Als het aan de Europese Commissie ligt mogen er vanaf 2035 in de EU geen diesel- of benzineauto’s meer worden verkocht. Ook komt er een verplicht minimumaantal laadpunten per lidstaat en wil de commissie dat de olie-industrie gaat betalen voor de CO2-uitstoot van het verkeer. Met andere woorden: de consument gaat een veelvoud betalen voor benzine en diesel. Het recent gepubliceerde VN klimaatrapport knalt daar nog eens overheen. Volgens het IPCC moet onze netto CO2-uitstoot op zo kort mogelijke termijn naar nul. Zelfs het grote publiek snapt inmiddels dat de auto-industrie in extreem tempo moet veranderen. En dan heb ik het nog niet eens over de invloed van online sales, connectiviteit en autonoom rijden.

Wat doen RAI Vereniging en Bovag?

De autowereld trilt op zijn grondvesten. En wat doen RAI Vereniging en Bovag? Die zijn aan het kibbelen over de kleine lettertjes van het nieuwe dealercontract. Een achterhoedegevecht, niet meer en niet minder. De grote producenten hebben helemaal geen behoefte meer aan (dure) Nederlandse vertegenwoordiging door de RAI en tegelijkertijd ziet Bovag het aantal dealers (lees: leden) eveneens snel teruglopen. En al het cruciale, nationale mobiliteitsoverleg voert de overheid momenteel aan (klimaattafel)tafels.

De brancheorganisaties (hoe zou het zijn met de Focwa?) verliezen in hoog tempo relevantie en het is daarom hoog tijd dat ze de krachten bundelen. Een nationaal mobiliteitshuis aan de A12 met Bovag, RAI Vereniging, VNA en Focwa, zou een daadkrachtig signaal zijn. Door een mobiliteitscollectief te vormen staan ze veel sterker, kunnen ze kosten besparen – iets wat zowel de RAI Vereniging als Focwa moet aanspreken – en kennis bundelen. Heel simpel: als je elkaar iedere dag bij de lunch spreekt, dan neemt het kennisniveau snel toe.

Bestuurders missen het lef om out of the box te denken

Waarom lukt het de brancheorganisaties niet om deze stap te zetten? Het is een gebrek aan realiteitszin, toekomstvisie, timing en gevoel voor urgentie! Kennelijk missen de bestuurders het lef, om ‘out the box’ te denken. In het verleden – ik kan er over meepraten – strandden pogingen tot samenwerking vaak op botsende ego’s. Maar er is helemaal geen ruimte meer voor ego’s. De wereld verandert zo snel dat alleen door een diepe samenwerking, met respect voor de eigen identiteit en achterban en met een scherp oog voor het belang van de klant, de organisaties interessante gesprekspartners blijven voor politiek en industrie. Vooralsnog is het “no guts, no glory” voor ons nationaal brancheoverleg.

Als het aan de Europese Commissie ligt mogen er vanaf 2035 in de EU geen diesel- of benzineauto’s meer worden verkocht. Ook komt er een verplicht minimumaantal laadpunten per lidstaat en wil de commissie dat de olie-industrie gaat betalen voor de CO2-uitstoot van het verkeer. Met andere woorden: de consument gaat een veelvoud betalen voor benzine en diesel. Het recent gepubliceerde VN klimaatrapport knalt daar nog eens overheen. Volgens het IPCC moet onze netto CO2-uitstoot op zo kort mogelijke termijn naar nul. Zelfs het grote publiek snapt inmiddels dat de auto-industrie in extreem tempo moet veranderen. En dan heb ik het nog niet eens over de invloed van online sales, connectiviteit en autonoom rijden.

Wat doen RAI Vereniging en Bovag?

De autowereld trilt op zijn grondvesten. En wat doen RAI Vereniging en Bovag? Die zijn aan het kibbelen over de kleine lettertjes van het nieuwe dealercontract. Een achterhoedegevecht, niet meer en niet minder. De grote producenten hebben helemaal geen behoefte meer aan (dure) Nederlandse vertegenwoordiging door de RAI en tegelijkertijd ziet Bovag het aantal dealers (lees: leden) eveneens snel teruglopen. En al het cruciale, nationale mobiliteitsoverleg voert de overheid momenteel aan (klimaattafel)tafels.

De brancheorganisaties (hoe zou het zijn met de Focwa?) verliezen in hoog tempo relevantie en het is daarom hoog tijd dat ze de krachten bundelen. Een nationaal mobiliteitshuis aan de A12 met Bovag, RAI Vereniging, VNA en Focwa, zou een daadkrachtig signaal zijn. Door een mobiliteitscollectief te vormen staan ze veel sterker, kunnen ze kosten besparen – iets wat zowel de RAI Vereniging als Focwa moet aanspreken – en kennis bundelen. Heel simpel: als je elkaar iedere dag bij de lunch spreekt, dan neemt het kennisniveau snel toe.

Bestuurders missen het lef om out of the box te denken

Waarom lukt het de brancheorganisaties niet om deze stap te zetten? Het is een gebrek aan realiteitszin, toekomstvisie, timing en gevoel voor urgentie! Kennelijk missen de bestuurders het lef, om ‘out the box’ te denken. In het verleden – ik kan er over meepraten – strandden pogingen tot samenwerking vaak op botsende ego’s. Maar er is helemaal geen ruimte meer voor ego’s. De wereld verandert zo snel dat alleen door een diepe samenwerking, met respect voor de eigen identiteit en achterban en met een scherp oog voor het belang van de klant, de organisaties interessante gesprekspartners blijven voor politiek en industrie. Vooralsnog is het “no guts, no glory” voor ons nationaal brancheoverleg.