IVO BURGER (47), DIRECTEUR HAAGLANDEN LEASE WAS: ONDERNEMER > IS NU: WERKNEMER

‘EIGEN BAAS ZIJN IS VOOR MIJ GEEN DOEL OP ZICH.’

Haaglanden Lease, onderdeel van de Wittebrug Autogroep, staat aan de vooravond van enkele grote veranderingen. Het lease- en verhuurbedrijf verandert zijn naam in Wittebrug Lease/Wittebrug Rent, zodat de verschillende bedrijven in de groep onder dezelfde naam opereren. Voor directeur Ivo Burger voelt het nog altijd alsof hij als ondernemer opereert, al is de voormalige directeur/eigenaar van autoleasebedrijf Go Lease dat al enkele jaren niet meer. Burger startte Go Lease in 1998 samen met compagnon Joost van Rooijen. Eind 2010 verkochten de twee het bedrijf aan Multilease (Markeur). Burger werd in 2013 directeur van Haaglanden Lease. “Eigen baas zijn is voor mij geen doel op zich, daar hecht ik geen waarde aan. Aan ondernemerschap wel. Of er nu qua functie iemand boven mij staat of niet, doet er dan niet veel toe. Zolang ik maar de mogelijkheden heb om te kunnen ondernemen en nieuwe ideeën en plannen uit te kunnen rollen. De overstap van een vaste baan naar het ondernemerschap was voor mij veel groter dan andersom. Bij Haaglanden Lease ben ik nauw betrokken bij de koersbepaling en in de holding werken we met een klein team, daar is het individuele ondernemerschap erg belangrijk. Het voelt niet alsof ik in loondienst ben en van 9 tot 5 werk, ik voel me nog steeds een ondernemer. En juist omdat we zo klein zijn, zijn we erg flexibel. Dat we onder een holding vallen geeft ons meer financiële draagkracht en we kunnen gebruik maken van de kennis van de mensen op het hoofdkantoor. Dat we snel kunnen schakelen blijkt wel uit de naamswijziging die we nu hebben doorgevoerd: Wittebrug Lease. Met die wijziging, in combinatie met de lancering van de nieuwe site, willen we richting de zakelijke markt met één naam naar buiten treden. Daarnaast is Haaglanden niet alleen actief in Den Haag en omstreken, het is een landelijk opererende universele leasemaatschappij. Het was te verwarrend voor klanten. Vorig jaar hebben we deze wijziging bedacht en drie maanden geleden zijn we begonnen met de uitrol ervan. De markt verandert razendsnel, dan is het belangrijk om ook snel te kunnen schakelen. Wat dat betreft is de druk nu even groot als destijds bij Go Lease.

ED BOERS, DIRECTEUR GROSSIERSGROEP SLAGER: WAS: ONDERNEMER > IS NU: WERKNEMER

‘FEITELIJK IS ALLEE NOP PAPIER IETS GEWIJZIGD, IN DE PRAKTIJK IS ER NIETS VAN TE MERKEN.’

In het voorjaar van 2014 ging Sator op overnamepad. Er volgden een reeks aan megaovernames. De aandeelhouders van meerdere grote grossiersgroepen, waaronder Slager en Cartal-Rijsbergen verkochten hun aandelen aan Sator. Ed Boers was dertien jaar lang directeur/eigenaar van Slager. “Nu ben ik alleen nog directeur, geen eigenaar meer. Feitelijk is alleen op papier iets gewijzigd, in de praktijk is er niets van te merken. De ontwikkeling in de markt is schaalvergroting en ik vond het niet verstandig om niet mee te gaan naar een landelijk dekkend netwerk. En dus heb ik de aandelen verkocht. Of ik er beter door slaap? Nee, want ik heb ook nog vier andere bedrijven waar ik verantwoordelijk voor ben. Bij Slager ben ik nog altijd even flexibel als voorheen.” Volgens Boers voert hij nog dezelfde gesprekken als voorheen, alleen nu met andere partijen. “Voorheen zat ik bij de bank om plannen te bespreken, nu voer ik precies datzelfde gesprek bij de holding.” Sator werd op zijn eigen beurt overgenomen door de Amerikaanse onderdelengigang LKQ Corporation. Daarvan merkt Boers weinig. “Van een Amerikaanse invloed is geen sprake. Dat ik al jaren de leiding heb werkt daarnaast in mijn voordeel, want door mijn ervaring als directeur/eigenaar weet ik welke impact bepaalde gebeurtenissen kunnen hebben. Bijvoorbeeld het verhogen van de voorraad. Dat zorgt voor beschikbaarheid en flexibiliteit voor de klant, maar het zorgt ook voor meer kapitaalbeslag. Ik heb een bredere blik. Daarnaast heb ik het perfect naar mijn zin. Al zal 2015 voor ons, net als voor alle andere bedrijven in de markt, een moeizaam jaar worden.”

HENK KOOIJ (48), DIRECTEUR/EIGENAAR KOOIJ AUTOSCHADE IN BUNSCHOTEN: WAS: WERKNEMER > IS NU: ONDERNEMER

‘IK SPRING NOG STEEDS BIJ IN DE WERKPLAATS, MAAR DAN MET EEN PAK AAN.’

Het faillissement van Koops betekende voor Henk Kooij een nieuwe start. Want dat hij in de ww terecht zou komen, was uitgesloten. Na 21 jaar trouwe dienst in alle mogelijke functies bij schadeherstelbedrijf Koops Furness Bunschoten, kwam er met het faillissement keihard en onverwacht een einde aan deze veilige haven. “Ik was op vakantie in Frankrijk met mijn gezin toen het slechte nieuws mij bereikte. Ik dacht dat het een grapje was, we hadden het immers zo druk op de vestiging. Mijn hele lief en leed zat in de zaak. Diezelfde dag nog kreeg ik twee werkaanbiedingen bij collega-bedrijven. Op dat moment besloot ik voor mezelf te beginnen en heb ik een bod gedaan bij de curator.” De laatste vier jaar was Kooij vestigingsmanager in Bunschoten en hij volgde in die tijd diverse cursussen en opleidingen om van het delegeren, organiseren en ondernemen een tweede natuur te maken. Van de vierentwintig werknemers heeft hij er vijf meegenomen naar Kooij Autoschade Bunschoten. “De kosten van de vestiging waren veel te hoog, daar heb ik meteen nieuwe afspraken over gemaakt.” Het klinkt als een droom die werkelijkheid wordt, toch heeft Kooij ook zijn tegenslagen gehad in de startperiode. “We zijn nu vier maanden bezig en ik zou het zo weer doen. Maar ik had bij aanvang wel verwacht dat het UWV behulpzamer zou zijn richting startende ondernemers. Ik heb exact nul euro startsubsidie gekregen, volgens de regeltjes van het UWV begon ik een week te vroeg en had ik vreemd personeel aan moeten nemen. Zo werkt dat hier. Maar in diezelfde eerste maand, toen nog geen klant betaald had, moesten wel alle salarissen en belastingen worden overgemaakt. Dat was wel even slikken. Ik heb een snelcursus boekhouding gedaan, zodat ik ook daar bovenop kan zitten. Iedere dag ben ik er ruim een uur mee bezig, dat valt best tegen. Hetzelfde geldt voor het debiteurenbeheer, waar enorm veel tijd in gaat zitten. Qua werkzaamheden is er over het algemeen niet veel veranderd. Ik spring nog steeds bij in de werkplaats, maar dan met een pak aan. Ik ga op dezelfde voet verder als waar Koops gestopt is, maar dan zonder grote holding achter me. In de onderhandelingen met verzekeraars is het soms wat extra werk, omdat ik geen landelijk dekkend netwerk heb, maar lokaal georiënteerd ben met mijn bedrijf. Bij Koops had ik als bedrijfsleider al veel vrijheid en speelruimte en ook al ging het blijkbaar al jaren slecht met de holding, er was altijd budget beschikbaar om nieuwe ideeën te ontplooien. Ik kan nu nog sneller schakelen, nog sneller nieuwe initiatieven uitrollen. Ik voel de verantwoordelijkheid, maar het gaat goed.”

IVO BURGER (47), DIRECTEUR HAAGLANDEN LEASE WAS: ONDERNEMER > IS NU: WERKNEMER

‘EIGEN BAAS ZIJN IS VOOR MIJ GEEN DOEL OP ZICH.’

Haaglanden Lease, onderdeel van de Wittebrug Autogroep, staat aan de vooravond van enkele grote veranderingen. Het lease- en verhuurbedrijf verandert zijn naam in Wittebrug Lease/Wittebrug Rent, zodat de verschillende bedrijven in de groep onder dezelfde naam opereren. Voor directeur Ivo Burger voelt het nog altijd alsof hij als ondernemer opereert, al is de voormalige directeur/eigenaar van autoleasebedrijf Go Lease dat al enkele jaren niet meer. Burger startte Go Lease in 1998 samen met compagnon Joost van Rooijen. Eind 2010 verkochten de twee het bedrijf aan Multilease (Markeur). Burger werd in 2013 directeur van Haaglanden Lease. “Eigen baas zijn is voor mij geen doel op zich, daar hecht ik geen waarde aan. Aan ondernemerschap wel. Of er nu qua functie iemand boven mij staat of niet, doet er dan niet veel toe. Zolang ik maar de mogelijkheden heb om te kunnen ondernemen en nieuwe ideeën en plannen uit te kunnen rollen. De overstap van een vaste baan naar het ondernemerschap was voor mij veel groter dan andersom. Bij Haaglanden Lease ben ik nauw betrokken bij de koersbepaling en in de holding werken we met een klein team, daar is het individuele ondernemerschap erg belangrijk. Het voelt niet alsof ik in loondienst ben en van 9 tot 5 werk, ik voel me nog steeds een ondernemer. En juist omdat we zo klein zijn, zijn we erg flexibel. Dat we onder een holding vallen geeft ons meer financiële draagkracht en we kunnen gebruik maken van de kennis van de mensen op het hoofdkantoor. Dat we snel kunnen schakelen blijkt wel uit de naamswijziging die we nu hebben doorgevoerd: Wittebrug Lease. Met die wijziging, in combinatie met de lancering van de nieuwe site, willen we richting de zakelijke markt met één naam naar buiten treden. Daarnaast is Haaglanden niet alleen actief in Den Haag en omstreken, het is een landelijk opererende universele leasemaatschappij. Het was te verwarrend voor klanten. Vorig jaar hebben we deze wijziging bedacht en drie maanden geleden zijn we begonnen met de uitrol ervan. De markt verandert razendsnel, dan is het belangrijk om ook snel te kunnen schakelen. Wat dat betreft is de druk nu even groot als destijds bij Go Lease.

ED BOERS, DIRECTEUR GROSSIERSGROEP SLAGER: WAS: ONDERNEMER > IS NU: WERKNEMER

‘FEITELIJK IS ALLEE NOP PAPIER IETS GEWIJZIGD, IN DE PRAKTIJK IS ER NIETS VAN TE MERKEN.’

In het voorjaar van 2014 ging Sator op overnamepad. Er volgden een reeks aan megaovernames. De aandeelhouders van meerdere grote grossiersgroepen, waaronder Slager en Cartal-Rijsbergen verkochten hun aandelen aan Sator. Ed Boers was dertien jaar lang directeur/eigenaar van Slager. “Nu ben ik alleen nog directeur, geen eigenaar meer. Feitelijk is alleen op papier iets gewijzigd, in de praktijk is er niets van te merken. De ontwikkeling in de markt is schaalvergroting en ik vond het niet verstandig om niet mee te gaan naar een landelijk dekkend netwerk. En dus heb ik de aandelen verkocht. Of ik er beter door slaap? Nee, want ik heb ook nog vier andere bedrijven waar ik verantwoordelijk voor ben. Bij Slager ben ik nog altijd even flexibel als voorheen.” Volgens Boers voert hij nog dezelfde gesprekken als voorheen, alleen nu met andere partijen. “Voorheen zat ik bij de bank om plannen te bespreken, nu voer ik precies datzelfde gesprek bij de holding.” Sator werd op zijn eigen beurt overgenomen door de Amerikaanse onderdelengigang LKQ Corporation. Daarvan merkt Boers weinig. “Van een Amerikaanse invloed is geen sprake. Dat ik al jaren de leiding heb werkt daarnaast in mijn voordeel, want door mijn ervaring als directeur/eigenaar weet ik welke impact bepaalde gebeurtenissen kunnen hebben. Bijvoorbeeld het verhogen van de voorraad. Dat zorgt voor beschikbaarheid en flexibiliteit voor de klant, maar het zorgt ook voor meer kapitaalbeslag. Ik heb een bredere blik. Daarnaast heb ik het perfect naar mijn zin. Al zal 2015 voor ons, net als voor alle andere bedrijven in de markt, een moeizaam jaar worden.”

HENK KOOIJ (48), DIRECTEUR/EIGENAAR KOOIJ AUTOSCHADE IN BUNSCHOTEN: WAS: WERKNEMER > IS NU: ONDERNEMER

‘IK SPRING NOG STEEDS BIJ IN DE WERKPLAATS, MAAR DAN MET EEN PAK AAN.’

Het faillissement van Koops betekende voor Henk Kooij een nieuwe start. Want dat hij in de ww terecht zou komen, was uitgesloten. Na 21 jaar trouwe dienst in alle mogelijke functies bij schadeherstelbedrijf Koops Furness Bunschoten, kwam er met het faillissement keihard en onverwacht een einde aan deze veilige haven. “Ik was op vakantie in Frankrijk met mijn gezin toen het slechte nieuws mij bereikte. Ik dacht dat het een grapje was, we hadden het immers zo druk op de vestiging. Mijn hele lief en leed zat in de zaak. Diezelfde dag nog kreeg ik twee werkaanbiedingen bij collega-bedrijven. Op dat moment besloot ik voor mezelf te beginnen en heb ik een bod gedaan bij de curator.” De laatste vier jaar was Kooij vestigingsmanager in Bunschoten en hij volgde in die tijd diverse cursussen en opleidingen om van het delegeren, organiseren en ondernemen een tweede natuur te maken. Van de vierentwintig werknemers heeft hij er vijf meegenomen naar Kooij Autoschade Bunschoten. “De kosten van de vestiging waren veel te hoog, daar heb ik meteen nieuwe afspraken over gemaakt.” Het klinkt als een droom die werkelijkheid wordt, toch heeft Kooij ook zijn tegenslagen gehad in de startperiode. “We zijn nu vier maanden bezig en ik zou het zo weer doen. Maar ik had bij aanvang wel verwacht dat het UWV behulpzamer zou zijn richting startende ondernemers. Ik heb exact nul euro startsubsidie gekregen, volgens de regeltjes van het UWV begon ik een week te vroeg en had ik vreemd personeel aan moeten nemen. Zo werkt dat hier. Maar in diezelfde eerste maand, toen nog geen klant betaald had, moesten wel alle salarissen en belastingen worden overgemaakt. Dat was wel even slikken. Ik heb een snelcursus boekhouding gedaan, zodat ik ook daar bovenop kan zitten. Iedere dag ben ik er ruim een uur mee bezig, dat valt best tegen. Hetzelfde geldt voor het debiteurenbeheer, waar enorm veel tijd in gaat zitten. Qua werkzaamheden is er over het algemeen niet veel veranderd. Ik spring nog steeds bij in de werkplaats, maar dan met een pak aan. Ik ga op dezelfde voet verder als waar Koops gestopt is, maar dan zonder grote holding achter me. In de onderhandelingen met verzekeraars is het soms wat extra werk, omdat ik geen landelijk dekkend netwerk heb, maar lokaal georiënteerd ben met mijn bedrijf. Bij Koops had ik als bedrijfsleider al veel vrijheid en speelruimte en ook al ging het blijkbaar al jaren slecht met de holding, er was altijd budget beschikbaar om nieuwe ideeën te ontplooien. Ik kan nu nog sneller schakelen, nog sneller nieuwe initiatieven uitrollen. Ik voel de verantwoordelijkheid, maar het gaat goed.”