“Natuurlijk doet het kostenaspect het in de publiciteit erg goed, maar ik zie geen reden om overhaaste besluiten te nemen. Ik merk aan mijn eigen kinderen dat die niet om de ‘gesel van de APK’ heen kunnen en ik moet bekennen dat moeders heel blij is met de gedachte dat zij hun banden weer eens vernieuwen.”
Netelenbos zei dat het haar veel verstandiger lijkt om de normale evaluatieperiode af te wachten. “Wij hebben met de Stichting Overlegorgaan APK, waarin overigens ook de ANWB zitting heeft, de afspraak gemaakt om de APK-II in 2004 te evalueren. Daar heeft iedereen zich op gericht. Ik zie geen redenen om daar verandering in aan te brengen. Niet alleen de veiligheid is in het geding, ook de milieuaspecten spelen een rol. Bovendien wordt nog steeds een deel van de voertuigen bij een APK onterecht goedgekeurd. Daarom lijkt het mij geen goed idee om overhaaste besluiten te nemen.”

Minder, maar strenger
VVD-woordvoerder Pieter Hofstra liet merken wel enige sympathie voor het voorstel van de ANWB te voelen, temeer daar uit het rapport bleek dat de RDW nog steeds veel moeite heeft de drie procent herkeuringen te halen. Hofstra zei wel iets te zien in een ‘dubbelslag’: minder maar strengere controles. Minister Netelenbos kon zijn idee meteen pareren: de RDW heeft de laatste maanden de drieprocentsnorm wel degelijk gehaald.
De verzelfstandiging van de RDW, die zoals te verwachten na het publiciteitsoffensief van de ANWB enigszins ondergesneeuwd raakte, werd door de volksvertegenwoordigers in navolging van Bureau Berenschot als een groot succes omschreven. Alleen de woordvoerder van de PvdA, Jaap Jelle Feenstra, zette enige vraagtekens: hij vroeg zich af of de ‘beleidskolom’ (bedoeld wordt het ministerie) en de uitvoerende instantie (RDW) wel voldoende duidelijk gescheiden van elkaar functioneren. Om bij het opstellen van nieuwe of het aanscherpen van bestaande regels over voldoende onafhankelijke informatie te beschikken zou het volgens hem geen slecht idee zijn om de SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) voor het eerst sinds 1985 weer eens een onderzoek te laten doen naar de technische aspecten van de auto en de verkeersveiligheid.

“Natuurlijk doet het kostenaspect het in de publiciteit erg goed, maar ik zie geen reden om overhaaste besluiten te nemen. Ik merk aan mijn eigen kinderen dat die niet om de ‘gesel van de APK’ heen kunnen en ik moet bekennen dat moeders heel blij is met de gedachte dat zij hun banden weer eens vernieuwen.”
Netelenbos zei dat het haar veel verstandiger lijkt om de normale evaluatieperiode af te wachten. “Wij hebben met de Stichting Overlegorgaan APK, waarin overigens ook de ANWB zitting heeft, de afspraak gemaakt om de APK-II in 2004 te evalueren. Daar heeft iedereen zich op gericht. Ik zie geen redenen om daar verandering in aan te brengen. Niet alleen de veiligheid is in het geding, ook de milieuaspecten spelen een rol. Bovendien wordt nog steeds een deel van de voertuigen bij een APK onterecht goedgekeurd. Daarom lijkt het mij geen goed idee om overhaaste besluiten te nemen.”

Minder, maar strenger
VVD-woordvoerder Pieter Hofstra liet merken wel enige sympathie voor het voorstel van de ANWB te voelen, temeer daar uit het rapport bleek dat de RDW nog steeds veel moeite heeft de drie procent herkeuringen te halen. Hofstra zei wel iets te zien in een ‘dubbelslag’: minder maar strengere controles. Minister Netelenbos kon zijn idee meteen pareren: de RDW heeft de laatste maanden de drieprocentsnorm wel degelijk gehaald.
De verzelfstandiging van de RDW, die zoals te verwachten na het publiciteitsoffensief van de ANWB enigszins ondergesneeuwd raakte, werd door de volksvertegenwoordigers in navolging van Bureau Berenschot als een groot succes omschreven. Alleen de woordvoerder van de PvdA, Jaap Jelle Feenstra, zette enige vraagtekens: hij vroeg zich af of de ‘beleidskolom’ (bedoeld wordt het ministerie) en de uitvoerende instantie (RDW) wel voldoende duidelijk gescheiden van elkaar functioneren. Om bij het opstellen van nieuwe of het aanscherpen van bestaande regels over voldoende onafhankelijke informatie te beschikken zou het volgens hem geen slecht idee zijn om de SWOV (Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid) voor het eerst sinds 1985 weer eens een onderzoek te laten doen naar de technische aspecten van de auto en de verkeersveiligheid.