Generaliseren
Nee, voor mij heeft de klant altijd gelijk. Behalve dus in twee gevallen. Meneer Paulus beledigde de magazijnman en meneer De Vries*, politieagent te Heemskerk, had wellicht een frustratie af te reageren op de roestvorming aan de buitenkant van de achterste remtrommels van zijn Toyota FunCruiser. Hoe dan ook: hij ging te ver. Hij maakte niet alleen ons als dealer compleet gek met zijn gezeik, maar ook Louwman & Parqui – waar toch altijd behoorlijk wordt meegedacht bij garantiegevallen. Is ook niet zo moeilijk bij een Toyota. (Sorry, ik kon het toch weer even niet laten.) Ik heb de auto van deze man na dik een jaar teruggekocht voor de complete nieuwprijs (wie kan daar bezwaar tegen maken?) en hem gezegd dat wij hem in ons bedrijf niet meer wilden zien. Hij heeft het na een paar jaar nog wel geprobeerd (“Ik mag mijn Toyota die ik ergens anders gekocht heb toch wel bij jullie voor onderhoud brengen?”), maar wij hielden de deur voor hem op slot. Ik moest hier weer aan denken toen tijdens een conference call die ik onlangs bijwoonde een Franse consultant zich op een afschuwelijke wijze misdroeg. Op een manier dat je zou willen weten hoe iemand zo wordt. Wat is er met hem gebeurd? Hoe kan je denken door zo tekeer te gaan je zin te krijgen? Ik houd er helemaal niet van om nationaliteiten te generaliseren. Amerikanen die ik ken zijn niet hard, maar aardig. Soms wel eens te. Indiërs die ik ken zijn niet alleen maar gehoorzaam of analytisch. Ze zijn ook uiterst creatief. Ik ken veel aardige Duitsers. Oké, ik geef het toe. Ik ben een Hollander en ben direct. Maar dat bevalt me prima. Maar veel Fransen die ik ken zijn toch wel gewoon heel erg arrogant. Hebben een bord voor hun kop. Wijzen altijd naar anderen als er iets fout gaat. Ik wil niet generaliseren, maar ik ben op zoek naar een aardige Fransman/-vrouw. Nog niet gevonden. Maar ik wil niet generaliseren.
Ik zoek nog een aardige Fransman.
HANS ADRIANI, DEALER BD, HANS@DSOLUTION.EU
