Dus ik ging niet mee naar de graftombe van Humayun toen ik vorige week mijn team in Delhi bezocht. Ik kijk – wanneer we niet meeten – liever naar mensen. En hun omgeving. En dan ben je in Delhi aan het goede adres. Vooral in kwantiteit. En afhankelijk van je definitie ook in kwaliteit. Natuurlijk rijden we nog Engels links. Avneesh haalt me van het vliegveld om 3 uur in de ochtend. Het is nu nog rustig”, zegt hij. Ik ben na een paar kilometer al dizzy. Wanneer we de volgende ochtend naar kantoor rijden is het echte werk begonnen. Brede slechte wegen, bumper aan bumper en deurkruk aan deurkruk gevuld met auto’s. En de centimeters die dan nog over zijn, worden opgeëist door een horde Tuk Tuks. De groengele driewielers. Als een zwerm wespen. De millimeters die dan nog over zijn worden als racebaan gebruikt door kluwen motorfietsen. En over wat er dan nog is, rijdt de bus. De grote vierkante oude afgeleefde doorgeroeste Ashook Leyland bus.

Ik zie mannetjes uit Nederland voor me die hier fijnstof meten.

En als je denkt dat de weg dan volledig gebruikt wordt rijden er nog fietsers, lopen er voetgangers, steken er apen over of staat een olifant een conifeer langs de weg te snoeien. O, dan vergeet ik nog hier en daar een koe. Is het een kakafonie of is het gewoon een teringzooi? Minstens beide. Mijn verwende Hollandse slijmvliezen hebben het moeilijk. Bloedneuzen en snot. Wat een slechte lucht. Bizar. Toch kan ik het niet laten om me een paar keer die week bij een rotonde te posten en het schouwspel gade te slaan. En leedvermaak te ontwikkelen. Ik zie mannetjes uit Nederland voor me die hier fijnstof meten. En na tien minuten de apparaatjes weg moeten gooien omdat ze verstopt zijn. Haha, milieuzones! Nog meer verheug ik me op de programmeurs die hier de zelfrijdende auto laten rijden. Echt lachen. En dan kun je natuurlijk zeggen dat ze het verkeer moeten aanpassen aan zelfrijdende auto’s, maar afgezien van de uitlaatgassen wordt de weg hier super efficiënt gebruikt. Ze moeten echter wel allemaal als de donder over op elektrische aandrijving.

Dus ik ging niet mee naar de graftombe van Humayun toen ik vorige week mijn team in Delhi bezocht. Ik kijk – wanneer we niet meeten – liever naar mensen. En hun omgeving. En dan ben je in Delhi aan het goede adres. Vooral in kwantiteit. En afhankelijk van je definitie ook in kwaliteit. Natuurlijk rijden we nog Engels links. Avneesh haalt me van het vliegveld om 3 uur in de ochtend. Het is nu nog rustig”, zegt hij. Ik ben na een paar kilometer al dizzy. Wanneer we de volgende ochtend naar kantoor rijden is het echte werk begonnen. Brede slechte wegen, bumper aan bumper en deurkruk aan deurkruk gevuld met auto’s. En de centimeters die dan nog over zijn, worden opgeëist door een horde Tuk Tuks. De groengele driewielers. Als een zwerm wespen. De millimeters die dan nog over zijn worden als racebaan gebruikt door kluwen motorfietsen. En over wat er dan nog is, rijdt de bus. De grote vierkante oude afgeleefde doorgeroeste Ashook Leyland bus.

Ik zie mannetjes uit Nederland voor me die hier fijnstof meten.

En als je denkt dat de weg dan volledig gebruikt wordt rijden er nog fietsers, lopen er voetgangers, steken er apen over of staat een olifant een conifeer langs de weg te snoeien. O, dan vergeet ik nog hier en daar een koe. Is het een kakafonie of is het gewoon een teringzooi? Minstens beide. Mijn verwende Hollandse slijmvliezen hebben het moeilijk. Bloedneuzen en snot. Wat een slechte lucht. Bizar. Toch kan ik het niet laten om me een paar keer die week bij een rotonde te posten en het schouwspel gade te slaan. En leedvermaak te ontwikkelen. Ik zie mannetjes uit Nederland voor me die hier fijnstof meten. En na tien minuten de apparaatjes weg moeten gooien omdat ze verstopt zijn. Haha, milieuzones! Nog meer verheug ik me op de programmeurs die hier de zelfrijdende auto laten rijden. Echt lachen. En dan kun je natuurlijk zeggen dat ze het verkeer moeten aanpassen aan zelfrijdende auto’s, maar afgezien van de uitlaatgassen wordt de weg hier super efficiënt gebruikt. Ze moeten echter wel allemaal als de donder over op elektrische aandrijving.