Interview | Martin Post, ceo Kwik-Fit: Ik kan heel boos op mezelf worden
U werkte ooit voor Swarovski en BP, hoe kwam u bij Kwik-Fit terecht?
“Techniek is van huis uit veel meer mijn ding dan sieraden en producten van kristal. Daarom ging ik destijds weg bij Swarovski. Ik heb daar ontzettend veel gedaan en geleerd, onder meer in Engeland en Zwitserland gewoond en gewerkt, maar nadat de klus was geklaard ontbrak de uitdaging. Ook bij BP, waar ik daarna ging werken, begon er bij mij – toen het management of change daar was afgerond en mijn baan een kwestie werd van ‘beheren’ – weer te kriebelen. Ik kwam voorheen als klant bij Kwik-Fit. Dus zat ik daar iedere keer in een spartaans, tochtig wachtkamertje en dacht: hier is zoveel potentieel om te verbeteren. Ik zag ook veel hardwerkende mensen met veel passie. En mij viel op dat alles heel procesgericht werd ingevuld. De klantgerichtheid was voor verbetering vatbaar. Op een goede dag kwam ik een advertentie tegen waarin Kwik-Fit een algemeen directeur zocht. Ik dacht direct: daar kan ik nog een verschil maken. In augustus 2010 ben ik begonnen. Er werken hier veel mensen met een lange carrière binnen het bedrijf en die hebben veel passie en kennis van zaken. Dat was een goede combi met mij, mede omdat ik uit een andere branche kwam.”
CV Martin Post
Naam: Martin Post / Geboortedatum: 28-7-1965 te Rotterdam / Woonplaats: Bodegraven / Opleiding: Hogeschool West-Brabant, Bachelor of Science Economie, Nima C, Open Universiteit Nederland, Masters degree Business Administration and Management / Carrière: 1991-1996 product manager Swarovski Benelux, 1996-1998 marketing manager Lohmann & Rauscher, 1998-2004 diverse managementfuncties Swarovski, 2004-2010 managing director Actomat, BP Europe SE – BP Nederland, 2010-heden: managing director Kwik-Fit / Relatie: getrouwd, 3 kinderen / Hobby’s: fietsen, hardlopen en fitness.
Welke persoonlijke tools nam u mee?
“Allereerst mezelf. Toen ik ooit – totaal onverwachts – als onervaren maar wel zeer gedreven persoon werd gevraagd om general manager voor Swarovski in Engeland te worden, had ik twee voorbeelden van directeuren in mijn hoofd. Die had ik in een soort mix samengevoegd en dacht: Zo ziet de rol van een directeur er dus ongeveer uit. Ik spande me vreselijk in om dat beeld naar buiten te brengen, maar dat paste helemaal niet bij me. Het was geforceerd. Ik deed wat ik dacht dat er van me verwacht werd. Ik legde de lat hoog en wilde het zo graag goed doen. Ik werd doodmoe van de hele dag een rol spelen. Op een gegeven moment was ik óp en dacht: ‘Vanaf nu ben ik gewoon mezelf en als dat niet goed genoeg is, laat dan maar’. Tot mijn grote verbazing – en opluchting – slaakte het hele bedrijf een zucht van verlichting. ‘You’re so relaxt, what happened to you?’ Het was een positieve shock en jezelf zijn en de dingen op je eigen unieke manier benaderen is wat ik daarvan heb geleerd.”
Wat kon u nog meer inbrengen?
“Retailkennis, de klant op nummer één zetten en het consistent maken van het bedrijfsverhaal. Hoe bouw je vertrouwen op? Hoe zorg je dat een klant zich prettig voelt in je bedrijf, hoe presenteer je het? Ook het aansturen van veel filialen neem ik mee vanuit BP en Swarovski. Je hebt te maken met veel verschillende mensen die allemaal op een eigen manier geïnspireerd en aangestuurd moeten worden. Hoe zorg je voor een ontspannen sfeer? Hoe zorg je voor een sluitend verhaal dat in alle vestigingen goed draait? Want uiteindelijk komen klanten niet bij een bedrijf, maar bij een persoon. Het gaat om de mensen op de werkvloer, die ik in staat wil stellen om te kunnen bouwen.”
Door het niet met elkaar eens te zijn til je het geheel naar een hoger plan.
Amper drie maanden na uw aantreden werd Kwik-Fit verkocht. Hoe was dat voor u?
“Ik had geen enkele ervaring met de verkoop van bedrijven en opeens stond ik presentaties te geven voor grote groepen potentiële kopers. Slapeloze nachten had ik niet, wel heel korte (lacht). Ik heb nog nooit zoveel cijfers onder ogen gehad. Met het Nederlandse MT en mijn collega’s uit Frankrijk en Engeland die in dezelfde positie zaten, hebben we alles voorbereid. Vier maanden lang waren we alleen maar daarmee bezig en hoewel het een leerzame tijd was, wil ik zoiets niet al te vaak meemaken. We hadden een lijst gemaakt van alle wensen die we voor de Nederlandse markt wilden doorvoeren, maar wordt zo’n potentiële koper daar blij van? Wat opviel aan de mensen van Itochu was dat ze voor de presentatie naar ons toe kwamen en zich keurig voorstelden. Dat kwam heel fijn over, ze waren ook echt geïnteresseerd in ons als mens. Nog steeds ben ik erg blij met deze moederorganisatie, er is maandelijks overleg in goede sfeer.”
Kwik Fit had ook last van de crisis. Hoe gaat het nu?
“Uiteindelijk is er in deze markt onvoldoende volume, dus de vraag is steeds: waarmee gaan we ons onderscheiden? Het antwoord is: service. Ja, ik weet dat veel bedrijven dat roepen. Maar wij zien toch dat er genoeg behoefte is aan kwalitatief goede, betaalbare autoservice in de breedste zin van het woord. Bandenservice is nog steeds het belangrijkste onderdeel van ons bedrijf, maar we breiden ons productaanbod uit. We moeten meerdere ijzers in het vuur hebben.
Wat leert u over uzelf in deze functie?
“Ik ben behoorlijk perfectionistisch en check altijd bij mezelf: kan het niet beter? Ook als ik een bepaalde kant opga met het bedrijf, sta ik open voor kritiek. Het is in feite prachtig als je het niet met elkaar eens bent, want zo til je naar een hoger plan. Ik heb mezelf aangeleerd om de zaken niet te presenteren als een probleem, maar als een discussiepunt. Op die manier krijg ik ook feedback waar ik zelf niet op was gekomen. Ik weet inmiddels ook waarin ik niet goed ben. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat er genoeg middelen zijn en dat de organisatie kwalitatief op de juiste koers zit. Ik vergeet ook weleens wat en dan kan ik heel boos op mezelf worden, vooral als ik niet snel genoeg reageer. Maar ik heb ook geleerd dat we allemaal maar mensen zijn.”
U bent dus redelijk bezeten?
“Ja, dat heb ik met fietsen ook. Als ik achter iemand rijd, zoek ik altijd de focus: nu haal ik die vent met dat rode shirt in, dan die met het blauwe. Het is steeds doelen stellen en die verwezenlijken.”
U woonde jarenlang in het buitenland, hoe beviel dat?
“Goed, maar het was voor mij wel bijzaak. In die jaren bestond mijn leven alleen uit werken, sporten en studeren. Een privéleven had ik bijna niet. Inmiddels heb ik wel een vrouw en kinderen en de balans tussen werk en privé is beter. Als er zakelijk niet veel loos is en het alleen een kwestie van beheren wordt, verveel ik me en zoek ik andere uitlaatkleppen. Zo heb ik een tijdlang Ironman triatlons gedaan: 4 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en een marathon er achteraan. Nu is er te weinig tijd om ervoor te trainen en doe ik ‘slechts’ kwart triatlons. Ik speel wel met de gedachte om weer een hele te gaan doen.”
Uiteindelijk komen klanten niet bij een bedrijf, maar bij een persoon.
Is dat een teken dat het te gezapig wordt bij Kwik-Fit?
“Nee (lacht). Het is nu tien jaar geleden dat ik een Ironman heb gedaan, dus ik wil eens zien of ik het nog kan.”
Over Kwik-Fit
Kwik-Fit werd in 1971 door de Schot Tom Farmer opgericht. Het bedrijf werd in 1999 gekocht door Ford Motor Company, kwam in 2002 in bezit van private-equitybedrijf CVC Capital Partners en ging in 2005 over in de Franse handen van Pai Partners. In 2010 werd Kwik-Fit overgenomen door het Japanse Itochu Corporation. In oktober 2015 verkocht Kwik-Fit zijn groothandelsorganisatie USN-Centuri aan de PartsPointgroep, het moederbedrijf van Brezan. Was Kwik-Fit voorheen vooral specialist in banden, uitlaten, schokdempers, accu’s en remmen, tegenwoordig is het assortiment uitgebreid met apk, grote onderhoudsbeurten en autoruitservice. Er zijn nu 1.200 servicepunten en 9.000 werknemers in Europa. Kwik-Fit wordt in Nederland bestuurd vanuit Harderwijk, Martin Post is er sinds 2010 Managing Director. Het bedrijf telt in Nederland 175 vestigingen en er werken 1.200 mensen.
