Familiezaken | Broers De Goey van ABS Autoherstel De Goey: we praten elke dag 5 minuten bij

Hoe en wanneer ben je in het familiebedrijf begonnen?

Ad jr.: “In oktober 1989. Ik kwam van een baan in Den Haag, als leerling plaatwerker. Een spuiter kreeg een ongeval en ging een lange tijd uit de roulatie.”
Albèrt: “In 1992, in de tijd dat de gestuurde schadestroom opkwam. We hadden meegedraaid in twee pilots en mijn vader zag dat dat groot zou worden. Ik mocht in een Toyota van de zaak netjes in pak langs alle verzekeraars. In januari 2001 hebben we de zaak van onze ouders overgenomen. Onze vader is nu 74, al 9 jaar met pensioen, maar helpt nog bijna dagelijks mee.” 

Werken jullie vaak direct samen?

Albèrt: “Nee, we hebben heel verschillende taken. Ad is echt de techneut, hij gaat over de werkplaats en de techniek, terwijl ik zorg voor zaken als de intake, financiën, administratie, salarissen.”
Ad jr.: “We praten wel dagelijks even 5 minuten bij. Vroeger even een sjekkie buiten bij de coniferen, tegenwoordig doen we een bakkie koffie en weten we allebei wat er voor de ander speelt.”

Waarin verschillen jullie het meest?

Albèrt: “Als je commercieel bent, zoek je altijd het grijs tussen wit en zwart, want dáár vind je elkaar. Mijn broer is een techneut: dingen zijn zwart of wit, goed of fout.”
Ad jr.:“Klopt. En in zijn vrije tijd zit Albèrt het liefst op het water, ik in het bos.”

Waarin lijken jullie op elkaar?

Albèrt: “In onze waardes, de sociale kant, hoe je met mensen moet omgaan. En we streven altijd naar een tien: de mooiste reparatie, de meest tevreden klant.”
Ad jr.: “Soms zijn we misschien iets te sociaal, iets te vriendelijk, zouden we wat strenger moeten zijn.”

Waarin vullen jullie elkaar goed aan?

Albèrt: “We zijn volstrekt complementair: mijn broer heeft, denk ik, nog nooit een factuur gemaakt, en ik nog nooit een auto gespoten.”
Ad jr.: “Toen Albèrt in de zaak kwam, zeiden mensen wel eens dat ik me liet passeren: hij in een net pak naar klanten, ik met vieze handen in de werkplaats. Maar hij doet precies het werk waar ik niets mee heb. Ik spuit liever vijf auto’s dan dat ik ga golfen.”

Botst het wel eens, en waarover dan?

Albèrt:“Zelden. We hebben ooit ‘huwelijkse voorwaarden’ op papier gezet: afspraken over onze samenwerking. Maar daar hebben we sindsdien nooit meer naar gekeken.”
Ad jr.: “Nee. Iedereen stapt wel eens met ’t verkeerde been uit bed. Maar botsen? Ik zou niet weten wanneer voor het laatst.”

Hoe komen jullie daar dan samen weer uit?

Ad jr.: “Afhankelijk van de situatie. Soms moet je elkaar scherp houden, soms juist de ruimte geven.”
Albèrt: “Elkaar de waarheid zeggen is niet meteen botsen. Maar dat gebeurt zelden. Ik kan me ‘t niet heugen.”

Wat zou je in jullie samenwerking het liefst verbeteren?

Albèrt: “Het zou soms wat zakelijker mogen. We werken bijvoorbeeld niet met interne kpi’s voor elkaar of onze medewerkers.”
Ad jr.: “Klopt – we zijn wel eens wat te soepel. Maar ja, we zijn niet zo van ‘meten is weten’ of lijstjes maken. Heel veel gaat op gevoel.”

Wat is je grootste ambitie?

Ad jr.: “Blijvend innoveren, en de efficiency blijven verbeteren.”
Albèrt: “Doorgroeien naar een man of twintig. Dan zijn we groot genoeg om te kunnen blijven investeren in kennis en apparatuur, en klein genoeg om de persoonlijke sfeer te behouden.”

En overdragen, ooit?

Ad jr. (lacht): “Aan de hoogste bieder…! Mijn twee dochters hebben al iets anders gekozen.”
Albèrt: “Mijn zoons van 17 en 15 moeten nog bekijken wat ze willen. We zullen wel zien of ze later de interesse en de capaciteiten hebben.”