We hebben nog tweehonderdduizend scenario’s niet gecovered. Met een daarvan kun je me misschien al helpen. Stel: je rijdt met je Tesla 120 km/u en vlak voor je valt door de harde wind een boom op de weg. Onze Tesla kan niet meer op tijd remmen, maar nog wel uitwijken: rechtdoor op een boom en wij een klant minder, of een ruk naar rechts om de boom te ontwijken naar het voetpad.” “Prima, Elon, laatste optie lijkt me de beste.” “Dachten wij ook, maar rechts op het voetpad loopt een klasje schoolkinderen. Dat moet even ingeprogrammeerd worden. “Ai. Lastiger. Ik begrijp dat de bestuurder iets anders aan het doen is? De Tesla rijdt natuurlijk zelf.

De autonoom rijdende auto gaat er niet komen. Levensgevaarlijk!

Wil je dat wij de keuze programmeren voor de berijder of een klasje schoolkinderen? Wat gaat de keuze bepalen? Berijder plat, zodat hij voorlopig geen nieuwe Tesla koopt? Of kiezen we voor het klasje schoolkinderen tot een maximum van 4? De keuze is wel ­persoonlijk. Wat programmeren we als in de Tesla een groepje Erdogan aanhangers zit en op het voetpad Gulen-aanhangers lopen, Elon? We kunnen elke bestuurder een smartcard geven met daarop zijn persoonlijke voorkeuren. Daar moeten dan wel alle variabelen ingezet worden die een rol kunnen spelen. Zoals politieke voorkeur, godsdienst en uiteraard ­sekse. Als je verandert van SP naar VVD moeten je overlevingskansen natuurlijk fors wijzigen.” “Maar Hans”, aarzelt Elon. “Komt er dan niet heel erg veel op die smartcard te staan?” “Nou Elon, dan maken we een knop erbij om alles uit te zetten! Met als enige nadeel als je je vergist en denkt dat hij aan staat terwijl hij uit staat. En dat dan net die boom omvalt en net Erdogan of Gulen daar loopt. En dat je niets doet en je te pletter rijdt. He Elon, wat ben je stil?” Statement: de autonoom rijdende auto gaat er niet komen. Levensgevaarlijk!

We hebben nog tweehonderdduizend scenario’s niet gecovered. Met een daarvan kun je me misschien al helpen. Stel: je rijdt met je Tesla 120 km/u en vlak voor je valt door de harde wind een boom op de weg. Onze Tesla kan niet meer op tijd remmen, maar nog wel uitwijken: rechtdoor op een boom en wij een klant minder, of een ruk naar rechts om de boom te ontwijken naar het voetpad.” “Prima, Elon, laatste optie lijkt me de beste.” “Dachten wij ook, maar rechts op het voetpad loopt een klasje schoolkinderen. Dat moet even ingeprogrammeerd worden. “Ai. Lastiger. Ik begrijp dat de bestuurder iets anders aan het doen is? De Tesla rijdt natuurlijk zelf.

De autonoom rijdende auto gaat er niet komen. Levensgevaarlijk!

Wil je dat wij de keuze programmeren voor de berijder of een klasje schoolkinderen? Wat gaat de keuze bepalen? Berijder plat, zodat hij voorlopig geen nieuwe Tesla koopt? Of kiezen we voor het klasje schoolkinderen tot een maximum van 4? De keuze is wel ­persoonlijk. Wat programmeren we als in de Tesla een groepje Erdogan aanhangers zit en op het voetpad Gulen-aanhangers lopen, Elon? We kunnen elke bestuurder een smartcard geven met daarop zijn persoonlijke voorkeuren. Daar moeten dan wel alle variabelen ingezet worden die een rol kunnen spelen. Zoals politieke voorkeur, godsdienst en uiteraard ­sekse. Als je verandert van SP naar VVD moeten je overlevingskansen natuurlijk fors wijzigen.” “Maar Hans”, aarzelt Elon. “Komt er dan niet heel erg veel op die smartcard te staan?” “Nou Elon, dan maken we een knop erbij om alles uit te zetten! Met als enige nadeel als je je vergist en denkt dat hij aan staat terwijl hij uit staat. En dat dan net die boom omvalt en net Erdogan of Gulen daar loopt. En dat je niets doet en je te pletter rijdt. He Elon, wat ben je stil?” Statement: de autonoom rijdende auto gaat er niet komen. Levensgevaarlijk!