Het hangt er natuurlijk vanaf of de nieuw gekozen Amerikaanse president voor alle verkiezingsbeloften steun van de Senaat en het Congres krijgt maar de indicatoren staan voor ’s werelds autobouwers vooralsnog op knipperend oranje. Met de belofte het Parijse milieuakkoord niet te ondertekenen – de opwarming van de aarde is in zijn ogen immers een uitvinding van de Chinezen – werpt Trump op de recentelijk ingeslagen weg naar CO2-reductie door auto’s een enorme barrière op. De koers van Tesla en GM, beide producenten met grote ambities voor duurzame CO2-vrije elektrische auto’s, zakte direct na Trump’s verkiezing behoorlijk in, in tegenstelling tot het algemene positieve sentiment op Wall Street.

In 2020 moeten er in Mexico 5 miljoen auto’s gebouwd worden, waarvan een groot deel voor de VS.

Maar ook Ford en enkele andere automotive spelers kregen het op Wall Street voor hun kiezen. Want wie in Mexico auto’s voor de Amerikaanse markt bouwt, hangt hogere importtarieven boven het hoofd, al dan niet als gevolg van een mogelijk opzeggen van het al jaren bestaande Nafta-handelsakkoord. En vlak Mexico niet uit. Niet alleen Ford, GM en Chrysler plus enkele grote toeleveranciers hebben er productielocaties, ook de importmerken investeren er al jaren.

Dit jaar komt de totale Mexicaanse autoproductie voor het eerst boven de 3 miljoen eenheden uit, in 2018 zal dat 4 miljoen zijn en in 2020 zelfs 5 miljoen, waarvan een groot percentage voor export naar de VS. Volkswagen heeft er een van zijn grootste fabrieken op het westelijk halfrond buiten Duitsland. De meeste Japanse concerns hebben er productiefaciliteiten, zoals Nissan, Honda, Mazda en Toyota. Mercedes-Benz zal er binnenkort een fabriek openen voor een joint-venture productie van een middenklasse model met alliantiepartner Nissan/Infiniti. En ook BMW zet de spade in Mexicaanse grond.

In Duitsland weten autobouwers door Trumps agenda al helemaal niet wat ze boven het hoofd hangt. Want als de Ttip-handelsakkoord er echt niet komt, staat niet alleen een afbouw van importtarieven op de tocht maar kan men wel fluiten naar harmonisatie van veiligheid- en milieuvoorschriften. Dit, plus een langzaamaan groeiende greep van de Chinese overheid op de plaatselijke – door westerse autobouwers gedomineerde auto-industrie – en de onzekere gevolgen van een in gang te zetten Brexit, maakt dat de mondiale auto-industrie slecht en vooral ook erg onrustig slaapt.

Het hangt er natuurlijk vanaf of de nieuw gekozen Amerikaanse president voor alle verkiezingsbeloften steun van de Senaat en het Congres krijgt maar de indicatoren staan voor ’s werelds autobouwers vooralsnog op knipperend oranje. Met de belofte het Parijse milieuakkoord niet te ondertekenen – de opwarming van de aarde is in zijn ogen immers een uitvinding van de Chinezen – werpt Trump op de recentelijk ingeslagen weg naar CO2-reductie door auto’s een enorme barrière op. De koers van Tesla en GM, beide producenten met grote ambities voor duurzame CO2-vrije elektrische auto’s, zakte direct na Trump’s verkiezing behoorlijk in, in tegenstelling tot het algemene positieve sentiment op Wall Street.

In 2020 moeten er in Mexico 5 miljoen auto’s gebouwd worden, waarvan een groot deel voor de VS.

Maar ook Ford en enkele andere automotive spelers kregen het op Wall Street voor hun kiezen. Want wie in Mexico auto’s voor de Amerikaanse markt bouwt, hangt hogere importtarieven boven het hoofd, al dan niet als gevolg van een mogelijk opzeggen van het al jaren bestaande Nafta-handelsakkoord. En vlak Mexico niet uit. Niet alleen Ford, GM en Chrysler plus enkele grote toeleveranciers hebben er productielocaties, ook de importmerken investeren er al jaren.

Dit jaar komt de totale Mexicaanse autoproductie voor het eerst boven de 3 miljoen eenheden uit, in 2018 zal dat 4 miljoen zijn en in 2020 zelfs 5 miljoen, waarvan een groot percentage voor export naar de VS. Volkswagen heeft er een van zijn grootste fabrieken op het westelijk halfrond buiten Duitsland. De meeste Japanse concerns hebben er productiefaciliteiten, zoals Nissan, Honda, Mazda en Toyota. Mercedes-Benz zal er binnenkort een fabriek openen voor een joint-venture productie van een middenklasse model met alliantiepartner Nissan/Infiniti. En ook BMW zet de spade in Mexicaanse grond.

In Duitsland weten autobouwers door Trumps agenda al helemaal niet wat ze boven het hoofd hangt. Want als de Ttip-handelsakkoord er echt niet komt, staat niet alleen een afbouw van importtarieven op de tocht maar kan men wel fluiten naar harmonisatie van veiligheid- en milieuvoorschriften. Dit, plus een langzaamaan groeiende greep van de Chinese overheid op de plaatselijke – door westerse autobouwers gedomineerde auto-industrie – en de onzekere gevolgen van een in gang te zetten Brexit, maakt dat de mondiale auto-industrie slecht en vooral ook erg onrustig slaapt.