Bent u verbaasd over wat er nu speelt bij Volkswagen? Ook zo’n gevoel dat de cijfers te mooi waren om te geloven? En natuurlijk: wie volgt? Er wordt een slechte boodschap gedaan aan al die mensen die dagelijks hun brood verdienen in de autobranche. Onverdiend. Want auto’s zijn wél heel veel schoner geworden. Maar misschien zijn we doorgeslagen en is er nu eentje gestruikeld.

De manier waarop Volkswagen manipuleerde is best knap. Via de software. En dan hopen dat niemand er achter komt. Vraagt u zich nu ook af of dit niet altijd gebeurt bij typekeuringen voor nieuwe auto’s? Wat denkt u? U loopt toch ook al even mee in de autosector. Of het nu gaat om bpm-dakjes (wie kent ze nog?), stille vrachtwagens of roetmetingen voor dieselmotoren. Er werken veel creatieve mensen in de autobranche, die de opgelegde regels nauwkeurig bestuderen en net dat weggetje weten te vinden om te ontsnappen aan de beknellingen van de overheidsregels.

`Begon het bij u ook op de middelbare school? Je Puch voorzien van een ander uitlaatje en een verstelbare sproeier?`

Vaak wordt er bij de lobby al een beetje sjoemelruimte bepleit, zodat de schade van de nieuwe regelgeving te overzien is. Begon het bij u ook op de middelbare school? Je Puch voorzien van een ander uitlaatje en een verstelbare sproeier in het Bing carburateurtje schroeven. Wie kent het nog en wie deed het niet? Je reed ermee als de brandweer, maar je kon je er ook heel braaf mee aan de snelheid houden. Omdat het in mijn Zeeuwse land echt altijd hard woei, kwam je geen meter vooruit als er niet wat aan sleutelde. Dus. Het mocht niet, maar je deed het toch. Controle bestond nog niet of nauwelijks.

Zo gaat het toch ook in andere takken van sport of business. Wie het ontkent zit niet op te letten. Ik zag het bij importeur British Leyland in de jaren 70. Een Landrover 109, die de vereiste remvertraging niet haalde. 5,2 m/sec2 was dat toen. Nou, nú is dat voorzichtig remmen. Enfin, alles werd uit de kast gehaald: andere remvoeringen, lagere bandenspanning. En ja hoor, eindelijk lukte het. Een gevaar op de weg erbij, maar dat terzijde. Verenpakketten wisselen, vóór en na de kentekenkeuring. Het was usance bij Mercedes in de jaren tachtig. Zodat de 3,5 tons bestelauto verhuurd kon worden aan iemand met een klein rijbewijs, maar deze huurder kon dankzij de 4,6 tons veren wel meer inladen. En even een achterasgearing wisselen voor de truck van een bloemenrijder die wat eerder in München wilde zijn. De 4,8 Radsatz eruit, 4,2 erin en blazen maar. Dik 120 haalde ‘ie. Nee, op de tachograafschijf zag je dat niet natuurlijk.

`Verenpakketten wisselen, vóór en na de kentekenkeuring. Het was usance bij Mercedes in de jaren tachtig.`

De roetmeting in de jaren 90, als onderdeel van de apk: wát een ruimte om de gewenste meetwaarde op het controlestrookje te krijgen! Je kon door bijmengen van benzine of cetaanverbeteraar ruim onder de roetwaarde (K-waarde) van 3,5 komen. Bij de steekproef werd de meting niet herhaald en hoefde je alleen het strookje te laten zien. De tijden veranderen en nu was er dus bij VW iets softwarematigs bedacht om tijdens de test zelf braaf te zijn. Maar de controleurs worden ook slimmer. Kat en muis. Zijn het de bedenkers van de tests, die naïef zijn? Of is het de politiek, die niet deskundig is en gauw tevreden en aan ons, kiesvolk, wil tonen dat hij de goede maatregelen neemt? Of gaat het om de veranderende tijdgeest, waarin wij niet meer, van niemand niet, accepteren dat hij de regels wat ruimer neemt?

Laten we wel realistisch blijven. Als de fabrikant dreigt zijn mensen te ontslaan, wil de bepleiter van de strenge wetten nog wel eens luisteren. En blijken de feiten minder feiten. En komen er andere oplossingen. Heeft niet iedereen die nu in schok is over het VW-schandaal een beetje boter op zijn hoofd?

Bent u verbaasd over wat er nu speelt bij Volkswagen? Ook zo’n gevoel dat de cijfers te mooi waren om te geloven? En natuurlijk: wie volgt? Er wordt een slechte boodschap gedaan aan al die mensen die dagelijks hun brood verdienen in de autobranche. Onverdiend. Want auto’s zijn wél heel veel schoner geworden. Maar misschien zijn we doorgeslagen en is er nu eentje gestruikeld.

De manier waarop Volkswagen manipuleerde is best knap. Via de software. En dan hopen dat niemand er achter komt. Vraagt u zich nu ook af of dit niet altijd gebeurt bij typekeuringen voor nieuwe auto’s? Wat denkt u? U loopt toch ook al even mee in de autosector. Of het nu gaat om bpm-dakjes (wie kent ze nog?), stille vrachtwagens of roetmetingen voor dieselmotoren. Er werken veel creatieve mensen in de autobranche, die de opgelegde regels nauwkeurig bestuderen en net dat weggetje weten te vinden om te ontsnappen aan de beknellingen van de overheidsregels.

`Begon het bij u ook op de middelbare school? Je Puch voorzien van een ander uitlaatje en een verstelbare sproeier?`

Vaak wordt er bij de lobby al een beetje sjoemelruimte bepleit, zodat de schade van de nieuwe regelgeving te overzien is. Begon het bij u ook op de middelbare school? Je Puch voorzien van een ander uitlaatje en een verstelbare sproeier in het Bing carburateurtje schroeven. Wie kent het nog en wie deed het niet? Je reed ermee als de brandweer, maar je kon je er ook heel braaf mee aan de snelheid houden. Omdat het in mijn Zeeuwse land echt altijd hard woei, kwam je geen meter vooruit als er niet wat aan sleutelde. Dus. Het mocht niet, maar je deed het toch. Controle bestond nog niet of nauwelijks.

Zo gaat het toch ook in andere takken van sport of business. Wie het ontkent zit niet op te letten. Ik zag het bij importeur British Leyland in de jaren 70. Een Landrover 109, die de vereiste remvertraging niet haalde. 5,2 m/sec2 was dat toen. Nou, nú is dat voorzichtig remmen. Enfin, alles werd uit de kast gehaald: andere remvoeringen, lagere bandenspanning. En ja hoor, eindelijk lukte het. Een gevaar op de weg erbij, maar dat terzijde. Verenpakketten wisselen, vóór en na de kentekenkeuring. Het was usance bij Mercedes in de jaren tachtig. Zodat de 3,5 tons bestelauto verhuurd kon worden aan iemand met een klein rijbewijs, maar deze huurder kon dankzij de 4,6 tons veren wel meer inladen. En even een achterasgearing wisselen voor de truck van een bloemenrijder die wat eerder in München wilde zijn. De 4,8 Radsatz eruit, 4,2 erin en blazen maar. Dik 120 haalde ‘ie. Nee, op de tachograafschijf zag je dat niet natuurlijk.

`Verenpakketten wisselen, vóór en na de kentekenkeuring. Het was usance bij Mercedes in de jaren tachtig.`

De roetmeting in de jaren 90, als onderdeel van de apk: wát een ruimte om de gewenste meetwaarde op het controlestrookje te krijgen! Je kon door bijmengen van benzine of cetaanverbeteraar ruim onder de roetwaarde (K-waarde) van 3,5 komen. Bij de steekproef werd de meting niet herhaald en hoefde je alleen het strookje te laten zien. De tijden veranderen en nu was er dus bij VW iets softwarematigs bedacht om tijdens de test zelf braaf te zijn. Maar de controleurs worden ook slimmer. Kat en muis. Zijn het de bedenkers van de tests, die naïef zijn? Of is het de politiek, die niet deskundig is en gauw tevreden en aan ons, kiesvolk, wil tonen dat hij de goede maatregelen neemt? Of gaat het om de veranderende tijdgeest, waarin wij niet meer, van niemand niet, accepteren dat hij de regels wat ruimer neemt?

Laten we wel realistisch blijven. Als de fabrikant dreigt zijn mensen te ontslaan, wil de bepleiter van de strenge wetten nog wel eens luisteren. En blijken de feiten minder feiten. En komen er andere oplossingen. Heeft niet iedereen die nu in schok is over het VW-schandaal een beetje boter op zijn hoofd?