FRANK TANKE

U bent sinds kort countrymanager bij Autorola Nederland. Blijft er dan tijd over voor een privéleven?

De eerste weken bij Autorola zijn inderdaad erg druk geweest en ik veronderstel dat die drukte ook nog wel een tijd zal aanhouden. Desalniettemin is het belangrijk om ook tijd te maken voor zaken buiten werk. Prioriteiten stellen en je eraan houden, dat geldt altijd en overal in het leven.

U woont in Drunen. Dus u wandelt en fietst graag?

De Loonse en Drunense Duinen zijn inderdaad prachtig. Maar wandelen en fietsen behoren niet tot mijn hobby's.

U bent liever bij de lokale honkbalvereniging?

Zeker. Tijdens een reis door de Verenigde Staten zijn we als gezin gegrepen door het honkbalvirus. Dus we zijn eigenlijk het hele weekend bij de honkbal te vinden. Onze zoons spelen in een pupillenteam, onze dochter in een aspirantenteam en ze traint mee met het nationale damesteam. Mijn vrouw en ik spelen bij de recreanten en we coachen de pupillen. De wedstrijden, trainingen, toernooien, vergaderingen en andere honkbalaangelegenheden zijn een belangrijk onderdeel van ons gezinsleven. Overigens doen we allemaal nog onze eigen dingen ernaast.

In het verleden werkte u ook in het Verenigd Koninkrijk, lag cricket dan niet meer voor de hand?

Haha. Ik ga met een oud-collega van Michelin ieder jaar een cricketwedstrijd in Londen kijken.

Maar verder bent u er niet zo vaak meer?

Italië is ons favoriete vakantieland. Maar dat neemt niet weg dat we als gezin hebben genoten van onze periode in Engeland, een hartelijk en sociaal land. Na onze terugkomst in Nederland hebben we met veel vrienden en collega's contact gehouden. En we zijn er elk jaar één of twee keer.

Welke lessen heeft u daar geleerd?

Nederlanders zien alles vaak zwart of wit, ik heb daar geleerd dat zaken ook grijs kunnen zijn. Van de andere kant leren ze ook van onze handelsgeest. Zo vond ik het vreemd dat Michelin in het VK geen winterbanden verkocht. Ik heb er toen voor gezorgd dat winterbanden, ondanks dat er weinig geloof in was intern, op de kaart zijn komen te staan.

In Nederland maakte u van importeurszijde het einde mee van Chevrolet. Hoe was dat?

Het was een vervelende periode voor ons en voor de dealers. Maar General Motors heeft het netjes opgelost. Binnen de importorganisatie zaten we in hetzelfde schuitje, onze baan kwam immers te vervallen, en dat zorgde voor een hechte band. Niemand is bij de pakken neer gaan zitten. We hebben de exit goed afgerond en ondertussen elkaar geholpen bij het zoeken naar een nieuwe betrekking.

Wat doet u over een jaar of twintig?

Dan hoop ik een mooie internationale functie te bekleden. Als kind woonde ik al in de VS en Australië (zijn vader werkte bij DSM, red). Nu blijven we thuis voor de kinderen, maar de wens om nog eens te vertrekken is er zeker.

FRANK TANKE

U bent sinds kort countrymanager bij Autorola Nederland. Blijft er dan tijd over voor een privéleven?

De eerste weken bij Autorola zijn inderdaad erg druk geweest en ik veronderstel dat die drukte ook nog wel een tijd zal aanhouden. Desalniettemin is het belangrijk om ook tijd te maken voor zaken buiten werk. Prioriteiten stellen en je eraan houden, dat geldt altijd en overal in het leven.

U woont in Drunen. Dus u wandelt en fietst graag?

De Loonse en Drunense Duinen zijn inderdaad prachtig. Maar wandelen en fietsen behoren niet tot mijn hobby's.

U bent liever bij de lokale honkbalvereniging?

Zeker. Tijdens een reis door de Verenigde Staten zijn we als gezin gegrepen door het honkbalvirus. Dus we zijn eigenlijk het hele weekend bij de honkbal te vinden. Onze zoons spelen in een pupillenteam, onze dochter in een aspirantenteam en ze traint mee met het nationale damesteam. Mijn vrouw en ik spelen bij de recreanten en we coachen de pupillen. De wedstrijden, trainingen, toernooien, vergaderingen en andere honkbalaangelegenheden zijn een belangrijk onderdeel van ons gezinsleven. Overigens doen we allemaal nog onze eigen dingen ernaast.

In het verleden werkte u ook in het Verenigd Koninkrijk, lag cricket dan niet meer voor de hand?

Haha. Ik ga met een oud-collega van Michelin ieder jaar een cricketwedstrijd in Londen kijken.

Maar verder bent u er niet zo vaak meer?

Italië is ons favoriete vakantieland. Maar dat neemt niet weg dat we als gezin hebben genoten van onze periode in Engeland, een hartelijk en sociaal land. Na onze terugkomst in Nederland hebben we met veel vrienden en collega's contact gehouden. En we zijn er elk jaar één of twee keer.

Welke lessen heeft u daar geleerd?

Nederlanders zien alles vaak zwart of wit, ik heb daar geleerd dat zaken ook grijs kunnen zijn. Van de andere kant leren ze ook van onze handelsgeest. Zo vond ik het vreemd dat Michelin in het VK geen winterbanden verkocht. Ik heb er toen voor gezorgd dat winterbanden, ondanks dat er weinig geloof in was intern, op de kaart zijn komen te staan.

In Nederland maakte u van importeurszijde het einde mee van Chevrolet. Hoe was dat?

Het was een vervelende periode voor ons en voor de dealers. Maar General Motors heeft het netjes opgelost. Binnen de importorganisatie zaten we in hetzelfde schuitje, onze baan kwam immers te vervallen, en dat zorgde voor een hechte band. Niemand is bij de pakken neer gaan zitten. We hebben de exit goed afgerond en ondertussen elkaar geholpen bij het zoeken naar een nieuwe betrekking.

Wat doet u over een jaar of twintig?

Dan hoop ik een mooie internationale functie te bekleden. Als kind woonde ik al in de VS en Australië (zijn vader werkte bij DSM, red). Nu blijven we thuis voor de kinderen, maar de wens om nog eens te vertrekken is er zeker.