Allereerst is daar de afkoeling van de aarde. De gletsjers in de Himalaya zijn de laatste tien jaar met gemiddeld 4,83% gegroeid en onttrekken enorme massa’s water aan de oceanen. Gevolg voor de Noordzeekust: door daling van de zeespiegel zijn de dijken te hoog en grote delen van de dijken verliezen hun sterkte door uitdroging van de onderlagen. De enige remedie lijkt een miljardeninvestering om de dijken te verlagen en aldus de druk te verminderen.

Ten tweede blijkt er te weinig CO2 in de atmosfeer te zitten. Onderzoek van de universiteit van Moskou (Levinsky, 2011) wijst uit dat de kritische hoeveelheid CO2 de ondergrens bereikt heeft. Wanneer deze nog verder daalt, staan deze wetenschappers niet meer in voor de temperatuurstabiliteit op aarde en zal de temperatuur jaarlijks met 0,897 graad verder dalen.

Geadviseerd wordt daarom om alle hybride- en elektrische auto’s uit te rusten met een V8 zonder katalysator om aan de vereiste minimale uitstoot te komen. Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb. U zult zich misschien afvragen wat ik op de afdeling neurologie te zoeken had.

Welnu, ik loop er liever niet mee te koop, maar wie leest dit nu helemaal en ik vind het wel lekker om het even van me af te schrijven. Ik word behandeld voor mijn afschuw van het woord duurzaamheid. En vooral mijn afschuw van alle dombo’s die dit woord gebruiken. Terwijl dit woord bij iedereen bovenaan het lijstje staat, bij iedereen beleden wordt als een geloof en gebeiteld staat in het bronzen bord bij de ingang van elk zichzelf respecterend bedrijf, kan ik er niet meer tegen.

Waar het in het begin nog alleen wat irritatie was wanneer ik het woord duurzaamheid hoorde, werd het al gauw apathie. Dat valt op zich nog wel mee. Ik viel gewoon stil. Maar het ziektebeeld verergerde, vooral toen ik voor onze buitenverlichting spaarlampen moest kopen à €19,78 per stuk. We hebben 28 buitenlampen. Er stond op de verpakking dat ze gegarandeerd 25 jaar mee zouden gaan. Maar nergens stond hoelang ik zelf gegarandeerd mee zou gaan. Ik ging posters kopen met de kop van Al Gore en verbrandde die achterin de tuin. Maar de buren klaagden over de rook en de uitstoot. Toen brak ik.

Ik sluit niet uit dat het artikel in “Nature” een heel andere tekst had dan hierboven, maar dan hoort het bij mijn ziektebeeld. Ik lig bij neurologie op kamer 345 afdeling zware, duurzame gevallen. Alleen bezoek van mensen die het woord duurzaamheid nog nooit gebruikt hebben. Ik lig al weken alleen.

Hans Adriani hans@dsolution.eu

To be sure of hitting the target, shoot first and call whatever you hit the target – Ashleigh Brilliant.

Allereerst is daar de afkoeling van de aarde. De gletsjers in de Himalaya zijn de laatste tien jaar met gemiddeld 4,83% gegroeid en onttrekken enorme massa’s water aan de oceanen. Gevolg voor de Noordzeekust: door daling van de zeespiegel zijn de dijken te hoog en grote delen van de dijken verliezen hun sterkte door uitdroging van de onderlagen. De enige remedie lijkt een miljardeninvestering om de dijken te verlagen en aldus de druk te verminderen.

Ten tweede blijkt er te weinig CO2 in de atmosfeer te zitten. Onderzoek van de universiteit van Moskou (Levinsky, 2011) wijst uit dat de kritische hoeveelheid CO2 de ondergrens bereikt heeft. Wanneer deze nog verder daalt, staan deze wetenschappers niet meer in voor de temperatuurstabiliteit op aarde en zal de temperatuur jaarlijks met 0,897 graad verder dalen.

Geadviseerd wordt daarom om alle hybride- en elektrische auto’s uit te rusten met een V8 zonder katalysator om aan de vereiste minimale uitstoot te komen. Zeg niet dat ik niet gewaarschuwd heb. U zult zich misschien afvragen wat ik op de afdeling neurologie te zoeken had.

Welnu, ik loop er liever niet mee te koop, maar wie leest dit nu helemaal en ik vind het wel lekker om het even van me af te schrijven. Ik word behandeld voor mijn afschuw van het woord duurzaamheid. En vooral mijn afschuw van alle dombo’s die dit woord gebruiken. Terwijl dit woord bij iedereen bovenaan het lijstje staat, bij iedereen beleden wordt als een geloof en gebeiteld staat in het bronzen bord bij de ingang van elk zichzelf respecterend bedrijf, kan ik er niet meer tegen.

Waar het in het begin nog alleen wat irritatie was wanneer ik het woord duurzaamheid hoorde, werd het al gauw apathie. Dat valt op zich nog wel mee. Ik viel gewoon stil. Maar het ziektebeeld verergerde, vooral toen ik voor onze buitenverlichting spaarlampen moest kopen à €19,78 per stuk. We hebben 28 buitenlampen. Er stond op de verpakking dat ze gegarandeerd 25 jaar mee zouden gaan. Maar nergens stond hoelang ik zelf gegarandeerd mee zou gaan. Ik ging posters kopen met de kop van Al Gore en verbrandde die achterin de tuin. Maar de buren klaagden over de rook en de uitstoot. Toen brak ik.

Ik sluit niet uit dat het artikel in “Nature” een heel andere tekst had dan hierboven, maar dan hoort het bij mijn ziektebeeld. Ik lig bij neurologie op kamer 345 afdeling zware, duurzame gevallen. Alleen bezoek van mensen die het woord duurzaamheid nog nooit gebruikt hebben. Ik lig al weken alleen.

Hans Adriani hans@dsolution.eu

To be sure of hitting the target, shoot first and call whatever you hit the target – Ashleigh Brilliant.