Op basis van een onderzoek in de omgeving Zutphen/Deventer/Zwolle, uitgevoerd door een leerling van de HTS Autotechniek uit Arnhem, concludeert ATC dat er nogal wat schort aan het imago van de autotechnicus. Het beroep is volgens de consument vies, zwaar en niet best betaald. Weliswaar zijn er veel opleidingsmogelijkheden, maar het is niet erg duidelijk wie voor de kosten daarvan moet opdraaien. De werknemer zelf? De werkgever? “De indruk bestaat dat de richtlijnen daarvoor nog wel eens in de bureaulade van de werkplaatschef verdwijnen”, zei freelance journalist Atte Roskam, die de inleiding verzorgde. Ook is er onvoldoende duidelijkheid over de CAO. Het hoofd van het stafbureau van Bovag, Jos Kleijboer, zei in een reactie dat de regelingen in de CAO eigenlijk heel erg goed zijn, maar dat ze blijkbaar moeilijk te doorgronden zijn. “Onze CAO – de CAO voor de motorvoertuigen- en tweewielerbranche – is namelijk een minimum-CAO, wat betekent dat er een ‘plafond naar beneden’ is. Er mag meer gegeven en gedaan worden op het gebied van salariëring, opleidingen en dergelijke. Ik heb juist de indruk dat we een heel moderne CAO hebben: denk aan het vervroegde pensioen en de kinderopvang voor kinderen van 0 tot 12 jaar. Maar ook voor jongere werknemers biedt de CAO interessante onderdelen. Denk aan de vergoeding voor schoolboeken en de speciale salaristabellen.”
Uit het laatste onderzoek van Bureau Lagendijk, de Beroepskeuze Monitor 2001, kon opgemaakt worden dat negen procent van de leerlingen in het VMBO juist heel erg geïnteresseerd is in een carrière in de autobranche. Bovendien zijn de ouders, traditioneel gezien van grote invloed op de beroepskeuze, steeds minder terughoudend met betrekking tot werken in de autobranche.

Op basis van een onderzoek in de omgeving Zutphen/Deventer/Zwolle, uitgevoerd door een leerling van de HTS Autotechniek uit Arnhem, concludeert ATC dat er nogal wat schort aan het imago van de autotechnicus. Het beroep is volgens de consument vies, zwaar en niet best betaald. Weliswaar zijn er veel opleidingsmogelijkheden, maar het is niet erg duidelijk wie voor de kosten daarvan moet opdraaien. De werknemer zelf? De werkgever? “De indruk bestaat dat de richtlijnen daarvoor nog wel eens in de bureaulade van de werkplaatschef verdwijnen”, zei freelance journalist Atte Roskam, die de inleiding verzorgde. Ook is er onvoldoende duidelijkheid over de CAO. Het hoofd van het stafbureau van Bovag, Jos Kleijboer, zei in een reactie dat de regelingen in de CAO eigenlijk heel erg goed zijn, maar dat ze blijkbaar moeilijk te doorgronden zijn. “Onze CAO – de CAO voor de motorvoertuigen- en tweewielerbranche – is namelijk een minimum-CAO, wat betekent dat er een ‘plafond naar beneden’ is. Er mag meer gegeven en gedaan worden op het gebied van salariëring, opleidingen en dergelijke. Ik heb juist de indruk dat we een heel moderne CAO hebben: denk aan het vervroegde pensioen en de kinderopvang voor kinderen van 0 tot 12 jaar. Maar ook voor jongere werknemers biedt de CAO interessante onderdelen. Denk aan de vergoeding voor schoolboeken en de speciale salaristabellen.”
Uit het laatste onderzoek van Bureau Lagendijk, de Beroepskeuze Monitor 2001, kon opgemaakt worden dat negen procent van de leerlingen in het VMBO juist heel erg geïnteresseerd is in een carrière in de autobranche. Bovendien zijn de ouders, traditioneel gezien van grote invloed op de beroepskeuze, steeds minder terughoudend met betrekking tot werken in de autobranche.