Interview | Christien den Uil (Vakgarage): Ik moest leren dingen voor me te houden’
Hoe bent u in de autobranche terechtgekomen?
“Op mijn 23ste werkte ik op de debiteurenadministratie van Brezan en zat fulltime wanbetalers achter de broek. Omdat ik niet op de administratie wilde blijven, kwam ik op de afdeling inkoop terecht. Een vrouw als inkoper was in die tijd zeer ongebruikelijk. Er was een sterke scheiding tussen typische mannen- en vrouwenberoepen en niemand was bereid om me iets te leren. Als je als vrouw voor een mannenwereld koos, dacht men vooral: die zoekt verkering! Van het vrouw-zijn en mijn uiterlijk had ik in het begin alleen maar last. Het gaf lang niet altijd de aandacht waarmee ik iets opschoot. Dat ik ambitieus was, werd vaak verkeerd uitgelegd. De meeste vrouwen stopten ook met werken als ze trouwden, het was een heel andere tijd. Ik werd dus vooral vreemd gevonden.”
Hoe ging u daarmee om?
“Kennis is macht. Dus heb ik mijn best gedaan om veel verstand van zaken te krijgen. Ons nieuwe afdelingshoofd was ook al niet voor dames op de afdeling en gaf mij naast de kinderzitjes en verbandtrommels, een portfolio dat niemand wilde: de autoradio. Daarin was een enorme ontwikkeling gaande en toen ik aan iemand van Philips toevertrouwde dat ik er niets van af wist, bood hij mij de kans om maandelijks mee te gaan naar het hoofdkantoor waar een technische man mij alles uitlegde. Ik heb me erin vastgebeten en plukte daar later de vruchten van. Wel heb ik in die tijd gesolliciteerd bij een bedrijf dat in modeaccessoires deed. Dat leek me eerst veel leuker.”
Van het vrouw-zijn had ik in het begin van mijn loopbaan alleen maar last.
Vervolgens werd u buitendienstmedewerker bij Philips in autoradio’s. Werd u daar anders behandeld?
“Ik vroeg aan mijn contactpersoon bij Philips of die vacature iets voor mij zou kunnen zijn en kreeg een compliment: ‘als we jou aannemen snijdt het mes aan twee kanten. Dan zijn we van jou als scherp onderhandelende inkoper af en hebben we er een goede verkoper bij’. Wel werd erbij gezegd dat ik mijn baan zou verliezen als ik zwanger zou raken, want ‘een zwangere vrouw in de buitendienst is geen gezicht.’ Dat zei men destijds gewoon recht in je gezicht. Desalniettemin heb ik er een geweldige tijd gehad. Er waren veel technologische ontwikkelingen en de bomen groeiden tot in de hemel. Later werd ons onderdeel verkocht aan een Duits bedrijf, waarna het aan Siemens werd verkocht waar ik ook nog een aantal jaar heb gewerkt.”
Welke ervaring die u daar opdeed, gebruikt u nu bij Vakgarage?
“Het leuke van werken voor multinationals was dat er veel werd geïnvesteerd in personeel en opleidingen. Dus het motto ‘de mens is je grootste kapitaal’ houd ik graag in ere. Iedereen hier heeft bijvoorbeeld een verkooptraining gevolgd. En ‘te volgen opleidingen’ is een vast onderdeel van de functioneringsgesprekken. Soms is zorgen voor de mens en zijn ontwikkeling ook dubbel, omdat mensen dan ook wel eens doorgroeien naar andere functies én mogelijk andere bedrijven.”
Is er veel veranderd in de ondersteuning van de aangesloten bedrijven?
“De tijden zijn veranderd. Voorheen zetten universele autobedrijven eens een advertentie in de plaatselijke krant, organiseerde eens een occasionshow en deden een apk-actie. Daarmee trok men genoeg kijkers en kopers. Ingewikkelder was marketing destijds niet. Tegenwoordig komt er meer bij kijken, vooral op internet. Het is complexe materie geworden. Samen met ons reclamebureau hebben wij de marketingstrategie verfijnd, zodat we die crossmediaal kunnen verzorgen. We bouwen de site, onderhouden hem en zorgen bijvoorbeeld voor zoekmachineoptimalisatie zodat onze garages altijd bovenaan staan. Daarnaast doen we aan regionale bannering zodat klanten altijd de dichtstbijzijnde Vakgarage goed kan vinden. We geven zes kranten per jaar uit en verzorgen reminders en mailingen per brief en e-mail.”
U bent sinds mei geen bestuursvoorzitter meer. Waar heeft u nu meer tijd voor?
“Toen ik acht jaar geleden bij Vakgarage kwam en bestuursvoorzitter werd, stond ik versteld hoeveel tijd in politiek gaat zitten. Wat me stoort aan politiek is dat alle partijen vooral met hun eigen belang bezig zijn waardoor het er lang niet altijd eerlijk aan toe gaat. Nu ik meer operationeel bezig ben, kan ik doen wat ik destijds moest laten liggen. Het personeel beter aansturen bijvoorbeeld. Meer tijd voor goede gesprekken die ons weer verder brengen en waardoor ik onze kwaliteit veel beter kan borgen.”
Den Uil in ‘t kort
Naam: Christien den Uil / Geboortedatum: 2-6-1956 te Leuvenum (gem. Ermelo) / Woonplaats: Scheerwolde / Carrière: 1980-1992 productmanager Brezan Automaterialen, 1992-1997 sales representative Philips Car Systems, 1998-2002 accountmanager VDO Car Communication, 2002-2007 accountmanager Siemens VDO Automotive, 2007-2008 accountmanager Continental Automotive Trading, 2009-2017 voorzitter-directeur Stichting Vakgarage, 2017-heden directeur Vakgarage Projecten / Relatie: single, geen kinderen / Hobby’s: fokken van raskatten, reizen.
Wat maakt uw werk zinvol?
“Resultaat! Iedere vrijdagmiddag draai ik de cijfers uit van de Vakgarages en zie dan wat ze afgenomen hebben gerelateerd aan de omzet. Als die cijfers goed zijn, ga ik lekker het weekend in. Groei is de meetlat, hoe groter en professioneler het wordt, hoe meer zin ik ervan krijg. Ik kan ook enorm blij worden als er veel mensen op een jaarvergadering komen.”
Welke persoonlijke ontwikkelingen maakte u door de afgelopen jaren?
“Van accountmanager bij een multinational tot voorzitter van een garageconcept was een enorm leerproces. Ik ben extravert en moest me ertoe zetten om dingen voor me te houden. Mannen praten onderling net zoveel als vrouwen. Over zaken ja, maar ook over alles wat erom heen hangt. Er wordt goed geluisterd naar wat je zegt en dat wordt gebruikt. Ik ben me er nu van bewust dat alles wat ik zeg consequenties heeft. Ik kan nu diplomatieker formuleren.”
Welke successen zijn u bij gebleven?
“Dat waren er veel, maar drie momenten steken er bovenuit. Toen we in 2012 de moeizame onderhandelingen over de service level agreements succesvol konden afronden met onze grootste leverancier Sator. Die onderhandeling duurde dik een jaar. Ook memorabel was dat we daarna de facturatie aan onze franchisenemers zelf zijn gaan doen. Daardoor kregen we inzicht in alles wat de Vakgarages deden en er ging een wereld van nieuwe kansen voor ons open. Nog een fantastische dag: de aankoop van ons eigen pand in Nijkerk. Er stond veel leeg dus we konden er goedkoop aankomen. Op dat nieuwe adres voor het eerst de aangesloten Vakgarage franchisenemers uitnodigen was fantastisch. Ik weet ook al het volgende feestmoment: de aansluiting van onze driehonderdste Vakgarage. Dat gaat binnenkort gebeuren.”
Wat gaat volgens u nog meer veranderen?
“Waar vroeger alleen soortgelijke bedrijven elkaar beconcurreerden, komt er nu meer concurrentie van aanpalende markten. Zo zie je nu dat rentals zich als leasemaatschappijen gedragen. En leasemaatschappijen positioneren zich als mobility providers. Het veld wordt diffuser en er ontstaat een aparte mix van verschillende activiteiten, uitgevoerd door verschillende bedrijven met een andere achtergrond. Daarmee worden mobiliteitsoplossingen en in het bijzonder auto’s wel gemakkelijker bereikbaar voor consumenten.”
Wat me aan de politiek stoort is dat het er vaak niet eerlijk aan toe gaat.
In uw vrije tijd fokt u raskatten. Hoe komt u aan die hobby?
“De Blauwe Rus heeft ooit mijn hart gestolen. Na het overlijden van mijn andere katten kocht ik twee poezen van dat ras. Voor de gein fokte ik een keer een nestje en daarna was ik compleet verkocht en richtte mijn Cattery Het Woldlake op. Er is niets leukers en schattigers dan een nestje jonge katten en ik fok nu zo’n drie nestjes per jaar. Er is altijd een wachtlijst voor mijn kittens, dus vanaf het moment dat ze geboren worden, ben ik ze al kwijt. De nieuwe eigenaren worden goed gescreend, ik laat mensen op bezoek komen en breng de kittens zelf weg. Of dit iets is wat ik nog jaren wil voortzetten weet ik overigens niet. Ik heb nu elf katten en ben daardoor qua reizen niet erg flexibel. En dat wil ik de komende jaren wel vaker doen. Ik ben onlangs naar Suriname geweest, een paar jaar geleden naar China en ik wil volgend jaar graag naar Zuid-Afrika. De wereld zien staat wel op mijn to-do lijstje. Net als het aansluiten van nog veel meer Vakgarages. Ik ga voor driehonderd plus leden.”
Over Stichting Vakgarage
Stichting Vakgarage werd in 1991 opgericht door Adriaan Roggeveen, directeur bij onderdelenleverancier Van Heck, in samenwerking met de Vrooam-grossiers. Het is een merkonafhankelijke garageformule met inmiddels 290 aangesloten universele garages door heel Nederland. De Stichting behartigt de belangen van de Vakgarages en ontzorgt onder andere op het gebied van inkoop en het maken van centrale afspraken met leveranciers en andere partijen. Ook worden op uitgebreide manier alle internet gerelateerde marketingactiviteiten voor de Vakgarages verzorgd. Het hoofdkantoor van Vakgarage zit in Nijkerk, er werken 11 mensen en Christien den Uil is er sinds 2009 directeur/bestuursvoorzitter. Begin dit jaar droeg zij het bestuursvoorzitterschap over aan marketingmanager Vishal Durgaram en nam zelf de afdeling Projecten onder haar hoede.
