Burger woont in Bilthoven met zijn vriendin Linda en dochters Floor (8) en Sofie (6).

We hebben vernomen dat je passie skydiven is. Hoe kom je bij zo'n aparte hobby?

Mijn oom was marinier en vanuit die functie was hij instructeur skydiven. Hij schepte daar tijdens verjaardagen altijd over op. Toen heb ik een keer gezegd: dat durf ik ook wel. Die eerste sprong is inmiddels 25 jaar geleden. Mijn oom had er zijn werk van gemaakt, bij mij is het een hobby gebleven.

Hoe vaak ga je erop uit om te skydiven?

Tegenwoordig niet meer zo vaak, een weekend per maand ongeveer. Op Texel heb je een groot paracenter, in Hilversum een kleine en zo zijn er nog wat centra. Voordat ik kinderen had ging ik ieder weekend, maar dat is tegenwoordig niet meer te combineren met een gezinsleven.

Ieder weekend? En dan steeds op dezelfde plekken?

Vaak in Nederland, maar ik heb ook veel in het buitenland gesprongen. Frankrijk is een actief parachuteland en ook in Amerika is het een populaire sport, vooral in Florida zijn we veel geweest. In een formatie deden we veel aan wedstrijden. Je springt dat met zijn vieren uit het vliegtuig, wie vervolgens binnen vijfendertig seconden de meeste figuren kan maken, wint. Bij zo'n wedstrijd springt ook een vijfde persoon mee, een cameraman: voor de bewijslast.

Heb je dan ook je eigen skydivespullen?

Ja ik heb een harnas, een soort rugzak, met daarin een hoofd- en een reserveparachute en een automatische opener. Die tas weegt zo'n tien kilo. De hoofdparachute is niets meer dan een lap stof met veel touw, die vouw je iedere keer zelf op tot een pakket ongeveer zo groot als een brood. De reserveparachute mag je niet zelf opvouwen, dat mogen alleen mensen doen die daartoe bevoegd zijn.

Heb je de reserveparachute wel eens moeten gebruiken?

Inmiddels vier keer. Dat is wel spannend, zeker de eerste keer dat het gebeurt. Je wordt ervoor getraind en opgeleid, dus je weet wat je moet doen. De kans dat zowel de hoofd- als de reserveparachute het niet doen, is wel erg klein.

Nu skydive je iets minder, hoe zien de weekenden er tegenwoordig uit?

Ik ben coach van het hockeyteam van mijn oudste dochter en verder hebben Linda en ik een druk sociaal leven, er wordt regelmatig geborreld op zaterdagavond. Bovendien ben ik nu zo'n zeven jaar actief aan het fotograferen. Ik heb een avondopleiding in Amsterdam gevolgd en portretteer graag kinderen. Je hebt gemiddeld vijf minuten hun aandacht en dan moet je die momenten zien te pakken.

Burger woont in Bilthoven met zijn vriendin Linda en dochters Floor (8) en Sofie (6).

We hebben vernomen dat je passie skydiven is. Hoe kom je bij zo'n aparte hobby?

Mijn oom was marinier en vanuit die functie was hij instructeur skydiven. Hij schepte daar tijdens verjaardagen altijd over op. Toen heb ik een keer gezegd: dat durf ik ook wel. Die eerste sprong is inmiddels 25 jaar geleden. Mijn oom had er zijn werk van gemaakt, bij mij is het een hobby gebleven.

Hoe vaak ga je erop uit om te skydiven?

Tegenwoordig niet meer zo vaak, een weekend per maand ongeveer. Op Texel heb je een groot paracenter, in Hilversum een kleine en zo zijn er nog wat centra. Voordat ik kinderen had ging ik ieder weekend, maar dat is tegenwoordig niet meer te combineren met een gezinsleven.

Ieder weekend? En dan steeds op dezelfde plekken?

Vaak in Nederland, maar ik heb ook veel in het buitenland gesprongen. Frankrijk is een actief parachuteland en ook in Amerika is het een populaire sport, vooral in Florida zijn we veel geweest. In een formatie deden we veel aan wedstrijden. Je springt dat met zijn vieren uit het vliegtuig, wie vervolgens binnen vijfendertig seconden de meeste figuren kan maken, wint. Bij zo'n wedstrijd springt ook een vijfde persoon mee, een cameraman: voor de bewijslast.

Heb je dan ook je eigen skydivespullen?

Ja ik heb een harnas, een soort rugzak, met daarin een hoofd- en een reserveparachute en een automatische opener. Die tas weegt zo'n tien kilo. De hoofdparachute is niets meer dan een lap stof met veel touw, die vouw je iedere keer zelf op tot een pakket ongeveer zo groot als een brood. De reserveparachute mag je niet zelf opvouwen, dat mogen alleen mensen doen die daartoe bevoegd zijn.

Heb je de reserveparachute wel eens moeten gebruiken?

Inmiddels vier keer. Dat is wel spannend, zeker de eerste keer dat het gebeurt. Je wordt ervoor getraind en opgeleid, dus je weet wat je moet doen. De kans dat zowel de hoofd- als de reserveparachute het niet doen, is wel erg klein.

Nu skydive je iets minder, hoe zien de weekenden er tegenwoordig uit?

Ik ben coach van het hockeyteam van mijn oudste dochter en verder hebben Linda en ik een druk sociaal leven, er wordt regelmatig geborreld op zaterdagavond. Bovendien ben ik nu zo'n zeven jaar actief aan het fotograferen. Ik heb een avondopleiding in Amsterdam gevolgd en portretteer graag kinderen. Je hebt gemiddeld vijf minuten hun aandacht en dan moet je die momenten zien te pakken.