Uit die goede oude tijd stamt de Engelse uitdrukking: There is fog in the Channel, ooh dear the European continent is isolated.

De argumenten van de Engelse kiezer om voor de Brexit te kiezen, zijn ook bij ons te horen: 1. Lidstaten willen meer autonome beslissingen kunnen nemen, 2. De regeldruk van de EU moet verminderen om de concurrentie te bevorderen, 3. Uitsluiting migranten van het sociale stelsel.

Maar hoe je er ook over denkt: de Europese landen zijn tot elkaar veroordeeld. Alleen kan niemand opboksen tegen economische grootmachten zoals China en USA, waar president Trump zich keihard opstelt in onderhandelingen.
Ook Great Britain kan niet zonder de EU. Autofabrikanten produceerden in de UK in 2017 meer dan 1,8 miljoen auto’s, waarvan 80 procent bestemd voor export: meer dan 10 procent van de totale Engelse export. 830 duizend arbeidsplaatsen zijn er afhankelijk van de auto-industrie. Een harde Brexit betekent minder soepele im- en exportregels en voor de UK een flinke toename van de werkloosheid, een rem op industriële investeringen en een ‘engineering brain drain’.

De EU moet geen zachte Brexit willen.

Om een harde Brexit te voorkomen moeten alle economische afspraken tussen de EU en de UK voor 29 maart 2019 ‘sealed and dealed’ zijn. Dan wordt het een zachte Brexit, die de EU niet moet willen: een dergelijke economische krentenpikkerij past niet in een samenwerking. Laat deze Brexit discussie een voorbeeld zijn voor alle overige 27 EU leden.

Wat nu? Ik denk dat de trotse Engelsen nog een kans krijgen. De conservatieve partij van Theresa May is intern verdeeld, de economische nadelen van een Brexit tekenen zich af en de Conservatives hebben geen meerderheid in het parlement. Dat neigt naar een nieuw referendum, waarbij de EU-sympathisanten zullen winnen. Mocht het toch van een harde Brexit komen, dan moet Nederland de deur wagenwijd open zetten voor asielzoekende Engelse hoogwaardige arbeid, productie en logistiek.

De één zijn dood is de ander zijn brood.

Uit die goede oude tijd stamt de Engelse uitdrukking: There is fog in the Channel, ooh dear the European continent is isolated.

De argumenten van de Engelse kiezer om voor de Brexit te kiezen, zijn ook bij ons te horen: 1. Lidstaten willen meer autonome beslissingen kunnen nemen, 2. De regeldruk van de EU moet verminderen om de concurrentie te bevorderen, 3. Uitsluiting migranten van het sociale stelsel.

Maar hoe je er ook over denkt: de Europese landen zijn tot elkaar veroordeeld. Alleen kan niemand opboksen tegen economische grootmachten zoals China en USA, waar president Trump zich keihard opstelt in onderhandelingen.
Ook Great Britain kan niet zonder de EU. Autofabrikanten produceerden in de UK in 2017 meer dan 1,8 miljoen auto’s, waarvan 80 procent bestemd voor export: meer dan 10 procent van de totale Engelse export. 830 duizend arbeidsplaatsen zijn er afhankelijk van de auto-industrie. Een harde Brexit betekent minder soepele im- en exportregels en voor de UK een flinke toename van de werkloosheid, een rem op industriële investeringen en een ‘engineering brain drain’.

De EU moet geen zachte Brexit willen.

Om een harde Brexit te voorkomen moeten alle economische afspraken tussen de EU en de UK voor 29 maart 2019 ‘sealed and dealed’ zijn. Dan wordt het een zachte Brexit, die de EU niet moet willen: een dergelijke economische krentenpikkerij past niet in een samenwerking. Laat deze Brexit discussie een voorbeeld zijn voor alle overige 27 EU leden.

Wat nu? Ik denk dat de trotse Engelsen nog een kans krijgen. De conservatieve partij van Theresa May is intern verdeeld, de economische nadelen van een Brexit tekenen zich af en de Conservatives hebben geen meerderheid in het parlement. Dat neigt naar een nieuw referendum, waarbij de EU-sympathisanten zullen winnen. Mocht het toch van een harde Brexit komen, dan moet Nederland de deur wagenwijd open zetten voor asielzoekende Engelse hoogwaardige arbeid, productie en logistiek.

De één zijn dood is de ander zijn brood.