“Als eind-twintiger discussieer ik regelmatig met autobranchegenoten van eerdere generaties. Dan is de generatiekloof soms goed merkbaar. Onlangs nog voerde ik aan een bar in China – alles voor de zaak – een diepzinnig gesprek over de trend `van bezit naar gebruik`. De meningen lagen mijlenver uit elkaar.

De branchegenoten met wie ik sprak, geloofden niet dat deze trend (naar gebruik) blijvend is. Want een auto delen, iedereen heeft het erover, maar uiteindelijk wil toch niemand dat? Uiteindelijk zullen ook jongeren een auto kopen? De oudere generatie denkt dat een deelauto vooral vies is, zonder (voor hen) noodzakelijk kinderzitje en het ontbreekt aan de eigen cd’s in het dashboardkastje. Mijn generatie denkt daar heel anders over. De rommelmakers worden immers via reviews aan de schandpaal genageld, kinderophaaldiensten maken kinderzitjes overbodig en we luisteren natuurlijk allemaal muziek via Spotify.

`Geld apart te zetten voor onvoorziene autokosten is dwaas, denken wij.` 

En privélease, dat is vooral een financieringsconstructie voor mensen die niet met geld om kunnen gaan, toch? Dat mensen vraagtekens zetten bij het leasen van een wasmachine of koelkast, kan ik me goed voorstellen. Maar een auto, why not? Ik behoor tot de generatie y, geboren in 1986 (afgelopen dinsdag werd ik 28 jaar). Inmiddels word ik alweer bijna ingehaald door generatie z; die jongeren zitten nu nog in de schoolbanken, maar kunnen we nu al interesseren voor onze hippe mobiliteitsproducten. Een auto kopen, dat vinden wij – de generaties y en z – weggegooid geld. Van dat geld kunnen we ook een onwijs gave backpack-vakantie door Zuid-Amerika maken. Of een kast vol hippe sneakers verzamelen, veel belangrijker. We zouden gek zijn om krom te liggen voor het vervangen van de distributieriem, een kapotte versnellingsbak of een error in de software. Geld apart te zetten voor onvoorziene autokosten is dwaas, denken wij.

Bovendien is een auto in de stad – want daar wonen de generaties y en z – helemaal niet praktisch. Maar een Car2Go’tje is wel handig als er boodschappen gedaan moeten worden. Mensen die de auto net iets vaker nodig hebben maken gebruik van privélease: dan weet je tenminste precies hoeveel autorijden per maand kost. Het druk maken over kosten van reparaties en banden laten we aan de leasemaatschappij over, terwijl we zelf leuke dingen doen. En daar betalen we natuurlijk een fee voor. Een vast bedrag per maand en gaan met die banaan.

De afgelopen maanden (b)lijken toch steeds meer leasemaatschappijen doordrongen van het feit dat de trend ‘van bezit naar gebruik’ echt een langetermijntrend is en geen hype: het ene na het andere concept wordt gelanceerd. Ik vind dat mooi om te zien, voel een doorbraak aankomen en kan niet wachten tot de keuze reuze is. Dat ik op de fiets naar mijn werk ga, een privéleaseauto pak richting Brabant waar mijn familie woont of zakelijke afspraken in een deelauto doe, die ik – tegen een marktconform tarief – ook na werktijd kan huren van de baas.

`Een vast bedrag per maand en gaan met die banaan.`

Het wordt tijd dat die privéleasecontracten uitgaan van korte perioden en niet van 48 maanden, want dat is voor mijn generatie echt veel te ver vooruit kijken. Misschien woon ik over 20 maanden wel in New York. Dat er een samenleving komt die liever deelt, huurt en least, staat wat mij betreft als een paal boven water.

Het wagenpark wordt er bovendien schoner en veiliger van, want over het algemeen worden er nieuwe tot zeer jonge auto’s ingezet als deelauto of voor privélease. Goed voor het milieu, en goed voor de innovatiedrang van fabrikanten. Dat nu ook de oudere generaties in deze branche overtuigd raken is hoopvol, want de durf om te investeren neemt toe. Nu ook de economie weer groeit en de huizenmarkt aantrekt, kunnen we weer successen boeken.

Waarom geef je iemand niet een jaar lang een Spotify-abonnement cadeau bij het afsluiten van een privéleasecontract?”

“Als eind-twintiger discussieer ik regelmatig met autobranchegenoten van eerdere generaties. Dan is de generatiekloof soms goed merkbaar. Onlangs nog voerde ik aan een bar in China – alles voor de zaak – een diepzinnig gesprek over de trend `van bezit naar gebruik`. De meningen lagen mijlenver uit elkaar.

De branchegenoten met wie ik sprak, geloofden niet dat deze trend (naar gebruik) blijvend is. Want een auto delen, iedereen heeft het erover, maar uiteindelijk wil toch niemand dat? Uiteindelijk zullen ook jongeren een auto kopen? De oudere generatie denkt dat een deelauto vooral vies is, zonder (voor hen) noodzakelijk kinderzitje en het ontbreekt aan de eigen cd’s in het dashboardkastje. Mijn generatie denkt daar heel anders over. De rommelmakers worden immers via reviews aan de schandpaal genageld, kinderophaaldiensten maken kinderzitjes overbodig en we luisteren natuurlijk allemaal muziek via Spotify.

`Geld apart te zetten voor onvoorziene autokosten is dwaas, denken wij.` 

En privélease, dat is vooral een financieringsconstructie voor mensen die niet met geld om kunnen gaan, toch? Dat mensen vraagtekens zetten bij het leasen van een wasmachine of koelkast, kan ik me goed voorstellen. Maar een auto, why not? Ik behoor tot de generatie y, geboren in 1986 (afgelopen dinsdag werd ik 28 jaar). Inmiddels word ik alweer bijna ingehaald door generatie z; die jongeren zitten nu nog in de schoolbanken, maar kunnen we nu al interesseren voor onze hippe mobiliteitsproducten. Een auto kopen, dat vinden wij – de generaties y en z – weggegooid geld. Van dat geld kunnen we ook een onwijs gave backpack-vakantie door Zuid-Amerika maken. Of een kast vol hippe sneakers verzamelen, veel belangrijker. We zouden gek zijn om krom te liggen voor het vervangen van de distributieriem, een kapotte versnellingsbak of een error in de software. Geld apart te zetten voor onvoorziene autokosten is dwaas, denken wij.

Bovendien is een auto in de stad – want daar wonen de generaties y en z – helemaal niet praktisch. Maar een Car2Go’tje is wel handig als er boodschappen gedaan moeten worden. Mensen die de auto net iets vaker nodig hebben maken gebruik van privélease: dan weet je tenminste precies hoeveel autorijden per maand kost. Het druk maken over kosten van reparaties en banden laten we aan de leasemaatschappij over, terwijl we zelf leuke dingen doen. En daar betalen we natuurlijk een fee voor. Een vast bedrag per maand en gaan met die banaan.

De afgelopen maanden (b)lijken toch steeds meer leasemaatschappijen doordrongen van het feit dat de trend ‘van bezit naar gebruik’ echt een langetermijntrend is en geen hype: het ene na het andere concept wordt gelanceerd. Ik vind dat mooi om te zien, voel een doorbraak aankomen en kan niet wachten tot de keuze reuze is. Dat ik op de fiets naar mijn werk ga, een privéleaseauto pak richting Brabant waar mijn familie woont of zakelijke afspraken in een deelauto doe, die ik – tegen een marktconform tarief – ook na werktijd kan huren van de baas.

`Een vast bedrag per maand en gaan met die banaan.`

Het wordt tijd dat die privéleasecontracten uitgaan van korte perioden en niet van 48 maanden, want dat is voor mijn generatie echt veel te ver vooruit kijken. Misschien woon ik over 20 maanden wel in New York. Dat er een samenleving komt die liever deelt, huurt en least, staat wat mij betreft als een paal boven water.

Het wagenpark wordt er bovendien schoner en veiliger van, want over het algemeen worden er nieuwe tot zeer jonge auto’s ingezet als deelauto of voor privélease. Goed voor het milieu, en goed voor de innovatiedrang van fabrikanten. Dat nu ook de oudere generaties in deze branche overtuigd raken is hoopvol, want de durf om te investeren neemt toe. Nu ook de economie weer groeit en de huizenmarkt aantrekt, kunnen we weer successen boeken.

Waarom geef je iemand niet een jaar lang een Spotify-abonnement cadeau bij het afsluiten van een privéleasecontract?”