Ook bij de opening van ons jubileumcongres werd de vraag me door dagvoorzitter Roelof Hemmen weer gesteld: “En wat voor auto rijd jij?” Mijn antwoord, dat bewijst dat ik niet veel met auto's heb (het is een 308 SW uit de 14 procent-bijtellingsbulk), roept ook nu weer gefronste wenkbrauwen op. “Dat kan toch niet, in jouw functie?” Al sinds mijn start bij Automotive in 2007 vragen mensen me wat ik in deze branche doe als ik niet van auto's houd. En eerlijk gezegd heb ik me dat in de beginperiode zelf ook afgevraagd. Het was niet veel meer dan toeval dat me op de redactie van Automotive bracht. En dan ook nog meteen als hoofdredacteur.

Psychologie

In het oprichtingsjaar van Automotive werkte ik nog aan mijn scriptie psychologie. En terwijl de titel in de jaren daarna onder leiding van eerst Gert Enklaar en later Jaap Rijlaarsdam uitgroeide tot een toonaangevend informatiekanaal in de branche, schreef ik zelf, eerst als psycholoog en later als journalist, over criminaliteit, de Fortuyn-revolte en de stad Rotterdam. En ineens zat ik, na een paar sollicitatiegesprekken, tussen de topmensen van de Nederlandse autobranche: overwegend mannen van middelbare leeftijd met pakken, stropdassen en veel liefde voor en kennis van auto's. De voetsporen waarin ik geacht werd te treden waren, zo had ik vrij snel door, aan de grote en diepe kant. “Die voorganger van jou, die werkte letterlijk dag en nacht. Benieuwd hoe jij dat gaat doen. Veel succes.”

Snuiter

Mijn eerste werkweek was tijdens de AutovakRAI 2007, de nationale aftersalesbeurs. Van negen op de tien exposantennamen had ik nog nooit gehoord. Laat staan dat ik enig idee had over hun rol in de keten. Kort erna volgde een kennismakingstour met de toenmalig uitgever Ron Brokking langs enkele groten der Nederlandse autobranche: Piet Bochane, Adriaan Rogge Mijn eerste werkweek was tijdens de AutovakRAI 2007, de nationale aftersalesbeurs. Van negen op de tien exposantennamen had ik nog nooit gehoord. Laat staan dat ik enig idee had over hun rol in de keten. Kort erna volgde een kennismakingstour met de toenmalig uitgever Ron Brokking langs enkele groten der Nederlandse autobranche: Piet Bochane, Adriaan Roggeveen, Ron Wensink, Theo van Leeuwen en nog zo wat mastodonten. Stuk voor stuk allemaal uiterst vriendelijk, maar terwijl ik mijn best deed om hun B2B-verhaal een beetje te volgen zag je ze denken: Wat moet deze snuiter in onze branche? Die gaat 't nooit volhouden. En ik moet toegeven: het valt niet mee om de paden van al die door elkaar lopende hazen een beetje te doorgronden. Maar ruim negen jaar, zo'n 170 uitgaves, en een hoop online artikeltjes en evenementen later, denk ik dat ik wel mag zeggen dat het begin er is.

Wat moet deze snuiter in onze branche? Die gaat 't nooit volhouden.

Gemakkelijk

En de ontberingen onderweg vielen uiteindelijk allemaal wel mee. Slechts een paar keer heb ik een stukje moeten schrijven over wat ik van een auto vond, Voor de rest heeft het werk nauwelijks met auto's van doen. We zijn geen autobranche, we schrijven erover. Er is aan Automotive veel veranderd sinds 2007: de vormgeving, de toon, de lengte van de artikelen, de website, de mensen (ook ik ben alweer opgevolgd), zelfs het eigendom. Maar het belangrijkste hebben we behouden: een duidelijk eigen profiel, met een onafhankelijke journalistieke benadering. Dat is niet altijd de gemakkelijkste weg, maar in mijn ogen wel de meest interessante én op termijn de meest duurzame. Die auto's, dat geloof ik wel, maar de mensen, de bedrijven, de constante verandering, het spanningsveld tussen partijen, thema's en belangen, dat is voer voor psychologen. Voeg daarbij de vrijheid om daar over te schrijven en de hang naar primeurs en het wordt duidelijk dat het bijna geen toeval meer is dat ik nog steeds in deze branche rondloop. Sinds drie jaar overigens niet meer als hoofdredacteur, maar als uitgever en mede-eigenaar van Automotive. Inmiddels 45, steeds vaker in pak, soms zelfs met een das. Waarschijnlijk blijf ik dus nog wel even.

Ik wil alle lezers, abonnees, adverteerders, sponsors, leveranciers, medewerkers en oud-medewerkers die in de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan het succes van Automotive hierbij heel hartelijk bedanken. Zonder jullie was het niet gelukt.

JELLE HEIDSTRA, UITGEVER VAN AUTOMOTIVE

Ook bij de opening van ons jubileumcongres werd de vraag me door dagvoorzitter Roelof Hemmen weer gesteld: “En wat voor auto rijd jij?” Mijn antwoord, dat bewijst dat ik niet veel met auto's heb (het is een 308 SW uit de 14 procent-bijtellingsbulk), roept ook nu weer gefronste wenkbrauwen op. “Dat kan toch niet, in jouw functie?” Al sinds mijn start bij Automotive in 2007 vragen mensen me wat ik in deze branche doe als ik niet van auto's houd. En eerlijk gezegd heb ik me dat in de beginperiode zelf ook afgevraagd. Het was niet veel meer dan toeval dat me op de redactie van Automotive bracht. En dan ook nog meteen als hoofdredacteur.

Psychologie

In het oprichtingsjaar van Automotive werkte ik nog aan mijn scriptie psychologie. En terwijl de titel in de jaren daarna onder leiding van eerst Gert Enklaar en later Jaap Rijlaarsdam uitgroeide tot een toonaangevend informatiekanaal in de branche, schreef ik zelf, eerst als psycholoog en later als journalist, over criminaliteit, de Fortuyn-revolte en de stad Rotterdam. En ineens zat ik, na een paar sollicitatiegesprekken, tussen de topmensen van de Nederlandse autobranche: overwegend mannen van middelbare leeftijd met pakken, stropdassen en veel liefde voor en kennis van auto's. De voetsporen waarin ik geacht werd te treden waren, zo had ik vrij snel door, aan de grote en diepe kant. “Die voorganger van jou, die werkte letterlijk dag en nacht. Benieuwd hoe jij dat gaat doen. Veel succes.”

Snuiter

Mijn eerste werkweek was tijdens de AutovakRAI 2007, de nationale aftersalesbeurs. Van negen op de tien exposantennamen had ik nog nooit gehoord. Laat staan dat ik enig idee had over hun rol in de keten. Kort erna volgde een kennismakingstour met de toenmalig uitgever Ron Brokking langs enkele groten der Nederlandse autobranche: Piet Bochane, Adriaan Rogge Mijn eerste werkweek was tijdens de AutovakRAI 2007, de nationale aftersalesbeurs. Van negen op de tien exposantennamen had ik nog nooit gehoord. Laat staan dat ik enig idee had over hun rol in de keten. Kort erna volgde een kennismakingstour met de toenmalig uitgever Ron Brokking langs enkele groten der Nederlandse autobranche: Piet Bochane, Adriaan Roggeveen, Ron Wensink, Theo van Leeuwen en nog zo wat mastodonten. Stuk voor stuk allemaal uiterst vriendelijk, maar terwijl ik mijn best deed om hun B2B-verhaal een beetje te volgen zag je ze denken: Wat moet deze snuiter in onze branche? Die gaat 't nooit volhouden. En ik moet toegeven: het valt niet mee om de paden van al die door elkaar lopende hazen een beetje te doorgronden. Maar ruim negen jaar, zo'n 170 uitgaves, en een hoop online artikeltjes en evenementen later, denk ik dat ik wel mag zeggen dat het begin er is.

Wat moet deze snuiter in onze branche? Die gaat 't nooit volhouden.

Gemakkelijk

En de ontberingen onderweg vielen uiteindelijk allemaal wel mee. Slechts een paar keer heb ik een stukje moeten schrijven over wat ik van een auto vond, Voor de rest heeft het werk nauwelijks met auto's van doen. We zijn geen autobranche, we schrijven erover. Er is aan Automotive veel veranderd sinds 2007: de vormgeving, de toon, de lengte van de artikelen, de website, de mensen (ook ik ben alweer opgevolgd), zelfs het eigendom. Maar het belangrijkste hebben we behouden: een duidelijk eigen profiel, met een onafhankelijke journalistieke benadering. Dat is niet altijd de gemakkelijkste weg, maar in mijn ogen wel de meest interessante én op termijn de meest duurzame. Die auto's, dat geloof ik wel, maar de mensen, de bedrijven, de constante verandering, het spanningsveld tussen partijen, thema's en belangen, dat is voer voor psychologen. Voeg daarbij de vrijheid om daar over te schrijven en de hang naar primeurs en het wordt duidelijk dat het bijna geen toeval meer is dat ik nog steeds in deze branche rondloop. Sinds drie jaar overigens niet meer als hoofdredacteur, maar als uitgever en mede-eigenaar van Automotive. Inmiddels 45, steeds vaker in pak, soms zelfs met een das. Waarschijnlijk blijf ik dus nog wel even.

Ik wil alle lezers, abonnees, adverteerders, sponsors, leveranciers, medewerkers en oud-medewerkers die in de afgelopen jaren hebben bijgedragen aan het succes van Automotive hierbij heel hartelijk bedanken. Zonder jullie was het niet gelukt.

JELLE HEIDSTRA, UITGEVER VAN AUTOMOTIVE