`als ik op de winkel moet passen, dut ik in`
U zit niet graag stil. Waar komt dat vandaan?
“In mijn jeugd deed ik al veel aan sport, zoals atletiek en voetbal. Ik wist niet zo goed wat ik moest worden, wilde wis- en natuurkunde gaan studeren maar ook de Sporthochschule in Keulen leek me leuk. Maar we hadden het niet breed en dus werd het de Koninklijke Militaire Academie, waar ik sporten en studeren kon combineren terwijl ik mijn dienstplicht kon vervullen. Het leger is een goede leerschool. Je krijgt er op jonge leeftijd veel verantwoordelijkheden en je zit nooit stil. Dat past bij mij. In de 21 jaar dat ik er werkte, heb ik onder meer in Suriname gezeten en heb ik de Molukse treinkapingen van nabij meegemaakt.”
Hoe kwam u bij DA F terecht?
“Er kwam een headhunter op mijn pad. In het leger krijg je een zeer goede en brede scholing. Daarbij zat ik bij de besten van de klas en werd ik uitverkoren om Hogere Militaire Vorming te volgen, waar je word voorbereid op de hoogste functies bij de Generale Staf. Je krijgt veel ervaring en leert goed samenwerken. Als je dat als 31-jarige al op je cv mag schrijven, dan heeft het bedrijfsleven gauw belangstelling.”
Welke ervaring kon u bij DA F meteen gebruiken?
“Mijn nuchterheid, maar dat heeft misschien niet zozeer met mijn militaire achtergrond te maken als wel met mijn Tukkerschap (lacht). Zonder gekheid: als ik in een bedrijf kom, analyseer ik meteen de organisatie. Wat moet ik doen om die te veranderen, wat is ervoor nodig? Leidinggeven is bekend terrein, daar voel ik me ontspannen bij en ik zie mezelf ook als een participerend leider. Ik ben geen rauwdouwer. Ook al heb ik in mijn carrière veel mensen moeten ontslaan.”
‘Ik erger me aan overheden die niet goed met elkaar samenwerken.’
U werkte veertien jaar bij DA F Trucks, ook toen het bedrijf failliet ging. Hoe heeft u die periode ervaren?
“We moesten van 3.600 mensen terug naar 2.100. Het was een ‘boeizame’ periode. Ontslag doet veel met mensen en hoewel die ontslagen niet rechtstreeks via mij liepen, was ik me daar zeer van bewust. De managers hadden hier natuurlijk de grootste kluif aan, want die moesten dan bijvoorbeeld drie van de zes mensen van hun afdeling ontslaan. Mensen die ze goed kenden. Leuk was het niet, maar we hebben het wel netjes gedaan.”
Wat deed het met u?
“Ik herinner me dat iedereen de ochtend na de grote ontslagronde de neiging had om te gaan fluisteren. We zijn toen met zijn allen dicht bij elkaar gaan zitten in het oude hoofdkwartier. Dan kon je met elkaar praten en was er een saamhorigheidsgevoel. Daarna kwam de doorstart, met steun van de regering.”
Wat was de moeilijkheid bij die doorstart?
“Er waren wel klanten die onze voertuigen afnamen, maar een aantal leveranciers wilde niet meer leveren omdat we nog rekeningen open hadden staan. Bij een van de leveranciers ben ik toen ’s nachts over het hek geklommen, en heb de benodigde luchtketels simpelweg meegenomen. Ja, je moet wat. Op zo’n moment moet je er zijn voor je bedrijf. We hadden die onderdelen gewoon echt nodig. (lacht).”
U bent sinds maart directeur van AutomotiveNL. Had u nog geen zin in pensioen?
“Er kwam weer een headhunter langs. Wat me aansprak is dat ik opnieuw vernieuwend bezig mag zijn. Ik ben niet iemand van de steady state. Als ik op de winkel moet passen, dut ik in. Dus als ik word uitgedaagd, dan zeg ik ja. Ook nu ik de pensioengerechtigde leeftijd al ben gepasseerd.”
Wat doet AutomotiveNL precies?
“We promoten mobiliteit door het leggen van contacten tussen kennisinstellingen, overheidsorganen en het bedrijfsleven in brede zin. Ik probeer mensen om me heen te verzamelen die er veel vanaf weten en industrieën bij elkaar kunnen brengen. Ik slijt hier dus vooral schoenzolen en stembanden om mensen en geld bij elkaar te krijgen. In dit pand huizen bedrijven die zich met mobiliteit of mobiliteitsconcepten bezig houden. En er zijn opleidingsinstituten in de automotive in gevestigd, zowel op MBO, HBO als wetenschappelijk niveau. Het bedrijf komt inderdaad wat abstract over en dat komt omdat we veelal met de toekomst bezig zijn. Gelukkig worden er wel dingen zichtbaar. Met de gemeente Helmond werken we bijvoorbeeld heel goed samen en zij hebben er bijvoorbeeld voor gezorgd dat er een directe busbaan van het station hierheen werd aangelegd. Het meest intelligente kruispunt van Nederland wordt hier aangelegd en de A270 tussen Helmond en Eindhoven kan dienen als een ‘levend lab’ om voertuigen en concepten op te testen.”
Hüsken in het kort
Naam: Benno Hüsken / Geboortedatum: 6-04-1948 / Geboorteplaats: Enschede / Woonplaats: Maarheze / Opleiding: KMA, Hogere Militaire Academie, Hogere Militaire Vorming en een heleboel managementtrainingen / Carrière: tot 1986 diverse functies bij Defensie, 1986-2000 diverse functies bij DAF Trucks, waaronder Director Operations, 2000-2002 COO APV / Invensys (Londen), 2002-2006 CEO Polynorm Plastics, 2006-2014 Partner Custom Management (maatschap van Interim Executives); o.m. CEO van Nooteboom Trailers. Tegelijkertijd senior Consultant voor het CBI (Centrum voor bevordering van Import uit Ontwikkelingslanden) / Getrouwd met: Wilma, onderwijzeres en onderneemster/ Kinderen: Sander (37) en Carina (36). Hobby’s: tennis, hardlopen, skiën, golf, bridgen, (blues)muziek.
U heeft als ex-militair natuurlijk allang gezien wat hier anders moet?
“Ja, maar het ombuigen ervan is nog een ander verhaal. Daar heb je mensen en middelen voor nodig. Ik ben hier op een rijdende trein gesprongen. In het verleden waren er nog veel subsidieregelingen, maar we willen voortaan wel onze eigen broek ophouden. In de komende jaren willen we vooral het MKB beter profileren op de internationale kalender. Onze leden moeten gemakkelijker internationale ingangen vinden. Er zijn nu twee grote dealerorganisaties die met onze medewerking innovatiegroepen beginnen, want ook zij hebben gezien dat hun verdienmodel gaat veranderen. Misschien moeten we ook bedrijven met een grote leasevloot als lid toelaten. ”
U stelt dat Nederland als toeleverancier in de automotive wel degelijk meetelt. Legt u dat eens uit?
“De 17 miljard euro die de Nederlandse automotive sector omzet is op wereldschaal natuurlijk niets. En vergeleken met Duitsland ook niet. We hebben eigenlijk maar een paar OEM’s, waaronder DA F. We moeten ons onderscheiden en dat kan alleen met innovatie. Een mooi voorbeeld vind ik BMW, dat zijn hele ontwikkelfilosofie open heeft gegooid. Dat is zo on-Duits. Wat ze daarvoor terug krijgen is een schat aan nieuwe ideeën en impulsen en dat geeft veel versnelling in innovatie.”
Over AutomotiveNL
AutomotiveNL bevordert een bloeiende Nederlandse automotive sector door de sector zowel nationaal als internationaal te profileren en te representeren bij OEM’s en automotive toeleveranciers, koepelorganisaties, clusterorganisaties en overheden. De organisatie behartigt de belangen van de Nederlandse automotive industrie met als focusgebieden Smart en Green Mobility, Materials en Manufacturing. Hierbij richt het zich op innovatie, onderwijs en kennistransfer, validatie, manufacturing en internationalisering. Automotive Campus stimuleert bovendien de komst van nieuwe bedrijven en onderwijsactiviteiten naar de Automotive Campus in Helmond.
‘Als ik word uitgedaagd, zeg ik: ja.’
Waarom zou men in Duitsland, als bakermat van de automobielindustrie, bij een Nederlands toeleveringsbedrijf aankloppen?
“Er zit veel nieuwe technologie in Nederland en daar ligt onze kans. Als je vraagt wat een mooi icoon zou zijn voor Nederland, dan zeg ik: automated traffic, ofwel met elkaar communicerende auto’s. Onze verkeersmanagementsystemen zijn de beste ter wereld en dat komt natuurlijk omdat we hier de ideale proeftuin hebben.
Er lopen hier nu al een paar proeven met smart mobility. Dat vind ik prachtig, dan gaat mijn hart open. Ook is Nederland goed in het ontwikkelen van nieuwe materialen. Neem Ten Cate maar met carbon. En wij hebben bijvoorbeeld NXP. Chips van dat bedrijf zitten in elke auto, wereldwijd. Dus op dit gebied hebben we best wat te vertellen en liggen er grote kansen.”
Wat staat nog in de weg?
“De mens zelf en regelgeving. Wat staan we toe, hoe ver durven we te gaan? Van alle ongelukken wordt 90 procent door menselijk handelen veroorzaakt en maar 10 procent door technologie. Maar de acceptatie van die 10 procent … Je hebt te maken met het afstemmen van de regelgeving in achtentwintig verschillende Europese landen.”
Ergert u zich aan die traagheid?
“Ik erger me wel eens aan overheden die niet goed met elkaar samenwerken. Vroeger werkten dingen niet omdat er onkunde was, tegenwoordig stuiten we op machtsverhoudingen en grote ego’s die tegen elkaar vechten.”
U bent erg betrokken. Bent u dat thuis ook, zegt uw vrouw wel eens: Stop nou eens met werken?
“Ja, dat zegt ze wel eens (lacht). Maar als ze mij de hele dag om zich heen heeft, wordt ze ook niet vrolijk. Ik werk graag en houd wel van een beetje competitie. Ik heb dan ook de afspraak dat ik minimaal drie jaar bij AutomotiveNL blijf. Dat vind ik ook goed, want dan word je geconfronteerd met je eigen beslissingen. Maar zo ver is het nog niet, ik ga mijn lijnen eerst eens uitzetten.”
