“Zeker de Vries, zeker”. De Vries gaat verder: “Mijn team is dan ook uitstekend gemotiveerd en ik begreep al van de leiding dat men uitermate tevreden is”. Van Dam begint wat ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven. Hij heeft een vervelende boodschap. “De Vries, je verhaal klopt. Ik heb er niets op aan te merken. Maar we kunnen dit jaar geen winstdeling uitkeren. We hebben verlies gemaakt en zoals je begrijpt is er dan geen plaats voor bonussen.” De Vries begrijpt het niet. 4 jaar geleden, toen zijn voorganger er een puinhoop van maakte, was er wel een bonus. Toen werd er winst gemaakt omdat de markt mee zat. De Vries rekende op de bonus en vertrekt gedemotiveerd, Van Dam bezorgd achterlatend.

“Zo Eric. Wat zie je er weer flitsend uit vandaag. Gave sneakers met zo’n blauw pak. Beetje de salesoutfit deze dagen met die witte zolen is het niet?”
Van Dam begint vrolijk, heeft geoefend op slecht nieuws gesprekken. “Yes Sir. Zeg het eens”. Eric komt graag direct ter zake. “Wel Eric, zoals je ongetwijfeld gemerkt hebt is de markt aardig ingestort. En ik zal er niet omheen draaien: geen provisie en geen bonus dit jaar.”

Bonus- regelingen klinken leuk, maar zijn nooit eerlijk te maken.

Eric verstijft. “Hebben we er niet harder aan getrokken dan vorig jaar? Hebben we niet minstens zo ons best gedaan?”
“Eric, ik begrijp je. Maar de bonusregelingen en de provisie zitten nu eenmaal zo in elkaar dat ze gerelateerd zijn aan het resultaat. Ook als je dat niet in de hand hebt”.
Eric vertrekt gedesillusioneerd.

Bonus- en provisieregelingen klinken leuk, maar zijn nooit eerlijk te maken. Ze worden gebruikt door slechte managers die te lui – of niet capabel genoeg – zijn om hun medewerkers te motiveren.

“Zeker de Vries, zeker”. De Vries gaat verder: “Mijn team is dan ook uitstekend gemotiveerd en ik begreep al van de leiding dat men uitermate tevreden is”. Van Dam begint wat ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven. Hij heeft een vervelende boodschap. “De Vries, je verhaal klopt. Ik heb er niets op aan te merken. Maar we kunnen dit jaar geen winstdeling uitkeren. We hebben verlies gemaakt en zoals je begrijpt is er dan geen plaats voor bonussen.” De Vries begrijpt het niet. 4 jaar geleden, toen zijn voorganger er een puinhoop van maakte, was er wel een bonus. Toen werd er winst gemaakt omdat de markt mee zat. De Vries rekende op de bonus en vertrekt gedemotiveerd, Van Dam bezorgd achterlatend.

“Zo Eric. Wat zie je er weer flitsend uit vandaag. Gave sneakers met zo’n blauw pak. Beetje de salesoutfit deze dagen met die witte zolen is het niet?”
Van Dam begint vrolijk, heeft geoefend op slecht nieuws gesprekken. “Yes Sir. Zeg het eens”. Eric komt graag direct ter zake. “Wel Eric, zoals je ongetwijfeld gemerkt hebt is de markt aardig ingestort. En ik zal er niet omheen draaien: geen provisie en geen bonus dit jaar.”

Bonus- regelingen klinken leuk, maar zijn nooit eerlijk te maken.

Eric verstijft. “Hebben we er niet harder aan getrokken dan vorig jaar? Hebben we niet minstens zo ons best gedaan?”
“Eric, ik begrijp je. Maar de bonusregelingen en de provisie zitten nu eenmaal zo in elkaar dat ze gerelateerd zijn aan het resultaat. Ook als je dat niet in de hand hebt”.
Eric vertrekt gedesillusioneerd.

Bonus- en provisieregelingen klinken leuk, maar zijn nooit eerlijk te maken. Ze worden gebruikt door slechte managers die te lui – of niet capabel genoeg – zijn om hun medewerkers te motiveren.