Column Adriani – Knettergek

Erfenis voorbij
Kijk, bij het vorige rapport – het Coopers & Lybrand-rapport “De erfenis voorbij” uit 1998 (van dezelfde makers) – kon je nog zeggen dat de opstellers wellicht niet gehinderd waren door kennis van zaken. De materie is te ingewikkeld, dus geef je ze het voordeel van de twijfel. Ondergetekende gaf ze overigens helemaal niet het voordeel van de twijfel, integendeel, maar dat terzijde.
Maar nu, 12 jaar later, waar branchebreed in de praktijk blijkt dat de aanbevelingen uit het eerste rapport totaal niet werken, waar kan worden vastgesteld dat er schaalvergroting heeft plaatsgevonden maar dat dat (nog) niet tot een goed verdienmodel heeft geleid, komt er weer een nieuw rapport met aanbevelingen hoe de autobranche van de toekomst er uit zou moeten zien. Het is bijna ondoenlijk om in dit korte stukje alle onzin die in het rapport staat de revue te laten passeren, maar er zijn natuurlijk wel een paar toppers. Ik worstel met de volgorde van grootste nonsens en laat dat dus maar over aan de lezer die er wel verstand van heeft.

Sovjet
De grootste blunder is natuurlijk al direct dat de fullservice dealer moet verdwijnen. Dat de afdelingen elkaar niet meer moeten subsidiëren. Laat dat nou juist een van de belangrijkste zaken zijn waardoor dealers op het slagveld momenteel überhaupt aan het overleven zijn. Nee, we moeten 5 tot 20 nieuw-dealers in het land hebben met minimaal 1.000 auto’s per jaar. En met internetzuilen in de showroom, dan kan de klant vast een conceptofferte laten opmaken. Dat kan hij namelijk niet thuis, want in Nederland heeft nog maar 3 procent van de huishoudens internet. Daarvoor ga je dus naar de showroom.
En weer komt de intrabrand concurrentie langs. Ja, wat jammer toch dat er meerdere dealers van een merk zijn. Dat moeten we tegengaan. Eigenlijk moet er per land maar één dealer zijn, die maakt dan de (korting-)dienst uit. Eigenlijk moet er per continent maar één merk zijn, dan zijn we helemaal van die vervelende concurrentie verlost! Waarom doet dit me toch steeds aan die heerlijke geleide economie destijds in de Sovjet-Unie denken. Alle dealers het land uit, maar ook internet verbieden, want als het internet gaat werken, schiet je nog niks op met dat tegengaan van shoppen.

Zekerheid
Jort Kelder, overigens met afstand de beste dagvoorzitter die ik meemaakte, werd terecht zenuwachtig van de zekerheid in het rapport: “merkemotie en merkentrouw kalven (verder) af.” Toen hij door ging vragen schrokken de rapportmakers blijkbaar ook van hun eigen conclusie. “Nee, het neemt wel af, maar waarschijnlijk neemt het niet af. Dat is een zekerheid.” Nou, nou, wat een zekerheid.
Ja dealers, lees het na op bladzijde 37 van dit boekwerkje, deze toekomstvisie: uw “dealernetwerk is gebouwd om alleen succesvol te zijn in het paradijs”. U hebt het misschien nog niet gemerkt. Misschien dacht u dat met Adam en Eva het paradijs al een tijdje van de aarde verdwenen was, maar tot nu toe hebt u zelf in het “autoretail paradijs” mogen werken. Ik weet niet wanneer we precies door die poort zijn gegaan. Het is natuurlijk een prachtige branche met volop mogelijkheden voor echte ondernemers, die zich zeker niet hoeven te specialiseren in nieuw, gebruikt, of after sales, maar gewoon overal verstand van hebben. En als het wat minder gaat met nieuw, doordat het merk het een tijdje wat minder doet (je zal toch alleen een showroom hebben), dan vangen ze dat op met gebruikt en met het vliegwiel van de eigen after sales. Maar een paradijs?

Briljant
Gelukkig komt het rapport ook met briljante aanbevelingen: “Het is tijd om de klant centraal te stellen!”, “In beweging dus!” en “Het is tijd om te schakelen!”, zijn natuurlijk pareltjes waar je wat mee kunt. En gelukkig worden de woorden “professioneel” en “transparant” ook volop gebruikt. Doen het altijd goed in een rapport. Nutteloze kreten, die gebruikt worden omdat je weet dat niemand zal zeggen: ”nee, laten we het wat minder transparant doen en vooral niet zo professioneel.”

Uitzichtloos
Maar er zijn lichtpuntjes: Het zal niet zo gaan als met de klimaatdiscussie. Een subjectief rapport van een maffiose milieubeweging, die miljarden euro’s de verkeerde kant op laat stromen. En het zal ook niet zo gaan als met het vorige Coopers & Lybrand-rapport, waarbij allerlei megalomane partijen lazen dat schaalvergroting de toekomst was en gingen zorgen voor een uitzichtloze self-fulfilling prophecy.
Nee, het lichtpuntje is dat de branche dit rapport zo knettergek zal vinden dat het zorgvuldig bewaard zal worden in het ronde archief rechts onder het bureau. En voor wie die uitdrukking niet kent: dat is de prullenbak.

Hans Adriani,
dealer bd.

Deze column verscheen eerder in Automotive 5-2010.