Frans van Lenten, algemeen directeur Van den Ban Group:

‘ik ben er trots op dat we de draad weer hebben opgepakt’

Viola Robbemondt Viola Robbemondt
• Laatste update:

U werkt al 27 jaar bij Van den Ban. Hoe bent u daar terecht gekomen?

“Na mijn financieel-economische opleiding wist ik eigenlijk alleen dat ik goed was in rekenen. Ik solliciteerde op een functie op de financiële afdeling bij Van den Ban; Arie van den Ban zag wel iets in deze eilander – ik kom van Goeree-Overflakkee. Het klikte ook meteen tussen Arie en mij. Mijn vader is jong overleden en ik heb Arie altijd een beetje als mijn tweede vader gezien.”

Bent u het bedrijf altijd trouw geweest?

“Na een paar jaar meegedraaid te hebben, dacht ik: als ik hier carrière wil maken, dan zijn er nog veel wachtenden voor mij. Ik was inmiddels getrouwd, had ambities en vond al gauw een andere baan bij een accountantskantoor. Toen ik dat aan mijn afdelingschef meldde, zei die: ‘Dat is heel jammer, vertel het zelf maar aan Arie.’ Dat deed ik, waarop Arie zei: ‘Ja, maar jij gaat niet weg’. We zijn over de toekomst gaan praten en ik ben uiteindelijk gebleven. Ik kreeg veel meer vrijheid, bijvoorbeeld om marktonderzoek en analyses te doen en me te ontplooien binnen het bedrijf. Ik hou me nu ook al veertien jaar bezig met de commercie en die combinatie met financiën past goed bij mij.”

‘Ik dacht vaak: had mijn vader dit maar kunnen meemaken.’

Kunt u uw relatie met Arie nader omschrijven?

“We hebben aan een half woord genoeg. We zijn van de analyses, zolang ze op een A4’tje passen, Het viel mij vroeger al op dat Arie de essentie van een gesprek goed kan oppikken. Iets wat ik later met hem gemeen bleek te hebben. Wat ik van hem heb geleerd, is doorvragen. Toevallig hebben we ook dezelfde interesse in, laten we zeggen, de zin van het leven.”

Had u een vaderfiguur nodig?

“Ik kom uit een typisch arbeidersgezin en ben de jongste van vier kinderen. Mijn vader was op zijn veertiende begonnen met werken. Eerst als zeevisser, later kreeg hij ander werk, maar altijd fysiek zwaar. Toen hij zestig werd, ging hij met de toenmalige vut; een klein jaar later overleed hij aan een hersentumor. Dat heeft wel impact op mijn leven gehad. Ik was pas achttien en miste hem natuurlijk. Later, toen ik opklom op de maatschappelijke ladder, dacht ik vaak ‘had hij het maar kunnen meemaken’.

Het is voor mij mede een leidraad geweest om hard te werken. Maar ik ben ook blij dat mijn baan meer is dan alleen werk, het is ook een hobby waarvan ik geniet.”

Wat doet u zoal op een werkdag?

“In mijn huidige functie voel ik me als een vis in het water. Ik mag met mensen werken en kan snel inspelen op zakelijke kansen. Als algemeen directeur houd ik uiteraard de grote lijnen in de gaten, maar ik vind dat je ook de details goed moet kennen. Wij hebben ruim driehonderd medewerkers in verschillende vestigingen en dan moet je wel weten waar je moet kijken. Ik check dagelijks alle verkoopcijfers en voorraden en daar stuur ik vervolgens op. We houden dagelijks de vinger aan de pols: ik overleg met de verschillende collega’s, lees rapportages, houd de inkoop en voorraden in de gaten en onderhoud contacten met fabrikanten en klanten. Ik overleg graag bewust: to the point, actiepunten nalopen, is alles uitgevoerd? Herkennen wat je goed doet en daarop verder bouwen. En uiteraard: wat kan er beter? Elke dag weer.”

Wat is er aan jullie werkwijze de afgelopen jaren veranderd?

“De groothandel was in het begin vooral gebaseerd op parallelhandel. Dat is de laatste tien, twaalf jaar veranderd naar een echte distributiefunctie. Van de luis in de pels van de fabrikanten naar samenwerking. De essentie van wat we doen is natuurlijk: de beschikbaarheid van banden garanderen. Het is echt een vak om dat zowel logistiek als commercieel goed te doen. Inmiddels ontzorgen we zowel de fabrikant als de klant en daarin ontwikkelen we ons continu. Het verschil met vroeger is dat we nu bij de Europese hoofdkantoren aan tafel zitten om te zorgen dat hun merk groeit.”

Van Lenten in ’t kort

Naam: Frans van Lenten / Geboortedatum: 28 april 1968 te Stellendam (Goeree-Overflakkee) / Woonplaats: Middelharnis / Opleiding: middelbare school, diverse financieel-economische opleidingen / Carrière: binnen Van den Ban in 27 jaar doorgegroeid van administratief medewerker naar algemeen directeur (sinds 2002) / Getrouwd met Lenny / Kinderen: geen / Hobby’s: golf, voetbal (inmiddels alleen als kijksport) en muziek luisteren.

U was al op uw 28ste directielid. Wat doet u nu anders dan eerst?

“Ik heb geleerd om vaker tot tien te tellen, iets nog eens te overdenken. We beslissen graag snel als het moet en kan, dus we zijn wel slagvaardig. Een paar jaar geleden kwam ik in gesprek met een organisatieadviseur en uit onze gesprekken kwam voort dat er meer aandacht voor de mensen moest komen. Zowel individueel als gezamenlijk, het team dus. Ik hoor van de collega’s dat we hierin zijn geslaagd, al is het wel iets dat blijvende aandacht behoeft. Mensen nemen meer initiatief, er wordt meer en beter samengewerkt en dat leidt tot betere resultaten. Er is nu ook meer openheid over waarom we tot een bepaalde strategie komen: dit speelt er en dit doen we eraan. Dan kunnen mensen meedenken en hun eigen verantwoordelijkheid nemen in het belang van het bedrijf.”

Waar ergert u zich aan in de branche?

“Er zijn veel bedrijven die zich laten leiden door de waan van de dag en dat heeft tot veel prijserosie geleid. Als je naar de totale Europese bandenbranche kijkt, gaat het niet zo goed. Veel bedrijven zitten in de rode cijfers, er zijn te veel bedrijven die banden verkopen. Sommige halen dan rare capriolen uit om in de business te blijven. Die dumpen dan bijvoorbeeld hun voorraden in de markt omdat ze aan het eind van de winter anders hun rekeningen niet kunnen betalen. De industrie ondersteunt dit deels, bijvoorbeeld door banden terug te nemen of uitstel van betaling te geven. Ik vind dat geen gezonde situatie. Want zo houd je alleen maar de minder gezonde bedrijven in leven. Overcapaciteit vraagt om sanering.”

Wat zijn de beste managementtips anno nu?

“De risico’s van een handelsbedrijf zitten in je voorraden en het geld dat uitstaat bij je klanten. Daarom moet je die klant goed kennen. Dat is nummer één. Ik zeg altijd tegen onze vertegenwoordigers: loop bij prospects of bestaande klanten door het magazijn en houd je ogen open. Wat ligt er zoal? Daarvan kun je veel leren.”

Over de Van den Ban Groep

De Van den Ban Groep (VDB) is in 1968 opgericht door Arie van den Ban en heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld tot een leidende, internationale totaalleverancier van banden. De groep, waar ook een truckservicebedrijf en een transportbedrijf deel van uitmaken, houdt kantoor in Hellevoetsluis en is importeur van diverse bandenmerken en private labels binnen Europa. In totaal worden door VDB jaarlijks bijna 7 miljoen banden verkocht en het bedrijf heeft altijd rond de 1,5 miljoen banden op voorraad. Bij het bedrijf werken ruim driehonderd mensen, waarvan ongeveer 90 procent in Nederland. Het bedrijf heeft ook een vestiging in Spanje en diverse hubs in het buitenland.

‘Ik heb geleerd om wat vaker tot tien te tellen.’

Geeft Arie van den Ban u nog steeds adviezen?

“Arie is een zeer betrokken aandeelhouder. Op vrijdag drinken we altijd samen koffie. Ik noteer de hele week door alles waarvan ik denk dat het interessant is voor hem en daar hebben we het dan over. Naast zijn museum (Arie van den Ban is afgestudeerd historicus, red) ziet hij het als zijn belangrijkste taak om mij te ondersteunen. Ik vind het ideaal om met hem te klankborden, wij hebben – zowel letterlijk als figuurlijk – een goede band. Zijn bedrijf was al groot toen ik er kwam werken en ik heb de kans gekregen om verder te bouwen op dat fundament. Overigens absoluut niet alleen, maar met een vierkoppig managementteam en verder een heel grote groep loyale, hardwerkende en kundige collega’s. Van de teamgeest geniet ik enorm. Het is niet mijn eigen bedrijf, maar ik ben er wel continu mee bezig. En ik ben er trots op dat we de draad ook tijdens moeilijke periodes hebben opgepakt en groei hebben gerealiseerd.”

Blijft er tijd voor ontspanning?

“Af en toe. Ik golf wel eens. Dat vind ik erg leuk. En ik ga naar de sportschool. Dat vind ik minder leuk. Verder ben ik wel een familieman, ik houd bijvoorbeeld altijd rekening met de verjaardagen van mijn drie oudere zussen. Mijn vrouw Lenny en ik hebben zelf geen kinderen en dat geeft ons veel ruimte om samen op vakantie te gaan. In de winter gaan we graag een weekje skiën en ’s zomers kiezen we vaak een combinatie van stedentrip en strandvakantie. Verder ben ik gek op hardere rockmuziek. Als ik me voorheen voor een vergadering of toespraak moest oppeppen, dan zette ik in de auto altijd knetterhard Pearl Jam op. Dan kwam ik lekker scherp aan. Voorheen ging ik ook wel vaak naar festivals en concerten: Rage against the machine en Nirvana. Heerlijk! Dat komt er nu niet meer van, maar het jaarlijkse weekendje stappen met vrienden, bij voorkeur in Amsterdam, houd ik er zeker in.”

‘ik ben er trots op dat we de draad weer hebben opgepakt’ | Automotive Online
Frans van Lenten, algemeen directeur Van den Ban Group:

‘ik ben er trots op dat we de draad weer hebben opgepakt’

Viola Robbemondt Viola Robbemondt
• Laatste update:

U werkt al 27 jaar bij Van den Ban. Hoe bent u daar terecht gekomen?

“Na mijn financieel-economische opleiding wist ik eigenlijk alleen dat ik goed was in rekenen. Ik solliciteerde op een functie op de financiële afdeling bij Van den Ban; Arie van den Ban zag wel iets in deze eilander – ik kom van Goeree-Overflakkee. Het klikte ook meteen tussen Arie en mij. Mijn vader is jong overleden en ik heb Arie altijd een beetje als mijn tweede vader gezien.”

Bent u het bedrijf altijd trouw geweest?

“Na een paar jaar meegedraaid te hebben, dacht ik: als ik hier carrière wil maken, dan zijn er nog veel wachtenden voor mij. Ik was inmiddels getrouwd, had ambities en vond al gauw een andere baan bij een accountantskantoor. Toen ik dat aan mijn afdelingschef meldde, zei die: ‘Dat is heel jammer, vertel het zelf maar aan Arie.’ Dat deed ik, waarop Arie zei: ‘Ja, maar jij gaat niet weg’. We zijn over de toekomst gaan praten en ik ben uiteindelijk gebleven. Ik kreeg veel meer vrijheid, bijvoorbeeld om marktonderzoek en analyses te doen en me te ontplooien binnen het bedrijf. Ik hou me nu ook al veertien jaar bezig met de commercie en die combinatie met financiën past goed bij mij.”

‘Ik dacht vaak: had mijn vader dit maar kunnen meemaken.’

Kunt u uw relatie met Arie nader omschrijven?

“We hebben aan een half woord genoeg. We zijn van de analyses, zolang ze op een A4’tje passen, Het viel mij vroeger al op dat Arie de essentie van een gesprek goed kan oppikken. Iets wat ik later met hem gemeen bleek te hebben. Wat ik van hem heb geleerd, is doorvragen. Toevallig hebben we ook dezelfde interesse in, laten we zeggen, de zin van het leven.”

Had u een vaderfiguur nodig?

“Ik kom uit een typisch arbeidersgezin en ben de jongste van vier kinderen. Mijn vader was op zijn veertiende begonnen met werken. Eerst als zeevisser, later kreeg hij ander werk, maar altijd fysiek zwaar. Toen hij zestig werd, ging hij met de toenmalige vut; een klein jaar later overleed hij aan een hersentumor. Dat heeft wel impact op mijn leven gehad. Ik was pas achttien en miste hem natuurlijk. Later, toen ik opklom op de maatschappelijke ladder, dacht ik vaak ‘had hij het maar kunnen meemaken’.

Het is voor mij mede een leidraad geweest om hard te werken. Maar ik ben ook blij dat mijn baan meer is dan alleen werk, het is ook een hobby waarvan ik geniet.”

Wat doet u zoal op een werkdag?

“In mijn huidige functie voel ik me als een vis in het water. Ik mag met mensen werken en kan snel inspelen op zakelijke kansen. Als algemeen directeur houd ik uiteraard de grote lijnen in de gaten, maar ik vind dat je ook de details goed moet kennen. Wij hebben ruim driehonderd medewerkers in verschillende vestigingen en dan moet je wel weten waar je moet kijken. Ik check dagelijks alle verkoopcijfers en voorraden en daar stuur ik vervolgens op. We houden dagelijks de vinger aan de pols: ik overleg met de verschillende collega’s, lees rapportages, houd de inkoop en voorraden in de gaten en onderhoud contacten met fabrikanten en klanten. Ik overleg graag bewust: to the point, actiepunten nalopen, is alles uitgevoerd? Herkennen wat je goed doet en daarop verder bouwen. En uiteraard: wat kan er beter? Elke dag weer.”

Wat is er aan jullie werkwijze de afgelopen jaren veranderd?

“De groothandel was in het begin vooral gebaseerd op parallelhandel. Dat is de laatste tien, twaalf jaar veranderd naar een echte distributiefunctie. Van de luis in de pels van de fabrikanten naar samenwerking. De essentie van wat we doen is natuurlijk: de beschikbaarheid van banden garanderen. Het is echt een vak om dat zowel logistiek als commercieel goed te doen. Inmiddels ontzorgen we zowel de fabrikant als de klant en daarin ontwikkelen we ons continu. Het verschil met vroeger is dat we nu bij de Europese hoofdkantoren aan tafel zitten om te zorgen dat hun merk groeit.”

Van Lenten in ’t kort

Naam: Frans van Lenten / Geboortedatum: 28 april 1968 te Stellendam (Goeree-Overflakkee) / Woonplaats: Middelharnis / Opleiding: middelbare school, diverse financieel-economische opleidingen / Carrière: binnen Van den Ban in 27 jaar doorgegroeid van administratief medewerker naar algemeen directeur (sinds 2002) / Getrouwd met Lenny / Kinderen: geen / Hobby’s: golf, voetbal (inmiddels alleen als kijksport) en muziek luisteren.

U was al op uw 28ste directielid. Wat doet u nu anders dan eerst?

“Ik heb geleerd om vaker tot tien te tellen, iets nog eens te overdenken. We beslissen graag snel als het moet en kan, dus we zijn wel slagvaardig. Een paar jaar geleden kwam ik in gesprek met een organisatieadviseur en uit onze gesprekken kwam voort dat er meer aandacht voor de mensen moest komen. Zowel individueel als gezamenlijk, het team dus. Ik hoor van de collega’s dat we hierin zijn geslaagd, al is het wel iets dat blijvende aandacht behoeft. Mensen nemen meer initiatief, er wordt meer en beter samengewerkt en dat leidt tot betere resultaten. Er is nu ook meer openheid over waarom we tot een bepaalde strategie komen: dit speelt er en dit doen we eraan. Dan kunnen mensen meedenken en hun eigen verantwoordelijkheid nemen in het belang van het bedrijf.”

Waar ergert u zich aan in de branche?

“Er zijn veel bedrijven die zich laten leiden door de waan van de dag en dat heeft tot veel prijserosie geleid. Als je naar de totale Europese bandenbranche kijkt, gaat het niet zo goed. Veel bedrijven zitten in de rode cijfers, er zijn te veel bedrijven die banden verkopen. Sommige halen dan rare capriolen uit om in de business te blijven. Die dumpen dan bijvoorbeeld hun voorraden in de markt omdat ze aan het eind van de winter anders hun rekeningen niet kunnen betalen. De industrie ondersteunt dit deels, bijvoorbeeld door banden terug te nemen of uitstel van betaling te geven. Ik vind dat geen gezonde situatie. Want zo houd je alleen maar de minder gezonde bedrijven in leven. Overcapaciteit vraagt om sanering.”

Wat zijn de beste managementtips anno nu?

“De risico’s van een handelsbedrijf zitten in je voorraden en het geld dat uitstaat bij je klanten. Daarom moet je die klant goed kennen. Dat is nummer één. Ik zeg altijd tegen onze vertegenwoordigers: loop bij prospects of bestaande klanten door het magazijn en houd je ogen open. Wat ligt er zoal? Daarvan kun je veel leren.”

Over de Van den Ban Groep

De Van den Ban Groep (VDB) is in 1968 opgericht door Arie van den Ban en heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld tot een leidende, internationale totaalleverancier van banden. De groep, waar ook een truckservicebedrijf en een transportbedrijf deel van uitmaken, houdt kantoor in Hellevoetsluis en is importeur van diverse bandenmerken en private labels binnen Europa. In totaal worden door VDB jaarlijks bijna 7 miljoen banden verkocht en het bedrijf heeft altijd rond de 1,5 miljoen banden op voorraad. Bij het bedrijf werken ruim driehonderd mensen, waarvan ongeveer 90 procent in Nederland. Het bedrijf heeft ook een vestiging in Spanje en diverse hubs in het buitenland.

‘Ik heb geleerd om wat vaker tot tien te tellen.’

Geeft Arie van den Ban u nog steeds adviezen?

“Arie is een zeer betrokken aandeelhouder. Op vrijdag drinken we altijd samen koffie. Ik noteer de hele week door alles waarvan ik denk dat het interessant is voor hem en daar hebben we het dan over. Naast zijn museum (Arie van den Ban is afgestudeerd historicus, red) ziet hij het als zijn belangrijkste taak om mij te ondersteunen. Ik vind het ideaal om met hem te klankborden, wij hebben – zowel letterlijk als figuurlijk – een goede band. Zijn bedrijf was al groot toen ik er kwam werken en ik heb de kans gekregen om verder te bouwen op dat fundament. Overigens absoluut niet alleen, maar met een vierkoppig managementteam en verder een heel grote groep loyale, hardwerkende en kundige collega’s. Van de teamgeest geniet ik enorm. Het is niet mijn eigen bedrijf, maar ik ben er wel continu mee bezig. En ik ben er trots op dat we de draad ook tijdens moeilijke periodes hebben opgepakt en groei hebben gerealiseerd.”

Blijft er tijd voor ontspanning?

“Af en toe. Ik golf wel eens. Dat vind ik erg leuk. En ik ga naar de sportschool. Dat vind ik minder leuk. Verder ben ik wel een familieman, ik houd bijvoorbeeld altijd rekening met de verjaardagen van mijn drie oudere zussen. Mijn vrouw Lenny en ik hebben zelf geen kinderen en dat geeft ons veel ruimte om samen op vakantie te gaan. In de winter gaan we graag een weekje skiën en ’s zomers kiezen we vaak een combinatie van stedentrip en strandvakantie. Verder ben ik gek op hardere rockmuziek. Als ik me voorheen voor een vergadering of toespraak moest oppeppen, dan zette ik in de auto altijd knetterhard Pearl Jam op. Dan kwam ik lekker scherp aan. Voorheen ging ik ook wel vaak naar festivals en concerten: Rage against the machine en Nirvana. Heerlijk! Dat komt er nu niet meer van, maar het jaarlijkse weekendje stappen met vrienden, bij voorkeur in Amsterdam, houd ik er zeker in.”