Vakbonden roepen op tot stakingen bij VDL Nedcar
De bonden en de werkgevers, verenigd in FME, zijn het nog altijd niet eens over de cao Metaalelektrotechniek. De vakbonden eisen 3,5 procent loonsverhoging over 12 maanden, een generatiepact, werkdagen van maximaal 8,5 uur en een vast contract voor uitzendkrachten na 9 maanden. De werkgevers willen onder andere een loonsverhoging van 6,9 procent, maar dan over 33 maanden. “We willen niet dat bedrijven die in deze cao deelnemen, dispensatie krijgen omdat bijvoorbeeld hun buitenlandse moedermaatschappij geen 3,5 procent salarisverhoging wil goedkeuren”, zegt vakbondsbestuurder Hans Wijers. “Dat laatste is een heet hangijzer. Wij hebben de werkgeversvereniging een ultimatum gesteld: we willen wel weer om de tafel, maar dan wel als we een concreet voorstel krijgen. We zijn wel uitgenodigd, maar het is ons te vrijblijvend en daarom hebben we de uitnodiging niet geaccepteerd.”Lees ook onze analyse over het generatiepact uit 2017: Zinloos voor instroom, goed voor de ouderen.
Onderhandelaar Ab van der Touw schrijft op de FME-website het “onbegrijpelijk te vinden dat de bonden de hakken in het zand zetten. Het gesprek met de bonden moet wat ons betreft een open gesprek zonder voorwaarden vooraf zijn. Om die reden is in ons laatste voorstel bewust geen eindbod genoemd. Wij zijn dan ook verbijsterd dat de bonden nul op het rekest geven.” Twee weken geleden werd er al gestaakt bij onder andere VDL Nedcar en Daf; sindsdien is er aan de impasse niets veranderd.
Beschermen
Aan de werknemers schrijft hij in een open brief dat de vereniging niet in kan gaan op de eisen van de bonden. Wij sluiten een cao voor heel veel bedrijven in onze sector af en een groot aantal daarvan kan de eisen van de bonden niet dragen. Het is mijn taak om hen te beschermen tegen een mogelijk gevaar van voortbestaan en daarmee de werknemers van die bedrijven, die anders zomaar zonder baan kunnen komen te zitten. Buigen voor stakingsacties is voor ons dan ook geen optie, nu niet en in de toekomst niet.”
Reacties
Eens te meer het bewijs dat vakbonden en staken iets zou moeten zijn wat we lezen in de geschiedenisboekjes en niet anno 2018. Werknemers bij VDL hadden geen baan, niets, en door een geweldige ondernemer nu weer een toekomst, om daar nu uitgerekend te gaan staken is een brevet van onvermogen en een stuitend gebrek aan respect aan de werkgever en het merendeel van de werknemers die helemaal niet zitten te wachten op een staking.