Ik deed iets met mijn keel dat hem blijkbaar aanmoedigde om het uit te leggen. Een tandarts is niets anders dan een kapper die doorgeleerd heeft. De hele dag mensen op je stoel, maar best een eenzaam beroep. En bij de kapper kun je nog iets terugzeggen. “Mijn kinderen moesten afzwemmen en ik schrok toen ik om me heen keek. Wat een lelijke mensen!”. Terwijl ik me vooral wilde concentreren op een oogverdraaiing bij komend zenuwcontact, schoot toch het toeval door m'n hoofd. Had ik niet gisteren hetzelfde aan mijn vrouw gevraagd? “Weet je hoe het volgens mij komt?” hing de tandarts over me heen, de boor nog eens stevig doorduwend. “De mensen zijn hier uitgezakt. Er zit geen fut meer in, daar gaat je gezicht naar staan!”. “Gaat het?”, vraagt de assistente. Ik knik “ja”. Maar voordat ik in kan gaan op het onderwerp, moet ik ergens op bijten om een vorm te krijgen in een stuk luxe kauwgum. Tijdje kiezen op elkaar. Het liefste zou ik nu op een schoolbord krijten. Dat hij best gelijk kan hebben. Dat je zonder uitzicht een uitzichtloos gezicht krijgt. Dat ik alleen niet zeker weet of het dan ook een lelijk gezicht wordt. Ik liep net door de Jodenbreestraat in Paramaribo. Over uitzichtloos ge – sproken… Dankzij Joop den Uil met zijn Surinaamse zelfstandigheid is er, zo lijkt het, sinds 1975 geen spat meer geverfd. En er zitten erg veel mensen in dit prachtige land uitzichtloos langs de straat voor zich uit te kijken. Maar lelijk? Dat valt toch reuze mee. één ding is zeker. Er wordt hier veel gelachen. Gewoon een feest. Misschien scheelt dat. Loop net langs een schitterende Kia-showroom. Wat doet dat merk het wereldwijd toch geweldig!

Er wordt hier veel gelachen. Dat scheelt.

“Het is dat Duitsland nog presteert, anders zou ik de toekomst van Europa al opgegeven hebben”, gaat de tandarts verder. “Ik kocht voor mijn vrouw een Jaguar stationcar. Kan ook eigenlijk niet voor een Jaguar! Maar je zou toch denken dat ze een rammelende voortrein inmiddels wel onder de knie zouden hebben? Nee dus. Zo, je bent weer klaar voor je reis naar Suriname. Ik vond het een leuk gesprek, Hans”. Ik wilde nog zeggen dat ik verdomme alleen maar m'n kiezen op elkaar moest houden. Maar omdat ik het grotendeels met hem eens was en hij er een mooie nieuwe kroon in had gemetseld, liet ik het erbij.

HANS ADRIANI, DEALER BD. HANS_DSOLUTION.EU

Ik deed iets met mijn keel dat hem blijkbaar aanmoedigde om het uit te leggen. Een tandarts is niets anders dan een kapper die doorgeleerd heeft. De hele dag mensen op je stoel, maar best een eenzaam beroep. En bij de kapper kun je nog iets terugzeggen. “Mijn kinderen moesten afzwemmen en ik schrok toen ik om me heen keek. Wat een lelijke mensen!”. Terwijl ik me vooral wilde concentreren op een oogverdraaiing bij komend zenuwcontact, schoot toch het toeval door m'n hoofd. Had ik niet gisteren hetzelfde aan mijn vrouw gevraagd? “Weet je hoe het volgens mij komt?” hing de tandarts over me heen, de boor nog eens stevig doorduwend. “De mensen zijn hier uitgezakt. Er zit geen fut meer in, daar gaat je gezicht naar staan!”. “Gaat het?”, vraagt de assistente. Ik knik “ja”. Maar voordat ik in kan gaan op het onderwerp, moet ik ergens op bijten om een vorm te krijgen in een stuk luxe kauwgum. Tijdje kiezen op elkaar. Het liefste zou ik nu op een schoolbord krijten. Dat hij best gelijk kan hebben. Dat je zonder uitzicht een uitzichtloos gezicht krijgt. Dat ik alleen niet zeker weet of het dan ook een lelijk gezicht wordt. Ik liep net door de Jodenbreestraat in Paramaribo. Over uitzichtloos ge – sproken… Dankzij Joop den Uil met zijn Surinaamse zelfstandigheid is er, zo lijkt het, sinds 1975 geen spat meer geverfd. En er zitten erg veel mensen in dit prachtige land uitzichtloos langs de straat voor zich uit te kijken. Maar lelijk? Dat valt toch reuze mee. één ding is zeker. Er wordt hier veel gelachen. Gewoon een feest. Misschien scheelt dat. Loop net langs een schitterende Kia-showroom. Wat doet dat merk het wereldwijd toch geweldig!

Er wordt hier veel gelachen. Dat scheelt.

“Het is dat Duitsland nog presteert, anders zou ik de toekomst van Europa al opgegeven hebben”, gaat de tandarts verder. “Ik kocht voor mijn vrouw een Jaguar stationcar. Kan ook eigenlijk niet voor een Jaguar! Maar je zou toch denken dat ze een rammelende voortrein inmiddels wel onder de knie zouden hebben? Nee dus. Zo, je bent weer klaar voor je reis naar Suriname. Ik vond het een leuk gesprek, Hans”. Ik wilde nog zeggen dat ik verdomme alleen maar m'n kiezen op elkaar moest houden. Maar omdat ik het grotendeels met hem eens was en hij er een mooie nieuwe kroon in had gemetseld, liet ik het erbij.

HANS ADRIANI, DEALER BD. HANS_DSOLUTION.EU