Voor Pouw Automotive Groep staat 2014 in het teken van het vinden van een levensvatbare toekomst. Na het faillissement van Pouw Noord en de fusie van de Mercedes-tak is het relatief eenvoudige deel van de sanering achter de rug. Lastiger wordt het om de rest van de groep, die een juridische en fiscale eenheid vormen waardoor deel-faillissementen uitgesloten zijn, in rustig vaarwater te brengen.

Pouw had grote groeiplannen (zie kader). De koers werd ingezet, maar het schip kwam de haven niet eens uit. Eind 2012 was de omzet nog steeds onder de 400 miljoen, terwijl de winst verdampt was. Nu 2013 ternauwernood overleefd is en het acute levensgevaar geweken, moeten er snel keuzes gemaakt worden. Bij Pouw staan de komende weken in het teken van het vinden van een veilige haven. Een fusie met Stern had die haven kunnen zijn, maar die is van tafel. De bedrijven zelf, importeurs en financiers zagen de samenvoeging uiteindelijk niet zitten.

Opties open

Pouw houdt vooralsnog alle opties open, waaronder een doorstart in afgeslankte vorm. Op het VW/Audi-dealerschap na staat het bedrijf te koop. De Peugeot-tak is nu het grootste probleem: daar zijn de verliezen het grootst. Het afstoten (verkoop of ontmanteling) kost Pouw veel geld. Geld dat zou kunnen komen uit de verkoop van het leasebedrijf Lease Unlimited.

Wellicht dat het ruime aanbod 14%-modellen van Peugeot nog wat verlichting brengt. Het geeft de tijd om samen met financiers en importeurs te kijken naar geschikte oplossingen. Grote vraag daarbij is welke rol Jan Pouw zelf nog wil spelen. Hij heeft zijn schaapjes inmiddels op het droge en bereikte al jaren geleden een pensioengerechtigde leeftijd. Hoeveel zin heeft hij om het bedrijf te ontmantelen en vervolgens weer op te bouwen? Zijn eergevoel is groot genoeg om het bedrijf niet roemloos ten onder te laten gaan. Maar bij de uitrol van de groeistrategie, zes jaar geleden, heeft hij de economische vooruitzichten en huidige tijdsgeest (van bezit naar gebruik) onderschat, zeggen mensen in zijn omgeving. Pouw heeft wel een troef in handen: geen enkele importeur of financier zit te wachten op een faillissement van het hele bedrijf. Dat beseft ook Jan Pouw heel goed.

Voor Pouw Automotive Groep staat 2014 in het teken van het vinden van een levensvatbare toekomst. Na het faillissement van Pouw Noord en de fusie van de Mercedes-tak is het relatief eenvoudige deel van de sanering achter de rug. Lastiger wordt het om de rest van de groep, die een juridische en fiscale eenheid vormen waardoor deel-faillissementen uitgesloten zijn, in rustig vaarwater te brengen.

Pouw had grote groeiplannen (zie kader). De koers werd ingezet, maar het schip kwam de haven niet eens uit. Eind 2012 was de omzet nog steeds onder de 400 miljoen, terwijl de winst verdampt was. Nu 2013 ternauwernood overleefd is en het acute levensgevaar geweken, moeten er snel keuzes gemaakt worden. Bij Pouw staan de komende weken in het teken van het vinden van een veilige haven. Een fusie met Stern had die haven kunnen zijn, maar die is van tafel. De bedrijven zelf, importeurs en financiers zagen de samenvoeging uiteindelijk niet zitten.

Opties open

Pouw houdt vooralsnog alle opties open, waaronder een doorstart in afgeslankte vorm. Op het VW/Audi-dealerschap na staat het bedrijf te koop. De Peugeot-tak is nu het grootste probleem: daar zijn de verliezen het grootst. Het afstoten (verkoop of ontmanteling) kost Pouw veel geld. Geld dat zou kunnen komen uit de verkoop van het leasebedrijf Lease Unlimited.

Wellicht dat het ruime aanbod 14%-modellen van Peugeot nog wat verlichting brengt. Het geeft de tijd om samen met financiers en importeurs te kijken naar geschikte oplossingen. Grote vraag daarbij is welke rol Jan Pouw zelf nog wil spelen. Hij heeft zijn schaapjes inmiddels op het droge en bereikte al jaren geleden een pensioengerechtigde leeftijd. Hoeveel zin heeft hij om het bedrijf te ontmantelen en vervolgens weer op te bouwen? Zijn eergevoel is groot genoeg om het bedrijf niet roemloos ten onder te laten gaan. Maar bij de uitrol van de groeistrategie, zes jaar geleden, heeft hij de economische vooruitzichten en huidige tijdsgeest (van bezit naar gebruik) onderschat, zeggen mensen in zijn omgeving. Pouw heeft wel een troef in handen: geen enkele importeur of financier zit te wachten op een faillissement van het hele bedrijf. Dat beseft ook Jan Pouw heel goed.