Het internationale project, waarin naast de Europese Commissie tal van Europese belangenorganisaties en autofabrikanten zijn vertegenwoordigd, heeft tot doel technische informatie vrij te laten geven door autofabrikanten en hun toeleveranciers, in een voor iedereen toegankelijk format. Dit in reactie op de nieuwe regelgeving van Eurocommissaris, die zegt dat technische informatie (onderdelenspecificaties en informatie voor reparatie, onderhoud en schadeherstel) ook beschikbaar moeten komen voor het vrije kanaal. De autofabrikanten liggen daarbij dwars, aldus Koolen: “Zo zeggen mensen van de Jama (Japanse autofabrikanten, red.) dat ze de informatie niet in XML (zodat het via internet kan worden uitgewisseld) kunnen aanleveren. Andere fabrikanten vragen grote bedragen, soms tot twintigduizend euro per type auto. Het zijn wat speldenprikken, de autofabrikanten kunnen moeilijk wennen aan het feit dat ze hun technische informatie moeten vrijgeven en hun monopolie op onderdelen kwijt zijn. Ze liggen dwars om tijd te rekken, zodat ze hun netwerk kunnen reorganiseren.”
Om de kosten van het verstrekken van technische informatie te bekostigen, zouden autofabrikanten deze in de prijzen van nieuwe auto’s kunnen verwerken, aldus Koolen: “Als iedere auto twintig euro duurder wordt, creëren zij een potje van 300 miljoen. De consument plukt daar door een toenemende concurrentie in de after market weer de vruchten van.”

Het internationale project, waarin naast de Europese Commissie tal van Europese belangenorganisaties en autofabrikanten zijn vertegenwoordigd, heeft tot doel technische informatie vrij te laten geven door autofabrikanten en hun toeleveranciers, in een voor iedereen toegankelijk format. Dit in reactie op de nieuwe regelgeving van Eurocommissaris, die zegt dat technische informatie (onderdelenspecificaties en informatie voor reparatie, onderhoud en schadeherstel) ook beschikbaar moeten komen voor het vrije kanaal. De autofabrikanten liggen daarbij dwars, aldus Koolen: “Zo zeggen mensen van de Jama (Japanse autofabrikanten, red.) dat ze de informatie niet in XML (zodat het via internet kan worden uitgewisseld) kunnen aanleveren. Andere fabrikanten vragen grote bedragen, soms tot twintigduizend euro per type auto. Het zijn wat speldenprikken, de autofabrikanten kunnen moeilijk wennen aan het feit dat ze hun technische informatie moeten vrijgeven en hun monopolie op onderdelen kwijt zijn. Ze liggen dwars om tijd te rekken, zodat ze hun netwerk kunnen reorganiseren.”
Om de kosten van het verstrekken van technische informatie te bekostigen, zouden autofabrikanten deze in de prijzen van nieuwe auto’s kunnen verwerken, aldus Koolen: “Als iedere auto twintig euro duurder wordt, creëren zij een potje van 300 miljoen. De consument plukt daar door een toenemende concurrentie in de after market weer de vruchten van.”