En toch: de gemiddelde 7,1 die de respondenten in onze eindejaarenquête het jaar geven, is vooral dankzij de leasebranche (die gaf het jaar een 7,7). Ook de schadebranche zat met een 7,4 boven het gemiddelde. Maar onderhuids broeit er iets. De ondernemers zeggen dat de autobranche eigenlijk niet profiteert van de toenemende economische voorspoed: zo zijn de marges op de nieuwverkoop uiterst dun. De registratiehausse van dit jaar komt dan ook vooral voor rekening van lease, en dan specifiek voor private lease. Het terrein waarop de oorspronkelijke afnemer steeds directer met de retailer concurreert. En omdat het verdienmodel van de leasemaatschappijen niet direct stoelt op de verkoop, wordt het over een aantal jaar, als al die kleine privéleaseauto’s op de occasionmarkt komen, waarschijnlijk een waar slagveld. Ook op de onderhoudsmarkt broeit het: de onderhoudsintervallen worden lager en dankzij telematica krijgen fabrikanten steeds meer grip op die markt. Op korte termijn is dat nog niet merkbaar, maar diverse leveranciers vrezen voor de universele toekomst. In de schadebranche is dat al niet veel anders. Dealers, schadebedrijven en universele autobedrijven hebben een aantal zaken gemeen: overcapaciteit in aantal vestigingen, een schaarste aan goed opgeleid technisch personeel en een leverancier die steeds meer macht naar zich toetrekt. Autofabrikanten die zelf auto’s willen verkopen en de onderdelendistributie naar zich toetrekken, aftersalespartijen die zo sterk worden dat de garagist straks beperkt wordt in zijn vrijheid om elders te shoppen dan bij de hofleverancier. Dat de autobranche niet zo heel positief is, maar vooral afwachtend, is logisch. En tegelijkertijd worden er wel zwarte cijfers geschreven. Probeer dan maar eens niet apathisch te worden.

En toch: de gemiddelde 7,1 die de respondenten in onze eindejaarenquête het jaar geven, is vooral dankzij de leasebranche (die gaf het jaar een 7,7). Ook de schadebranche zat met een 7,4 boven het gemiddelde. Maar onderhuids broeit er iets. De ondernemers zeggen dat de autobranche eigenlijk niet profiteert van de toenemende economische voorspoed: zo zijn de marges op de nieuwverkoop uiterst dun. De registratiehausse van dit jaar komt dan ook vooral voor rekening van lease, en dan specifiek voor private lease. Het terrein waarop de oorspronkelijke afnemer steeds directer met de retailer concurreert. En omdat het verdienmodel van de leasemaatschappijen niet direct stoelt op de verkoop, wordt het over een aantal jaar, als al die kleine privéleaseauto’s op de occasionmarkt komen, waarschijnlijk een waar slagveld. Ook op de onderhoudsmarkt broeit het: de onderhoudsintervallen worden lager en dankzij telematica krijgen fabrikanten steeds meer grip op die markt. Op korte termijn is dat nog niet merkbaar, maar diverse leveranciers vrezen voor de universele toekomst. In de schadebranche is dat al niet veel anders. Dealers, schadebedrijven en universele autobedrijven hebben een aantal zaken gemeen: overcapaciteit in aantal vestigingen, een schaarste aan goed opgeleid technisch personeel en een leverancier die steeds meer macht naar zich toetrekt. Autofabrikanten die zelf auto’s willen verkopen en de onderdelendistributie naar zich toetrekken, aftersalespartijen die zo sterk worden dat de garagist straks beperkt wordt in zijn vrijheid om elders te shoppen dan bij de hofleverancier. Dat de autobranche niet zo heel positief is, maar vooral afwachtend, is logisch. En tegelijkertijd worden er wel zwarte cijfers geschreven. Probeer dan maar eens niet apathisch te worden.