Zodoende wilde men mij in een land in opbouw plaatsen, T urkmenistan of zo. Daar had ik geen zin in, onder andere omdat onze dochter Elise in 2009 ernstig ziek was. Het was kantje boord, maar het is gelukkig goed gekomen. We wilden mede om die reden in Nederland blijven. In 2011 polste een headhunter me voor het directeurschap van Kia Nederland. Ik aarzelde, Kia kwam net uit een moeilijke periode, maar ik ging toch praten en tijdens die gesprekken werd ik geraakt. De ambitie die het merk uitstraalt komt overeen met de mijne. Daarbij leek het mij uitdagend om Kia in Nederland strategisch op de middellange en lange termijn verder te ontwikkelen. Dat doe ik sinds 2012 en het leuke is dat Kia Motors Europe in Frankfurt nu dezelfde strategie hanteert, een mooie opsteker.”
Verstoep in ’t kort
Naam: Léan Verstoep / Geboortedatum: 8-11-1964 / Geboorteplaats: Gouderak / Woonplaats: Gouda / Opleiding: HEAO Bedrijfseconomie Den Haag, NIMA A en B, De Baak Young Executive Programme / Carrière: 1988-2001 diverse functies binnen PSA Finance, 2001-2004 commercieel directeur RCI Banque, 2004-2005 directeur leasing RCI Financial Services, 2005-2008 directeur fleetsales Renault Nederland, 2008-2012 directeur verkoop Renault Nederland, 2012-nu managing director Kia Motors Nederland / Getrouwd met Anita, assistente directeur revalidatie-bejaardenhuis / Kinderen Eline (17) en Steven (20) / Hobby’s: hardlopen, auto’s, wintersport, geschiedenis en geografie.
Kia heeft qua auto’s geen eigen historie. Toch is merkbeleving belangrijk, zegt men. Hoe ziet u dat?
“Ik denk dat het niet zo’n grote rol speelt. Kia is jong en fris, het woord betekent: ‘Opkomende zon uit Azië’ en dat etaleren we met onze modellenrange. Onze productie is gestegen van 1.3 miljoen naar 2.8 miljoen auto’s. Dat komt enerzijds door de kwaliteit die onderstreept wordt door zeven jaar garantie. En anderzijds is het succes te danken aan het designstatement dat we nu maken. Onze designchef Peter Schreyer, de oud chef design van VW en Audi, heeft daar een uitstekende neus voor. Ik vind het mooi van de Koreanen dat ze op dit soort sleutelposities wel een Europeaan zetten. Bij VW krabt men zich vast achter het oor omdat ze Schreyer hebben laten gaan, Kia wordt inmiddels wel gezien als een grote concurrent van VW.”
De aantallen gaan nu wel naar beneden. Vindt u het niet frustrerend dat we bij de EU horen, maar niet van de regelgeving kunnen profiteren?
“Ja, in het Europese proces heeft Nederland een systeem waarin de CO2-voordelen arbitrair zijn. Als je de twee populairste plug-in hybridmodellen effectief op de rollenbank zet, blijft er niet zo veel van die mooie cijfers over. Daardoor is veel geld in de vorm van subsidies weggelekt. Wat mij vooral steekt is dat aan twee ‘milieuvriendelijke’ automodellen een slordige 500 miljoen euro is uitgegeven, maar dat mensen die lang voor de Nederlandse maatschappij hebben gewerkt en nu in een bejaarden- of verpleeghuis zitten, daar nu uit worden gezet. Hun familie moet maar voor hen zorgen. Dat beleid klopt van geen kant.”
Over Kia Motors
Kia werd in 1944 opgericht als Kyongseong Precision Industry en produceerde fietsonderdelen. In 1962 bouwde het merk zijn eerste vierwieler en pas midden jaren negentig zette Kia voet aan de grond in Europa. In 2013 verkocht het wereldwijd 2,75 miljoen auto’s waarmee het een van de grootste spelers in de automotive industrie is. In Nederland heeft het merk, mede door het betrouwbare imago, een marktaandeel van 9 procent op de particuliere markt.
‘Je kunt de stress van deze branche beter aan met een gezonde levensstijl.’
Uw ster is rijzende in de Autoweek Top 100. U ging van 100 naar 59 en staat nu op de 33ste plek van meest invloedrijke figuren in de automotive. Is dat bevredigend?
“Mooi dat er een stijgende lijn in zit. En het klopt dat ik graag een vinger in de pap heb. Daarom heb ik me ook verkiesbaar gesteld voor het dagelijks bestuur van de RAI Vereniging. Ik heb een breed economisch beeld van de markt en dat hebben we nodig tijdens gesprekken met de politiek waarin ik me zeer interesseer. Ik hoorde dat ook Jean-Paul Renaux (algemeen directeur van Renault, red) zich verkiesbaar heeft gesteld. Maar ja, ik heb een Nederlands paspoort, dus dan heb ik nu vast wel een streepje voor.”
Wat wenst u voor uw 50ste verjaardag?
“Een goede gezondheid, een hoog marktaandeel en dat ik ooit nog Automotive Manager van het Jaar mag worden.” (lacht)
Baalde u erg dat Eric Berkhof (van Mossel Groep) die prijs voor uw neus wegkaapte?
“Eerlijk gezegd: ja, want ik wil gewoon winnen, ik wil scoren! Ik gun Eric die prijs hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar er werd gezegd ‘zoek je de ondernemer van het jaar, dan kom je uit bij Eric. Zoek je de automanager van het jaar, dan kom je bij Léan terecht.’ De jury heeft het zo besloten. Uiteindelijk gaat het ook niet om mijn eigen glorie, de prijs is een uithangbord voor het merk. Nu heb ik wel besloten dat ik pas weer voor zo’n prijs op ga als mijn hele oeuvre beoordeeld moet worden. Dat duurt hopelijk nog even.”
